Preview: Monster Hunter World

Nog maar een paar nachtjes slapen en we kunnen van start met Monster Hunter World. Een unieke game met een zeer trouwe fanbase. Vanaf 26 januari kunnen ook de consolespelers genieten van deze heerlijke serie en om alvast een voorproefje te krijgen, gingen we met zijn allen massaal aan de open bèta. Deze bèta besloeg zowel de multi- als de singleplayer. Hoewel beide modi dezelfde missies wisten te bieden, zijn de ervaringen totaal anders. Ook ik heb er aan moeten geloven en ben, hoewel het niet direct mijn type game is, sinds het spelen onwijs benieuwd naar het eindproduct. Waarom? Er is slechts één manier om daar achter te komen en dat is door verder te lezen.

Over the top

Monster Hunter staat nou niet bepaald bekend om zijn toegankelijkheid. Ik moet zeggen dat ik de serie in een ver verleden met heel veel plezier heb gespeeld en Monster Hunter World voelt niet heel veel anders aan. Ja, we jagen ook dit keer weer volop naar monsters variërend van klein en aandoenlijk tot gigantisch en angstaanjagend. Jagen doen we niet gekleed in een trainingsbroek en sweatshirt met een simpel simpel zwaard in de hand, maar met behulp van gigantische wapens en een ijzersterk pantser. Die vind je niet in de plaatselijke H&M, maar moeten worden gesmeed met de overblijfselen van onze slachtoffers. Of het nou gaat om armor, wapens of accessoires, we hebben de ingewanden van die verdomde monsters nodig. Dat verzamelen doe je door middel van het accepteren van quests. In deze bèta kregen we er vier aangeboden, variërend van eenvoudig tot O shit, je gaat bijna gegarandeerd dood. Fijn, want zo kunnen beginnende en terugkerende spelers even wennen aan de game en de meer ervaren hunters direct aan de bak met de giganten.

Hoewel World pretendeert toegankelijker te zijn dan diens voorgangers, merkte je daar vrij weinig van in de bèta. Oké, je kreeg wat assistentie, maar voor wat meer geavanceerde opties moest je toch echt naar de tutorial. Ik verwacht dat dat in de uiteindelijke game wel anders is, maar een introductielevel had niet misstaan voor deze bèta. Afijn, het gaat om monsters opjagen om ze vervolgens af te slachten. Je start ten alle tijden op een basis. Hier kan je uitrusting maken van verzamelde materialen en de tactieken bespreken met medespelers. Vergeet bijvoorbeeld niet om even je zwaard aan te scherpen met een whetstone voordat je ten strijde trekt en sla voldoende potions in. Geloof me, je hebt ze nodig.

Speuren, volgen, slachten

Wanneer je er klaar voor bent, is het tijd om de wijde wereld te betreden. Deze is opgedeeld in diverse sectoren waar jouw doelwit zich schuil kan houden. Je doelwit staat dus niet na het verlaten van het kamp recht tegenover je. Nee, je moet eerst verkennen. Dat doe je door naar bijvoorbeeld voetsporen en andere hints te zoeken. De een schuift langs bomen, de ander stampt er lustig op los, en de echte monsters glibberen en glijden over de grond of prefereren het luchtruim. Verzamel je genoeg aanwijzingen, dan wordt langzaamaan duidelijk waar je mee te maken hebt en wat je tactiek moet worden. Waar is het monster op zijn sterkst, wat zijn z'n zwakke punten en waar kan het zich schuil houden? Dat zijn slechts een handjevol onderdelen waar je rekening mee moet houden. De kleintjes pak je nog wel zonder tactiek, maar de grote? Die zijn zo makkelijk nog niet.

In de bèta kregen we dus keuze uit vier missies. Deze missies waren online alsmede offline te spelen. Mijn voorkeur gaat natuurlijk uit naar online aangezien je daar hulp van anderen krijgt die je assisteren met het aanrichten van schade of die je buffen met handige tools. De servers functioneerden prima. Ik werd redelijk snel in een party gegooid en met z'n drieën trokken wij eropuit. Wat het was waar wij op jaagden, dat wisten we nog niet. Al snel ontdekten we echter dat we op zoek waren naar een Anjanath, oftewel de verschrikking van de jungle. Deze T-Rex look-a-like is snel en weet enorme schade aan te richten met zijn staart en scherpe tanden. Het plan de campagne? Focussen op de staart en zorgen dat die er snel afligt. Grappig, want ik speelde samen met een Japanner en Zweed. Communicatief niet het sterkste team, maar toch zaten we op één lijn. Niet alleen waren we in gevecht met de Anjanath, ook de klok mengde zich in de strijd. Het tijdslimitiet was namelijk twintig minuten en dat bleek net aan genoeg te zijn.

Another fighter joins the battle!

Die open wereld van Monster Hunter World is een vloek en een zegen tegelijkertijd. Hij ziet er fantastisch uit en ademt voldoende zweer om je even de realiteit te doen vergeten. Je prooi is namelijk niet de enige inwoner van de wereld. Tijdens het zoeken sta je menigmaal tegenover een monster die je met huid en haar wil verslinden of die je simpelweg totaal negeert. De laatstgenoemde kent mijn voorkeur, maar soms levert een nieuwe achtervolger ook zo zijn voordelen op. Zo lokten wij onze prooien richting diverse vallen. Sommige monsters hebben het namelijk niet zo op elkaar. Breng ze in contact en ze vliegen elkaar in schubben, veren of haren. Pak een bakje popcorn erbij en enjoy the show.

Je prooi blijft echter niet stilzitten. Dien je genoeg schade toe, dan trekt het monster zich terug naar een andere zone om te herstellen. Dat kan in een nest zijn met meerdere vijanden, of gewoon in de modder die het monster als schild en camouflage gebruikt. Gaandeweg het vechten toont het monster dan ook tekenen van vermoeiing, aangerichte schade en totale levenloosheid. Zo eindigde de Anjanath bijvoorbeeld met een stompje als staart, een serieuze beenwond en uiteindelijk een leeggeplunderd lichaam.

Het gebruikte beeldmateriaal in dit artikel is gecaptured tijdens onze speelsessie op de PlayStation 4.

Voorlopig oordeel

Monster Hunter World heeft me echt weten te verrassen. Die diepgang van vroeger zit er nog steeds in en de serie ziet er mooier uit dan ooit tevoren. Die aangekondigde toegankelijkheid zag ik nog niet helemaal terug, op wat versimpelde crafting onderdelen na dan, maar ik verwacht ook niet dat de bèta daarvoor bedoeld was. Dit was het voorgerecht en dat aperitiefje doet smaken naar meer. De monsters zijn weer om van te smullen en de matchmaking verloopt behoorlijk soepel. De wereld leeft met zijn kleurrijke inwoners die rijp zijn voor de slacht. Zowel de singleplayer als de multiplayer bieden een uitstekende ervaring die ieder goed zijn op diens eigen manier. Tactieken uitstippelen, monsters opsporen en vervolgens die tactiek in werking zien, geeft een heerlijk gevoel. Ik kan dan ook niet wachten om het eindproduct in handen te hebben.

Monster Hunter World verschijnt op 26 januari voor de PlayStation 4, Xbox One, en pc.