Terugblik: State of Decay

State of Decay is een game uitgebracht in 2013 op de Xbox 360. Deze tijd kan gezien worden als dé piek van populariteit omtrent zombies. In een korte tijd was er veel om te doen, waarvan de katalysator de wereldwijd bekende tv-serie The Walking Dead is. Voor games was dit overigens al even gaande. Al in 2008 bleek Valve namelijk een gouden greep te hebben gedaan met Left 4 Dead en voor hetzelfde jaar werd Dead Island aangekondigd. Grappig detail is dat beide games sinds 2005 op de ontwikkeltafel lagen. Met die games in het achterhoofd bleek het een populair subgenre te worden. Dead Island kwam uiteindelijk uit in 2011 en juist in dit jaar kwam nóg een game uit die het net even anders deed. Deze gebruikte namelijk iets meer realisme als uitgangspunt. Naast al het geweld en de hectiek, wilde men ook wel eens de andere kant belichten, het survival-aspect. Want zeg nou zelf, waar haalt men eten en andere voorzieningen eigenlijk vandaan in een wereld overspoeld met zombies? Toch wel de thinking man's game ondanks de hersenloze gevallen uit de game die het op jou gemunt hebben. State of Decay bleek hoe dan ook een commercieel succes.

Staat van alertheid

Toen de game in ontwikkeling werd genomen, was suikeroom Bill Gates er snel bij om de ontwikkelaar Undead Labs deze game exclusief voor de Xbox 360 en pc de game te laten maken. Overleven was het thema en de focus moest meer liggen op de fysieke strijd en keuzes, in plaats van een standaard shooter. Dit maakte de beleving intenser aangezien je niet onoverwinnelijk was. Naast het weerstaan van de oneindige stroom van zombies, moest je er ook voor zorgen dat je basis groter en versterkt werd. Er kwam dus ook een strategisch element bij kijken. Wat ga je bijvoorbeeld eerder doen: voedsel zoeken of je basis uitbreiden? Wil je droog de nacht in of met een volle buik om het zo maar te stellen. Dit strategische element werd aangevuld met role playing elementen. Je merkt het al, er kwam meer bij kijken dan je simpelweg door hordes zombies knallen met volautomatische geweren. Dit maakte dat je continu alert moest zijn op wat je volgende keuze werd. Naarmate je sterker werd in de game, werd de game eenvoudiger, maar niet per se makkelijker in keuzes. De singleplayer heeft een verhaallijn die niet bijster origineel is, maar vermakelijk was deze zeker en hij werd afgesloten met een heerlijke cliffhanger.

Omdenken tijdens dood en verderf

De ontwikkelaar koos voor de Cryengine 3 als engine om het geweld op het beeld te toveren. De engine stond bekend om zijn grafische pracht en praal, iets wat de ontwikkelaar nodig had om hun wereld alsnog tot leven te doen laten komen. Ironisch, gezien het om de ondoden gaat. Jeff Strain, de eigenaar van de studio, had een duidelijke visie voor de game om een boeiende wereld te creëren, zonder al te veel te lijken op de standaard grauwe wereld. Iets wat Dead Rising bijvoorbeeld ook goed deed, al had die game expres een overdreven cartoonachtige stijl. State of Decay had de bedoeling om nog wel realistisch te ogen waarin veel mogelijk was. Naar mijn mening is de ontwikkelaar daar goed in geslaagd. De setting is bijvoorbeeld zonnig dus je hebt niet het idee in een uitzichtloze situatie te zitten. Een situatie die je kon versterken met het Moraal-systeem. Met andere woorden, je kon de (N)PC's positief beïnvloeden wat jouw leven een stuk eenvoudiger kon maken. Je kon niet alleen hen positief beïnvloeden, maar je kon zelfs met andere personages spelen. Dit gaf bijvoorbeeld rust aan een personage die aan het einde van zijn latijn zat. Zo werd je enigszins verplicht om gebruik te maken van elk personages unieke vaardigheden, maar echt vervelend of gedwongen voelde dit niet. Sterker nog, het was best goed uitgewerkt. Je moest echt nadenken over de attributen die elk karakter bezat. Ook dit versterkte het gevoel van positiviteit weer. Je kon je echt uit de nare situatie werken, zolang je maar de samenwerking had met alle karakters.

Status van goud

De game kreeg over het algemeen lovende kritieken. Op Metacritic krijgt de game een kleine acht als beoordeling. Voor een eerste game van een nog startende studio is dat een prima score. Zeker omdat het een twist wilde geven aan een genre dat voornamelijk bestond uit shooters. Aan het roer van de studio stond ook niet de minst ervaren man. De eigenaar had tenslotte ervaring met World of Warcraft en ArenaNet. De game verkocht erg goed en heeft zelfs nog een heruitgave gekregen met alle DLC voor de Xbox One en pc. Sterker nog, ten tijde van de initiële release is het lange tijd zelfs de op één na best verkochte game geweest op XBox Live. De deal met Microsoft was zeker één die geen windeieren had gelegd voor beide partijen. De Xbox 360 had zijn fijne schare hoeveelheid exclusieve games en State of Decay is daar een fijne aanvulling op. Hoe anders is de wereld een half decennia later waar Microsoft een tekort lijkt te hebben aan exclusives. Het is niet verwonderlijk dat in 2016 de aankondiging werd gedaan dat er een vervolg zou komen. De reacties waren wederom positief hoewel Microsoft het op dat moment al moeilijker kreeg tegenover de sterke line-up van de PlayStation 4.

Vervolgstatus

Deel twee staat bijna voor de deur voor een nieuwe generatie console. De Xbox One is beduidend krachtiger dan de 360, maar heeft bewezen niet de krachtigste te zijn. Met name de games en hun gameplay moeten dus ijzersterk zijn. De verwachtingen zijn hoog. Gelukkig is er geen reden om te denken dat de game niet goed gaat zijn. Waar ik vooral benieuwd naar ben, is of de game daadwerkelijk een stap verder kan gaan in gameplay zonder ingewikkelder te worden. Krijg je nog meer keuzevrijheid als speler en wordt het een groter beïnvloedbaar geheel? Kan de extra kracht van een nieuwe console de wereld nog groter maken en interactiever zoals wellicht gebeurde bij Grand Theft Auto V, of gaat het meer de kant op om mee te gaan in trend als PUBG? Hoe het ook zij, ik kijk uit naar deze game omdat het weer lekker wat anders is dan de standaard zombie shooter. Ik kan niet wachten om de doomsday prepper in mij weer tot leven te laten komen.