Pipistrello and the Cursed Yoyo – De charme en frustratie van retro

Moderne gamers worden steeds meer verwend en dat is overduidelijk als je een game zoals Pipistrello and the Cursed Yoyo opstart. We keren terug naar het 2D-platforming genre met de bekende pixelstijl. De game mag dan simpel ogen als je het vergelijkt met allerlei andere games, maar qua gameplay is er weinig simpels aan. Dit soort games komen met de nodige beperkingen die vroeger de normaalste zaak van de wereld waren. De neiging om digitale aanvallen te plaatsen of naar de rand van het scherm te lopen om aanvallen te ontwijken overwon bij mij regelmatig. En dat is nu net wat je niet moet doen. Het iconische is nog wel dat de openingsscene laat zien dat Pipistrello and the Cursed Yoyo te spelen is op de Pocket Trap Advance wat uiteraard een versie van de Gameboy Advance is. In de instellingen kun je zelfs een glas-effect creëren. Hoe retro wil je het hebben?

Een vleermuis met een jojo

Pipistrello heeft een gemakkelijk leven. Zijn familie is één van de voornaamste families in de stad, omdat ze een nieuwe manier van energie opwekken hebben bedacht. Hierdoor hebben ze direct het patent en dat zorgt ervoor dat ze alle prijzen kunnen bepalen. Pipistrello is daar niet mee bezig, want hij traint alleen met zijn jojo om zo aan wedstrijden mee te doen. Die jojo gaat echter een belangrijkere rol spelen, want wanneer hij zijn tante bezoekt, gaat het mis. De bazen van vier grote coöperaties zijn de bizarre prijzen zat en laden vier grote batterijen op. Hierdoor kunnen ze de stad overnemen. Daarnaast verdwijnt ook de tante van Pipistrello van het toneel. Het is aan jou om die bazen te verslaan en de batterijen terug te halen. Wat er met de tante gebeurt, kun je straks zelf in de game ondervinden. Het verhaal is aan de bizarre kant, maar zet de toon en het doel duidelijk neer. Dat is handig, want je kunt na de intro direct de stad verkennen. Je bepaalt zelf of je door de stad gaat struinen op zoek naar geheimen of direct een batterij gaat stelen.

De artstijl van de game reflecteert wat je veel ziet bij retro games. De pixelstijl is helder en kleurrijk, waardoor alles duidelijk wordt afgebeeld. Dat is vooral voor de gameplay echt belangrijk, maar het zorgt er ook voor dat de personages uniek ogen. Pipistrello is namelijk een soort vleermuis en in de stad leven meer dierachtigen. Het retro gevoel wordt voortgezet, doordat de hele map onderverdeeld is in kamers. Dit zorgt niet voor een laadscherm, maar er is wel sprake van een afscheiding. Wanneer je te dicht bij de rand van het scherm loopt en er is een opening, dan loop je automatisch naar de volgende kamer. Dit vond ik erg vervelend, omdat de kamers nogal klein zijn en je veel vijanden of kogels moet ontwijken. Een vijand mag je ook niet aanraken en je moet het doen met drie levens. Gemakkelijk kan ik de game dan ook niet noemen.

Elke kamer heeft iets te bieden

De gameplay beslaat voornamelijk uit platforming waarmee je ook puzzels oplost. Daarnaast zijn er ook genoeg vijanden om te verslaan. Dit doe je allemaal met de jojo. Hiermee kun je vijanden slaan, maar je kunt de jojo ook gooien. Het unieke aan de vele kamers is dat ze speciale hoeken en een soort flippers hebben. Gooi je de jojo hier tegen aan, dan stuitert de jojo door de kamer heen. Op deze manier kun je batterijen oppakken om een deur te openen, een hendel overhalen of simpelweg een vijand vermoorden. De vijanden kunnen hier ook gebruik van maken, waardoor de kogels door de kamers vliegen. Mocht je drie hartjes verliezen dan krijg je de keuze of je terug naar de hide-out wilt of de kamer opnieuw wilt proberen. Dit laatste kost je geld, maar is wel de snelste manier om weer terug in de actie te komen. Hier zul je dan ook een groot gedeelte van je geld aan besteden, want de contracten die je kunt aannemen zijn op afbetaling. Een familielid wil namelijk alleen geld van de straat en daardoor krijg je eerst te maken met een negatief effect. Dit kan zijn dat je minder schade doet of juist nog maar twee hartjes hebt. De timing van het aannemen van contracten is dan ook belangrijk. Het voelt in ieder geval als een goede toevoeging en zorgt ervoor dat Pipistrello iets sterker wordt.

De game is namelijk best pittig te noemen, want de eerste eindbaas verslaan is mij tot op heden nog niet gelukt. Met allerlei flippers verlies ik totaal het overzicht en dan moet je ook nog springen. Het is goed mogelijk dat mijn platforming skills momenteel even niet aanwezig zijn. Voordat je bij een eindbaas komt, moet je eerst allerlei puzzels oplossen. Hiermee verdien je soms ook badges, die te vergelijken zijn met de charms uit Hollow Knight. Oftewel een badge kun je dragen en geeft een handige bonus. Een badge kost echter een bepaald aantal punten en je hebt in het begin maar drie punten om te besteden. Een nieuwe ability leer je door kamers te voltooien, zodat je verder kunt komen. In de stad zul je dan weer verschillende minigames tegenkomen en moet je soms via de riolering naar een andere straat lopen. De game heeft dus aardig wat te bieden als je van lastige platforming games houdt. Door de set-up zijn de kamers ook altijd anders, waardoor er in het begin in ieder geval geen herhaling ontstaat.

Voorlopig oordeel van Anita van Beugen

Pocket Trap zet met Pipistrello and the Cursed Yoyo een game neer die nostalgische gevoelens moet opwekken. De retro game weet met een kleurrijke pixelstijl al de aandacht te trekken en het verhaal is tot nu toe bizar te noemen. Het opent in ieder geval de deuren tot allerlei puzzels, platformsecties en eindbazen. Doordat je geen diagonale aanvallen kunt plaatsen en weinig ruimte hebt om aanvallen te ontwijken, doet ook de gameplay denken aan de oudere games. Ik moet zeggen dat ik ontzettend verwend ben, want het verlaten van een kamer door te dicht bij de rand van het scherm te lopen vond ik irritant. Qua platforming moet je ook niet denken dat Pipistrello and the Cursed Yoyo eenvoudig is, want er zitten genoeg pittige secties in. Daar moet je geduldig voor zijn, want de nodige vloeken kwamen uit mijn mond. Toch zit alles goed in elkaar en vooral de contracten die je moet afbetalen zijn een mooie toevoeging. Je moet dus weten waar je aan begint, maar het ziet er naar uit dat Pipistrello and the Cursed Yoyo een unieke en lastige 2D-platformer wordt. Mocht je zelf aan de slag willen met de game dan kun je de demo via Steam, PlayStation 5 en Nintendo Switch installeren.

Pipistrello and the Cursed Yoyo komt te verschijnen op 28 mei voor de pc, PlayStation 5, Nintendo Switch en Xbox Series.