The Way of: Nintendo - Deel 3
Het heeft een tijdje geduurd, maar het verhaal van Nintendo gaat verder! Heb je de eerdere delen nog niet gelezen? Dat kan hier: deel 1 en deel 2. Veel leesplezier!
I'm the king of the world!
Het ging fantastisch met Nintendo. De NES was een enorm succes en de Game Boy kwam ook lekker op gang in Japan. Om op het grote succes van de NES nog een vette stempel te drukken hield Nintendo of America in 1990 de Nintendo World Championship. Aan dit kampioenschap namen niet alleen kinderen deel, maar ook achttien-plussers. Tijdens de competitie werden er drie spellen gespeeld, elk met het speciale doel een zo hoog mogelijke totaalscore te behalen. De spellen die gespeeld werden waren Super Mario Bros., Rad Racer en Tetris. In Super Mario Bros. moesten de spelers zo snel mogelijk vijftig muntjes pakken. Vervolgens was Rad Racer aan de beurt, waarin de spelers zo snel mogelijk van A naar B moesten komen. Als men nog tijd over had (je kreeg zes minuten en 21 seconden de tijd) kreeg je Tetris voorgeschoteld, om nog net die extra paar punten binnen te sprokkelen. De competitie is vandaag de dag nog erg bekend onder verzamelaars, want de speciale cartridge waarop de spellen gespeeld werden is erg zeldzaam.
Dit is de speciale en zeer zeldzame cartridge waarom gespeeld werd tijdens het evenement.
Nintendo gaat over op 16-bit
Maar 1990 was niet alleen het jaar van de grote wedstrijd, want in datzelfde jaar bracht Nintendo hier de Game Boy uit. Vergezeld met onder andere de spellen Qix, Radar Mission, Solar Striker en Tetris veroverde het apparaatje al snel de winkelschappen. Vooral de pack-in met Tetris deed het erg goed. Ook werd in dit jaar de Europese tak van Nintendo geopend. Het kantoor werd in het Duitse Großostheim gevestigd, waarvandaan Nintendo voortaan zou opereren. Voorheen distribueerde Nintendo zelf namelijk niets in Europa, want dat deed onder andere Bandai (tegenwoordig Namco Bandai) al voor hen. En terwijl de Nederlanders de NES pas in 1990 ontdekten, zaten de Japanners in november 1990 al met de opvolger te spelen: het Super Nintendo Entertainment System (ook wel SNES genoemd), welke in Japan uiteraard als de Super Famicom door het leven ging.
Nintendo maakte met deze spelcomputer als een van de laatste bedrijven de overstap naar 16-bit, maar die late overstap bracht wel een voordeel met zich mee. De SNES beschikte namelijk over een erg goed geluidschip van Sony en de mogelijkheid om 3D games te spelen, wat erg bijzonder was voor die tijd. Het hek was van de dam met de gelijktijdige release van de game Super Mario World. 8-bit is oud. Leve 16-bit!
Nintendo had eerst een samenwerking met Sony voor het maken van de Nintendo PlayStation. Deze samenwerking is uiteindelijk toch afgeblazen. Het is niet zeker of dit vanuit Sony of uit Nintendo's kans is gebeurd.
De Super Nintendo wordt uiteindelijk gezien als één van de populairste consoles die de consolegigant heeft gemaakt in jaren. Er kwamen ontzettend veel games voor deze 16-bit console uit.
Bit-wars!
Nintendo had ten tijde van de NES al een geduchte concurrent: SEGA. Maar waar de NES de grootste bekendheid kreeg, vocht SEGA in 1988(!) terug met de SEGA Mega Drive, welke niet 8-bit was, maar al 16-bit! Toen SEGA de spelcomputer in de US uitbracht als de Genesis (hier in ons land bleef het apparaat gewoon de Mega Drive heten) probeerde SEGA met agressieve reclames Nintendo de grond in te stampen. Want ja, de Mega Drive was 16-bit en de NES maar 8-bit. Een van de bekendste kreten was: Genesis does what Nintendon't..
Maar SEGA was niet de enige. Ook Atari probeerde met de Atari 5200 en 7800 mee te vechten. Om jullie geen volledig profielwerkstuk over de zogenaamde bit-wars te geven (dit gaat immers over Nintendo) kan ik heel kort samenvatten dat dit in de rest van de jaren '90 nog voor een zeer extreme concurrentie zorgde, welke voorgoed de gedachten van de gamers zou veranderen. Graphics kwamen boven het belang van de gameplay te staan, iets wat zelfs vandaag de dag nog erg goed te merken is.
De geduchte concurrent, de Mega Drive van SEGA!.
De Super Famicom Satellaview
Fast foward naar 1995. In dat jaar bracht Nintendo in Japan de Satellaview uit: een apparaat dat je onderop je Super Famicom klikte, zodat je verbinding kon maken met een satelliet van het radiostation St.GIGA. Eenmaal verbonden tijdens een speciale uitzending (het zogenaamde Super Famicom Hour) konden gebruikers niet alleen digitale magazines, maar ook spellen downloaden, zoals een speciale Mario versie van Excitebike en een remake van Zelda 1. Sommige spellen konden gebruikers alleen spelen tijdens een speciale uitzending, meestal omdat de uitspraken van de personages live werden ingesproken tijdens dat uur. Een voorbeeld van zo'n game is BS The Legend of Zelda: Ancient Stone Tablets. Helaas was de Satellaview niet zo'n groot succes, en het apparaat is ook nooit buiten Japan verschenen.
De Sattelaview is de uitbreiding onder de Super Famicom.
2D? Puh! 3D zal je bedoelen!
In datzelfde jaar kwam Nintendo met nog een experiment op de markt. Verkocht onder de naam Virtual Boy kon deze handheld (portable laten we maar even achterwege) stereoscopisch 3D tonen. Het apparaat was bedacht door Gunpei Yokoi, welke ook de Game Boy had bedacht. Consumenten lieten het ding compleet links liggen, omdat de meeste mensen er hoofdpijn van kregen of misselijk werden. En in tegenstelling tot de 3DS kon je het 3D niet uitzetten. Nog geen jaar na de release werden er geen spellen meer uitgebracht voor het apparaat, waardoor het een extreem korte levensduur had. Zo lag het maar een half jaar in de Japanse winkels, en konden Europeanen fluiten naar het ding, want hier verscheen het helemaal niet. Het apparaat is een van de weinige hardwarematige flops van Nintendo; er zijn wereldwijd ongeveer 770.000 Virtual Boy's verkocht.
Dit is hem dan, de Virtual Boy!
Het einde van een legende
Het floppen van de Virtual Boy is de bedenker Gunpei Yokoi niet helemaal goed gevallen. Daarom vertrekt de beste man in 1996 bij Nintendo, na 31 jaar trouwe dienst. Vlak na het afmaken van de Game Boy Pocket richtte Yokoi zijn eigen bedrijfje op: Koto. Samen met Bandai ontwikkelde hij de WonderSwan. Alles leek in kannen en kruiken, tot er op 4 oktober 1997 iets finaal mis ging. Terwijl Yokoi op de Hokuriku Expressway rijdt, komt hij in een auto-ongeluk terecht, welke hij niet overleefd. Twee uur na het ongeval werd Gunpei Yokoi officieel doodverklaard. Ondanks de dood van de man kwam de WonderSwan een paar jaar later alsnog op de markt, en werd het eerste spel dat erop verscheen naar hem vernoemd: Gunpei.
RIP Gunpei Yokoi: 10 september 1941 - 4 oktober 1997.
Nintendo 64
Voor iedereen die raar opkijkt van deze kop wil ik graag doorverwijzen naar bovenstaande beruchte YouTube-filmpje. Voor alle anderen gaan we verder met ons verhaal. In 1996 bracht Nintendo de Nintendo 64 uit. Deze 64-bits spelcomputer zorgde niet alleen voor een nog duidelijkere overgang van 2D naar 3D, maar ook voor de analoge stick. Tegenwoordig is een analoge stick heel gewoon, maar in 1996 was deze nog splinternieuw. Alleen liepen ontwikkelaars bij dit apparaat tegen een bepaald probleem aan. De Nintendo 64 gebruikte namelijk nog cartridges en niet, zoals de concurrentie, cd's. Cartridges mochten dan wel erg snel en enorm betrouwbaar zijn, veel ruimte hadden ze niet en ze waren heel erg duur in vergelijking met cd's. Hierdoor stapten veel ontwikkelaars over naar de PlayStation, waardoor een moeizamere tijd voor Nintendo begint op de consolemarkt...
De Nintendo 64 in volle glorie.
De Game Boy upgrade
In 1996 kwam er een verbeterde versie van de Game Boy op de markt: de Game Boy Pocket. Deze versie was kleiner, lichter en had bovendien een nieuw scherm! Geen kleurenscherm, maar een echt LCD schermpje, waardoor het 'zwart' ook echt zwart werd in plaats van groen. Ook was het apparaatje nóg zuiniger, want je kon ongeveer acht uur gamen op twee AAA-batterijtjes, terwijl de originele Game Boy 4 AA-batterijen pakte en ongeveer tien uurtjes meeging.
De Game Boy Pocket. Helaas kende de Pocket nog steeds geen backlight.
Gotta bu-, errrr, catch 'em all!
We blijven nog even in 1996, want op 15 oktober van dat jaar verschenen in Japan twee spellen die aan het begin stonden van een langlopende franchise. Pokémon Red en Green verschenen in Japan, terwijl wij in Europa met Red en Blue pas aan de slag konden op 10 oktober 1999. De eerste ideeën van Pokémon zijn ouder dan je zal denken, want die stammen al uit 1991! Onder de naam Capture Monsters probeerde Satoshi Tajiri van Game Freak het idee aan te kaarten bij Nintendo, maar pas na wat hulp van zijn goede vriend Miyamoto werd het plan doorgezet tot de ontwikkeling van het spel. Toen het eenmaal uitkwam in Japan, bleek het een enorm succes te zijn. Ondanks het kleine marketingbudget wist het spel het toch te schoppen tot bestverkochte game van het jaar, en al snel zou voor Japan ook Pokémon Blue volgen.
Dit zijn ze dan, de originele packshots van Pokémon Red en Blue!.
Eindelijk, ik ben niet meer kleurenblind!
In 1998 kreeg de Game Boy nog een revisie. De Game Boy Light had nog steeds een zwart-wit scherm, maar loste wel een groot probleem op. Dit was namelijk de eerste Game Boy met een backlight, waardoor je voortaan ook in het donker kon gamen!
Hij kwam helaas alleen in Japan uit, want maar een half jaar later verscheen de Game Boy Color al. De nieuwe handheld bevatte een kleurenscherm, een iets krachtigere processor en een infrarood poort, terwijl je er nog al je oude vertrouwde Game Boy spellen op kon blijven spelen. In Europa verscheen tegelijk met het ding de remake Super Mario Bros. Deluxe, een remake van de aloude Super Mario Bros. van de NES. En dat als eerste in de wereld! Soms is het dus toch voordelig om hier te wonen, want in Japan verscheen het spel pas een hele poos later!
De GameBoy Color met backlight.
Nintendo: Return of the Floppy Part XIIXVI
De Nintendo 64 Disk Drive heeft een beruchte voorgeschiedenis. Aangekondigd in 1995 verscheen het apparaat na vele vertragingen pas in 1999 in Japan. De add-on klikte je onder op je N64, en slikte speciale floppy's die iets weg hadden van iets dat je zou krijgen als je een floppy en een cartridge zou kruisen. Ook bood de uitbreiding de mogelijkheid om, net zoals bij de Sattelaview, verbinding te maken met een online netwerk. Het was vooral als uitbreiding van de Nintendo 64 bedoeld, en dat was ook erg goed te zien aan het type software dat ervoor in ontwikkeling was, zoals onder andere een Game Creator in de Mario Artist serie, welke de spirituele opvolger was van Mario Paint op de SNES. De uitbreiding flopte, en verscheen daarom nooit buiten Japan, wat erg zonde was.
De Nintendo 64 Disk Drive set.
Tot zover deel 3 van de geschiedenis van Nintendo. Lees nu het laatste deel, deel 4 van The Way of Nintendo.
Laatste reacties