Review: Twelve Minutes - Spoiler vrij Pc

Hoe erg is het wanneer je de meest pijnlijke dag in je leven opnieuw en opnieuw en opnieuw en opnieuw moet beleven? De timeloop is een welbekend concept binnen de entertainmentindustrie waar maar al te gretig gebruik van wordt gemaakt. Het kan geniale momenten opleveren en zo leek dat ook het geval te zijn met Twelve Minutes. Een hoog geanticipeerde game waar menig puzzelfan al jaren op wacht. De nieuwste telg van Annapurna Interactive is nu dan eindelijk uit en het ik kreeg de dubieuze eer om Twelve Minutes eens even grondig aan de tand te voelen. Was het de ergste dag uit mijn leven? Dat ontdekken we in deze review van Twelve Minutes voor de pc!

Spoiler vrij

Twelve Minutes is eens iets totaal anders dan het standaard schietgeweld en RPG geneuzel. Dit is namelijk een verhaal gedreven thriller voorzien van point and click-elementen. We gaan de review spoilervrij houden, het verhaal levert namelijk zo'n tachtig procent van de totale fun. Afijn, jij speelt als een naamloze man - gespeeld door James McAvoy. Deze man komt op een dag thuis en dient aan te schuiven bij een gezellig etentje met zijn naamloze vriendin – gespeeld door Daisy Ridley - om iets groots te vieren. De avond verloopt echter anders dan gedacht want al snel staat zijn leven volledig op de kop. Zo komt er een hardhandige agent – gespeeld door Willem Dafoe - naar het appartement om een uiterst gevoelig onderwerp aan te kaarten. Na ongeveer twaalf minuten, een ongeval of volledige misstap gebeurt er echter iets dat hij absoluut niet verwacht. Hij wandelt namelijk precies dezelfde deur, op precies hetzelfde moment weer door. We zitten vast in een timeloop. Hoe dat komt en hoe we daar uiteindelijk weer uitkomen is een raadsel, maar dat is dus aan jou om te ontdekken.

We beleven het verhaal vanuit vogelperspectief. Dat wil zeggen dat we als het ware door het dak van het appartement heen kunnen kijken. Deze top-down-view zorgt ervoor dat de we ons personage met de linker muisknop kunnen verplaatsen. Met een klik loop je naar een bepaalde positie, spreek je een persoon aan of heb je interactie met een voorwerp. Aan de bovenzijde van het scherm is de inventory te vinden. Ook hier volstaat een klik op de linker muisknop om de voorwerpen te gebruiken. Mocht je iets willen laten zien, dan sleep je het voorwerp vanuit de inventory naar de desbetreffende persoon. Kortom, de hele game is speelbaar met de muis wat het simplisme van de mechanics absoluut ten goede komt. Hierdoor ontstaat er meer ruimte voor een complex verhaal en uiteraard de timeloop mechanics.

Te kort of precies lang genoeg?

Het verhaal van Twelve Minutes is oprecht vermakelijk. Er zitten meer dan genoeg twists in en iedere keer als je denkt dat je er bent, ontvouwt zich weer een nieuw onderdeel dat een ander licht op de situatie werpt. Dat het verhaal goed is, komt mede door de drie acteurs (McAvoy, Dafoe en Ridley) die uitstekend werk leveren. De scripts worden met overtuiging ingesproken en de emotie matcht ook daadwerkelijk met hetgeen dat op het scherm gaande is. Hoe snel het verhaal zich ontrafelt, is eigenlijk helemaal aan jou. De volgende trigger om het plot vooruit te duwen is lang niet altijd even voor de hand liggend en je kunt dan ook erg nasty vast komen te zitten. Nu moet ik zeggen dat ik er (op het begin na) niet bijzonder veel moeite mee heb gehad. Dit komt voornamelijk omdat ik het op de Twitch stream aan het spelen was en we het dus een beetje met z’n allen deden. Hypotheses werden getest en nadat we daarin faalden, probeerden we gewoon weer een nieuwe. Hierdoor duurde onze playthrough ongeveer drie uurtjes. Dat is niet bijzonder lang, maar met zo’n intens verhaal is dat ook niet echt nodig. Dat is echter slechts één einde, want er zijn meerdere mogelijk. De game is godzijdank niet fully priced, want dat zou de gameplay niet rechtvaardigen. 25 piek is aan de hoge kant, maar tegelijkertijd is de game gratis speelbaar middels de game pass.

Voor een goed verhaal kunnen we echter ook naar de film. Hoe zit het dan ook met de gameplay? Deze is kort gezegd prima. Het is absoluut geen hoogvlieger, maar ik heb geen gameplay brekende bugs kunnen spotten. Wel is het jammer dat het programeerwerk lang niet altijd even vlekkeloos is. Personages kunnen zich houterig bewegen en voice lines kunnen op momenten door elkaar lopen. Dit doet in mijn opinie afbreuk aan het uitstekende werk dat de drie acteurs en natuurlijk de scriptschrijvers leveren. Zorgde dit ervoor dat ik hierdoor minder graag wilde doorspelen? Nee. Maar de game had wat dat betreft zeker beter kunnen zijn.