Indieaan: Vane

De ongezouten mening van de Indieaan wordt weer eens gevraagd. Deze keer heeft de Indieaan gekeken naar Vane, een game gemaakt door vijf ex-AAA developers die hun eigen bedrijfje zijn begonnen, genaamd: Friend & Foe. Vane is een game gemaakt in the vain als zoveel indiegames: Artsy en vaag. Dat is niet per se ver-vane-end, want ik houd wel van(e) dat stijltje. Zal de Indieaan een vredespijp roken als "friend", of wordt de strijdbijl geworpen omdat we Vane zien als een "foe"?

Indie stijl is de game gemaakt

In de nieuwe indiegame Vane neem je letterlijk een vogelvlucht, want voor een groot gedeelte moet je als een soort kraai rondfladderen. Dat begint in elk geval al erg interessant, want dat doe je eigenlijk nooit in een game. En interessant is ook gelijk een goede omschrijving van heel de game. Vane schreeuwt al vanaf het eerste frame “INDIE! Eej motte kijke, kijk ‘es hoe INDIE dat ik ben jonguh!” Is dit slecht? Nee, eigenlijk helemaal niet, al voel je nu natuurlijk een “maar” aankomen (en ja hoor ->). Maar het wordt naar mijn mening wel uitkijken geblazen dat de indie-gamescene niet een persiflage van zichzelf gaat worden door zo vaak dezelfde stijl en thematiek toe te passen. Vane is namelijk, net zoals vele andere indiegames, een mysterieus getinte, sferische puzzel-platformer in een post-apocalyptische wereld. Daarbij is heel de game gedaan in de inmiddels bijna stereotyperende indie driehoek-vlakken stijl, hetzij gelukkig met een klein eigen tintje eraan. Grafisch en sferisch doet het ook erg aan Journey, Inside en Ico denken. Niet verkeerd, dat melancholische stijltje, maar je ziet het wel vaak tegenwoordig. De muziek is erg goed en heeft het een dikke jaren '80 vibe, al speel je voor tachtig procent van de tijd zonder muziek.

Herman van Vane? Nee, Gameplay

Je speelt in Vane met iemand die gedaante kan wisselen op specifieke plekken. Zodoende wissel je af tussen een mens en een vogel en dat wordt leuk toegepast binnen de puzzelgebieden. Dit zijn altijd grote gebieden waar je in een third-person doorheen loopt en vliegt. Origineel, want meestal zijn het kleine gebieden en kun je niet vliegen. De besturing van de vogelvorm is wel even wennen, maar werkt uiteindelijk erg goed. Je kunt makkelijk versnellen en vertragen, waarbij het na een paar minuten oefenen voelt alsof je altijd al een vrije vogel bent geweest. De verdere functies waarover je beschikt als mens en vogel zijn heel minimalistisch; naast normale controls zoals lopen, vliegen, pakken en duwen, heb je maar één andere functie en dat is roepen. Voor de vogelvorm roep je dan andere vogels tot je om je puzzel-gerelateerd te helpen en als mens komt je geroep later pas van toepassing. De game legt je verder niks uit over wat de bedoeling is. Dat is een sterke plus, maar het heeft ook zijn mindere kanten.

Vage Vane

Vane houdt alles lekker vaag. Je begint als een vaag uitziend mannetje die in een vage wereld rondloopt die letterlijk volledig door een storm wordt weggevaagd. Na deze intro speel je verder als een vogel in een woestijn, waarbij je al snel door krijgt dat dit dezelfde wereld van een x aantal jaren later is. Wat je precies moet doen en waar je heen moet wordt niet uitgelegd, al merk je bij je eerste vlucht al snel fonkelingen op in de verte. Iets waar je als de nieuwsgierige ekster dat je bent wel even op af wil duiken. Eenmaal op die plek aangekomen stuit je vervolgens op andere vogel-broertjes en zusjes, die allemaal naar een bepaald punt toevliegen. Wanneer je deze dan volgt kom je weer wat verder bij de volgende groep vogels. Zo gaan we even door om uit te komen bij een vage molen constructie. Omdat niks wordt uitgelegd en je ook geen hints krijgt, liep ik daar dus compleet vast.

Done In Vane

Na een half uur klooien pakte ik er maar een playthrough bij, want het zou niet de eerste keer zijn dat ik door een bug niet verder kan. Nadat je dus met je groep vogels aangekomen bent bij de molen, moet je daarna nog verder zoeken naar andere plekken waar die vogels zitten in het eindeloos groot lijkende woestijngebied. Nou houd ik ervan wanneer niet je handje wordt vastgehouden, plus ik houd ook van puzzelen. Vanwege die twee feiten ben ik ook zo’n grote fan van de Myst gamereeks. Maar waar ik niet van houd is als het compleet onduidelijk is wát nu de bedoeling is. Gelukkig kwam dit na de eerste keer slechts eenmaal voor, maar het is wel bij meer situaties dat ik echt dacht “sjonge, het is dat ik dit nu toevallig net zag”. Dit had iets duidelijker gemoeten. Zo moet je verderop in de game met een grote bizarre bal rollen die dingen doet met de omgeving, maar waar je naartoe moet is niet duidelijk, waardoor ik vijftien minuten lang eerst de verkeerde kant op ging.

Eindoordeel van Peter Scheffer

Vane is een goede indiegame met een sterke sfeer en originele puzzels, al zijn er wel echt wat punten van kritiek. Ook al houd ik van verlaten stiltes en melancholie, de stijl is wel echt een cliché aan het worden. Dat je volledig alles zelf moet uitzoeken is een grote plus, maar her en der is het ook echt een min omdat het soms compleet onduidelijk is wat de bedoeling is. Je kunt hieraan merken dat de makers (Friend & Foe) nog een beetje onervaren zijn met iets volledig zelf te maken. Toen ik ook midden in een groot puzzelgebied met de game stopte, kwam ik er bij de volgende speelsessie achter dat ik een half uur speeltijd opnieuw moest doen. Ik vind zoiets echt niet meer van deze tijd. De game is niet echt lang, al vind ik wel dat ze een mooie sweetspot hebben qua speelduur, plus dat het handjevol puzzelgebieden (stuk of 5-6) erg sterk is in diversiteit en het soort puzzels dat geboden wordt.

Het gebruikte beeldmateriaal in deze review is gecaptured tijdens onze speelsessie op de Playstation 4