Het is ondertussen geen geheim meer dat ik sinds een jaar of drie een grote fan ben van Critical Role. Bijna elke avond kijk ik de content die ze de afgelopen tien jaar hebben uitgebracht en mijn kledingkast kent de nodige Critical Role-merchandise. Daarnaast ben ik al een stuk langer fan van de individuele stemacteurs. Als zij dus zeggen dat ze enthousiast zijn over een game, dan is het voor mij al de moeite waard om die game in de gaten te houden. Al helemaal als ze per direct helpen met het uitgeven en de studio al hebben ingehuurd om een game over Exandria te maken. Ik heb het dan over de episodische verhalengame Dispatch. Deze superheldengame is dus opgedeeld in acht episodes en momenteel kun je alleen de eerste twee episodes spelen. Het verhaal is daardoor net van start gegaan en daar gaan we het dan ook over hebben.
We joke, we laugh, we suppress our trauma
Dispatch is een game die je zo blind mogelijk moet ervaren. Om zoveel mogelijk van het verhaal en de personages intact te laten, ga ik niet al te veel informatie delen. In episode 1 maken we kennis met Mecha Man, die al jaren de stad Los Angeles veilig houdt. Het is een man zonder superkrachten en daardoor is hij razend populair. De mening van de bewoners vliegt al snel een andere kant op als blijkt dat de Mecha Man-suit volledig is beschadigd en niet meer bruikbaar is. Het is aan Robert Robertson om zijn drang om anderen te helpen op een andere manier in te zetten. Het Superhero Dispatch Network heeft gelukkig een nieuwe dispatcher nodig voor een team met acht ondermaatse superhelden. In de eerste episode krijg je daardoor het achtergrondverhaal van Robert mee en wordt hij gerekruteerd voor het werk als dispatcher. In episode 2 kom je terecht in het kantoor van Superhero Dispatch Network en vindt je allereerste werkdag plaats.
Al vanaf het eerste moment was ik volledig in de ban van het verhaal. De animaties zijn van hoge kwaliteit en ook de hoek van de camera zorgt voor de nodige cinematische scènes. Het is net alsof je een hoogstaande animatieserie zit te kijken, maar dan wel eentje met goed geschreven dialogen. Met momenteel mijn favoriete quote: We joke, we laugh, we suppress our trauma. Oké, je kunt de nodige vreemde grappen verwachten, want Dispatch combineert realisme met een vleugje komedie. Dat kan ook niet anders als je ziet dat het team bestaat uit een demon, een golem en een gozer die regelmatig per ongeluk verandert in een vleermuis. Het superheldenuniversum in Amerika is en blijft nogal vreemd. Tijdens de dialogen gooit de game regelmatig de regie in jouw handen. Aan de hand van twee tot drie opties bepaal je het antwoord van Robert of de actie die hij onderneemt. Aan het eind van de episode krijg je te zien welke keuzes de rest van de community heeft gemaakt, maar het belangrijkste is dat de personages in de game jouw acties herinneren. In hoeverre dit impact gaat hebben op toekomstige keuzes en de verhaallijn weten we pas als de andere episodes beschikbaar zijn. Het is ondertussen wel duidelijk dat de muziek van de game verandert aan de hand van die keuzes. We kunnen dus verwachten dat zulke momenten van belang zijn.
SDN, Whats your emergency?
Naast het kiezen van de dialogen ben je tijdens een scène ook bezig met enkele quick-time events. Voordat je direct de preview sluit, omdat je daar een hekel aan hebt, is het belangrijk om te weten dat je hier meer dan genoeg tijd voor krijgt. Daarnaast kun je ze volledig uitschakelen door de cinematische setting aan te zetten. Het maakt de vechtscènes net wat interactiever, terwijl je alsnog volledig van de scène kunt genieten. Het echte werk vindt pas plaats in episode 2, want dan moet je de superhelden erop uitsturen. Robert zit hierbij achter een computer, waardoor je een scherm te zien krijgt met een woonwijk van Los Angeles. Wanneer een bewoner belt, wordt er via tekst uitgelegd wat er is gebeurd en welke actie je superheld moet ondernemen.
Iedereen heeft zijn eigen sterke punten en dat wordt getoond aan de hand van vijf attributen. Voor de ene missie moet je razendsnel zijn, omdat je achter een overvaller aan moet rennen. Terwijl je bij een ander juist iemand moet ompraten. Bij zo’n missie heb je iemand nodig die charismatisch is. Het duurt even voordat een superheld op locatie is en na elke missie moeten ze even uitrusten. Je moet hierdoor de juiste keuzes maken, want anders is er de kans dat een reddingsmissie faalt. Door de superhelden op een missie te sturen, krijgen ze experience, waardoor je zelf mag bepalen in welke attributen ze beter worden. Een foute keuze kun je nu nog niet maken, maar ik ga ervan uit dat de missies steeds wat moeilijker worden. Ik heb er zelf voor gekozen om de attributen te kiezen waar ze al ontzettend goed in zijn, zodat het team nog steeds gevarieerd blijft. In sommige gevallen krijg je opeens de melding dat de superheld een speciale perk heeft vrijgespeeld. Het erop uitsturen van de superhelden is verrassend leuk om te doen en laat zien dat de ontwikkelaars goed hebben nagedacht over het geheel.
Voorlopig oordeel van Anita van Beugen
De eerste twee episodes hebben direct de toon gezet voor Dispatch. De kwaliteit spat ervan af in de animaties, cinematische scènes en de voice acting. Dat kan ook niet anders als je ziet dat de voice cast bestaat uit onder andere Laura Bailey, Matthew Mercer en Aaron Paul. Ook de YouTubers Jacksepticeye en MoistCr1TiKaL leveren goed werk af. Door de introductie weten we nog weinig van de superhelden die Robert in het gareel moet zien te krijgen. En toch voel je al snel een connectie met de volledige groep. De dialogen zijn nu eenmaal goed geschreven. En de gameplay? Het merendeel was te verwachten gezien de interactie tijdens de scènes, maar het erop uitsturen van de superhelden is een stuk strategischer dan ik had verwacht. Als Dispatch die kwaliteit kan doortrekken naar de overige zes episodes, dan behoort het tot de ijzersterke line-up van beste games uit 2025. Ik kan je dan ook aanraden om alvast in het verhaal te duiken, zodat je genoeg tijd hebt om erover na te denken, voordat je in de volgende episode duikt.
Episode drie en vier van Dispatch verschijnen op 29 oktober. De volledige game is te spelen op 12 november
Als het op tactiek aankomt, dan is Anita een echte strateeg. Bouwt ze geen personages van begin af aan op in grootse RPG's dan knutselt ze wel aan hele civilisaties in City-survival builders. Daarnaast beschikt Anita over de nodige dosis rust die ze nodig heeft bij het spelen van de meest enge games en snoeiharde indie's. Nee, inderdaad. Er is geen genre waar Anita zich niet aan durft te wagen.
