Opinion: Film reviews versus game reviews - Waarom verschillen ze?

Het entertainmentmedialandschap is tegenwoordig ontzettend groot en blijft maar elke dag groeien. Mensen kunnen niet genoeg krijgen van hun favoriete games, films, series en/of muziek. Ondanks mijn relatief jonge leeftijd, ben ik al best lang bezig met deze industrie. Voor mijn tijd met Gameliner focuste ik mij op journalistiek en dan vooral ook in het kopje entertainment. Iets waar ik mij altijd mee bezighield, waren de grote verschillen tussen de facties. Games en films zijn aan de ene kant heel sterk te vergelijken, maar krijgen beide toch hele andere recepties. Wat bedoel ik precies? Dan moet je even verder lezen, want vandaag ga ik het hebben over de verschillen tussen films en game reviews.

Streng tegenover losjes

Iets waar ik mij altijd aan erger zijn de scores. Beide kanten van dit spectrum lijken vaak ontzettend gepolariseerd. Laten we beginnen bij films. Je kent het vast wel, je gaat naar de bioscoop, betaalt verdomme geld voor een kaartje en achteraf denk je dat je besodemietert bent. Een slechte of matige film komt er nooit goed vanaf in de media. Genadeloos worden deze films bekritiseert en afgemaakt door de journalisten die niet blij waren dat ze twee uur van hun leven moeten hebben vergooien. Denk hierbij aan Venom (35 metascore), Rambo: Last Blood (29 metascore) of Terminator Genisys (38 metascore). Waren deze films echt zó slecht? Was er geen enkele entertainment waarde meer te bevinden? Laat ik zeggen dat ze zeker de onvoldoende verdiende, maar je kan ook overdrijven. In gameland is het precies andersom.

Want what the fuck. Kom op mensen, waarom geven we die slechte games nog steeds zulke hoge cijfers? Anthem en Fallout 76 zijn de makkelijkste voorbeelden. Deze games waren bijna een belediging naar de industrie toe, maar wat voor cijfers kregen deze games? Ze staan allebei gewoon boven een vijf als we Metacritic bekijken. Hoe dan? Dat waren simpele voorbeelden, maar dit geldt voor de gehele gameindustrie. Hoe vaak ik niet online een review bekijk, waar ze terecht heel wat fouten benoemen en dan alsnog eindigen op een acht of hoger. Waarom worden films zo hard aangepakt en zijn we zo mild tegenover games? Ik heb een paar theorieën.

Dierbare tijd

Tijd is een krachtig wapen. Je moet je voorstellen dat je met een film maar twee uur in je stoel zit, terwijl je met games meerdere uren intensief bezig bent. In die twee uur dat je film kijkt, moet het product je vanaf moment één in zijn greep hebben. Wanneer de eerste momenten in de film al negatief aanvoelen, dan gaat dat gevoel niet zomaar weg. Een kortere tijd om je publiek over te winnen, dat is geen makkelijke klus. Het valt mij op dat er op IMDB ook bijna geen negatieve scores (van publiek en critics) staan bij tv-series. Waarom? Ik durf te wedden dat het komt door de hoeveelheid tijd die de kijker investeert. Ga er maar lang genoeg mee aan de slag en dan zal je toch minder snel het idee hebben dat het de moeite niet waard is.

Je observeert bij een film alleen maar. Dat is ook een puntje wat vast niet altijd positief uitpakt. De film moet jou onder de indruk maken, puur op een visueel of verhaalkundig gebied. Games pakken de spelers vast en geven hem een bepaalde verantwoordelijkheid. Ga eens de wereld redden en vlug een beetje. Nee, dit keer doet een slecht geschreven Tom Cruise het niet. Jij doet het. Het is dan makkelijker jezelf te verliezen in de game en daardoor ook misschien een beetje verbonden voelen met het product. Milde eindoordelen, komen die hieruit? Misschien, maar ik denk dat het zeker wel een rol speelt.

Een zesje is helemaal niet slecht

Cijfers geven is altijd gezeik en ik zeik er zelf nu ook over. Dus wat zeik ik nou? Ik wil nu eerder een zegje doen over hoe de meerderheid deze cijfers beschouwd. Kan je nog die tijd herinneren dat je op de middelbare zat en je bezig was met dat lastige vak? De toetsen werden teruggegeven en tot jouw verbazing en geluk stond er een mooi zesje op. Je kan je geluk niet op en rent naar huis om de nieuwe shooter van Ubisoft te spelen. Je bent echter nieuwsgierig en bekijkt eerst een review online. Daar geven ze die game datzelfde zesje. Kut! Dat is echt niet oké, denk je bij jezelf. Maar waarom denk je zo?

Sinds wanneer hebben we zulke negatieve gedachtes bij een zesje? Ik heb zoveel positieve ervaringen met elke soort media, die volgens velen maar een zesje waard waren. Sinds wanneer was een zesje iets negatiefs? Het is voldoende, dus in mijn ogen de moeite waard om het de kans te geven. Ik heb nooit bij mijzelf gedacht om een kutproduct een zes te geven, maar ik heb het gevoel dat als een game niet een acht of hoger scoort, dat het dan niet goed genoeg is. Nu moet ik ook eerlijk bekennen dat als een game uit één van mijn favoriete series een zesje pakt, ik daar ook best teleurgesteld in kan zijn. Maar ga ik er meteen op een online kruistocht op zoek naar de verantwoordelijke ontwikkelaars? Nee, want een zesje hoeft nog steeds niks ergs te betekenen. Het is immers een voldoende.

Tip? Jij bent je eigen baas

Reviews schrijven vind ik geweldig en ik hou er echt zoveel van. Ik vind het geweldig om een game de lof en de kritiek te geven die het verdient. Geen bias, gewoon zeggen waar het op staat. Maar zelfs als ik op mijn allereerlijkst bevindingen maak, hoeven dat niet dezelfde gedachtes zijn waar jij meezit. Reviews geven je een heads-up, maar zouden ook moeten bieden als platform, waar je met elkaar kan delen wat je van een bepaalde game/film vond. Verschillende mensen hebben verschillende meningen en die mening is nooit fout. Zolang je het maar goed kan beargumenteren en op leuke manier kan delen, zie ik er geen probleem in. Laat het ons weten wat jij vind van dit onderwerp!