Het roguelike deckbuilding genre is er eentje waar ik regelmatig weer induik. Het is niet zo dat ik honderden uren in deze games steek, maar ik haal er wel altijd plezier uit. Ondertussen heb ik al meerdere thema’s voorbij zien komen, maar meestal is het een fantasiewereld met daarbij verschillende soorten monsters. In Breachway mocht ik echter de ruimte in, want sciencefiction is het thema. Dit keer geen monsters of rare wezens, maar juiste ruimteschepen die je moet neerknallen.
In de proloog maken we kennis met de wereld en de huidige situatie. De kapitein van het schip waar je op werkt, heeft via de sensoren opgemerkt dat er een explosie heeft plaatsgevonden op één van de Solarii ruimtestations. Het is de uitgelegen kans om naar die plek te reizen en kostbare materialen te verzamelen, zodat de plunderingstocht geen complete mislukking is. Aangezien het niet verstandig is om met een groot schip een Solarii ruimtestation te plunderen, word jij samen met Lena Starling naar de Magpie geleid. Het is een klein, maar snel schip waardoor je ongezien kunt reizen. Uiteindelijk weet je dit te overleven en word je benoemd tot kapitein. Hier eindigt grotendeels het verhaal van Breachway. De proloog is namelijk vooral bedoeld om de basis van de game uit te leggen, zodat je niet in het diepe wordt gegooid. Dat is jammer, want volgens mij zit er wel degelijk een verhaal achter de vele bemanningsleden en de facties. De vier facties in het zonnestelsel bepalen de events die je gaat tegenkomen. De Solarii lijkt de heersende partij te zijn, die hun dominantie uit door anderen te onderdrukken. De Deadweights staan dan weer bekend als de piraten, waar vooral de handelaren van de Starkin Factie last van hebben. Als laatste ga je nog de Free-Roamers tegenkomen, maar die zijn makkelijk te vriend te houden.
In de kern is de gameplay van Breachway simpel te noemen. Wanneer je op pad gaat krijg je het zonnestelsel te zien, met daarin verschillende locaties. Via de hoofdroute kun je gratis reizen, maar de zijwegen kosten benzine. Wat je tegenkomt op elke locatie verschilt per stelsel en heeft te maken met de vier facties. Ben je bevriend met de Deadweights dan kan het zijn dat ze je vragen om te helpen met het plunderen van een schip. In dit geval moet je dus vechten, maar dat is niet altijd aan de orde. Ondanks dat je geen idee hebt wat je te wachten staat kun je toch een gok wagen. Een slechte relatie betekent namelijk altijd dat je moet vechten. De sterkere vijanden worden daarnaast netjes aangegeven, zodat je daar niet per ongeluk met een zwaar beschadigd ruimteschip aankomt. Er zijn namelijk ruimtestations te vinden op de map waar je je schip kunt repareren, upgrades kunt kopen en spullen kunt verkopen. Dit is ook de plek waar de bemanning zichzelf even kan opladen, zodat het moraal hoog blijft. Het is tevens één van de redenen waarom de game lastig is, want er zijn weinig ruimtestations te vinden. Schade oplopen is mede door de RNG niet altijd te voorkomen en je moet vechten om geld te verdienen. Je moet je route dus goed plannen. Om het zonnestelsel af te ronden moet je de eindbaas verslaan. Als dit lukt kom je terecht in de tweede sectie en speel je een compleet nieuw schip vrij. Deze schepen hebben hun eigen bemanning en kaartenset.
Dat brengt ons bij het deckbuilding gedeelte van de game. In het begin kun je alleen de Arbalest gebruiken. Het is een veelzijdig ruimteschip, waardoor je een handvol aanvallende kaarten krijgt en een aantal schilden kunt inzetten. Wanneer het tijd is voor het vechten worden de ruimteschepen naast elkaar gezet. De streep in het midden moet aanduiden dat ze toch op verschillende plekken staan. Wanneer je aan de beurt bent wordt er naar jouw scherm gewisseld. Momenteel levert elke wisseling een dosis lag op en daardoor werd ik regelmatig uit de flow van het gevecht gehaald. Aangezien vechten een groot deel van de gameplay beslaat, is dit probleem continue aanwezig. De schepen die je tegenkomt zien er afwisselend en strak uit. Ik kan de simpele artstijl daardoor zeker waarderen, want het zorgt er ook voor dat alles duidelijk in beeld wordt gebracht. Wat ik zonde vind, is dat de achtergronden regelmatig hetzelfde zijn. Ik begrijp dat de variatie beperkt is, aangezien we in de ruimte zitten, maar er valt meer uit te halen. De achtergronden zorgen namelijk voor de sfeer en omdat de muziek die sfeer niet weet over te brengen, had ik niet het idee dat ik in de game werd getrokken. Sowieso merkte ik tijdens het spelen dat ik één run wel genoeg vond en niet de drang had om door te gaan. Voor mij is het juist belangrijk dat een roguelike je elke keer overhaalt om door te spelen en om andere strategieën uit te proberen. Doordat je niets meeneemt naar de volgende run en eigenlijk alleen het schip mag bepalen, miste ik de strategie die je juist voor een run moet bepalen. Het is pas tijdens een run dat je alle beslissingen neemt rondom bemanningsleden, kaarten en upgrades.
Met elk gevecht moet je de grondstoffen van je schip in de gaten houden. De hoeveelheid die je per ronde krijgt, bepaalt welke kaarten je kunt inzetten. Je hebt Ordnance nodig om de meeste aanvallende kaarten te spelen, terwijl de schilden vooral Energy gebruiken. Mass is dan weer een grondstof die bij beide wordt gebruikt. Door de generator van je schip tijdelijk over te verhitten kun jij zelf bepalen hoeveel punten per categorie je krijgt. Wil je de volgende ronde graag alleen aanvallende kaarten inzetten dan kun je ervoor kiezen om geen punten te krijgen in Energy en Mass, maar juist plus vijf in Ordnance. Dit is onderdeel van de strategie, want met geld kun je de generator upgraden, waardoor je meer punten kunt besteden. En je kunt de categorieën upgraden, zodat je niet tegen een limit aanloopt. Dit systeem is de reden waarom Breachway interessant blijft, want de RNG voelt soms nogal frustrerend aan. Vooral het tweede ruimteschip, de Marauder, is een ramp. Je hebt amper verdedigende kaarten en het is balen als je ze niet eens tijdens cruciale momenten krijgt. RNG hoort bij een roguelike en een deckbuilder, maar aangezien je in het begin de bemanning en kaarten niet vrij kunt selecteren, is het lastig om een zonnestelsel af te ronden. De kaarten die er zijn, geven duidelijk aan wat hun doel is en zitten qua gameplay goed in elkaar. Ik zie in de toekomst graag meer kaarten verschijnen en dat er wat meer vrijheid aanwezig is voor een run. Nu kun je alleen bepaalde opdrachten afronden, zodat je na een aantal runs een bonus kunt inzetten. Alle upgrades en nieuwe wapens die je hebt behaald tijdens een run vliegen met je ruimteschip de lucht in. Je geld besteden aan overkoepelende upgrades of cosmetische veranderingen zit er ook niet in. Ik mis dus echt de koppeling die normaal gesproken aanwezig is tussen de runs.
Om met een positieve noot te eindigen keren we nog even terug naar de gevechten. Jij bent gebonden aan de punten en de vier a vijf kaarten die je in je hand hebt. Maar ook de vijand heeft enkele kaarten tot zijn beschikking. Tijdens een gevecht zie je heel duidelijk welke kaarten dat zijn, waardoor jij je volgende zet hierop kunt aanpassen. Sommige wapens worden een aantal rondes achterelkaar afgeschoten en moeten daarna herladen. Weer andere kanonnen laden zich in drie rondes op, om daarna veel schade aan te brengen. Hieraan kun je dus zien wanneer je zelf een schild moet inzetten om geen schade op te lopen. Tegelijkertijd kun je met precieze aanvallen ervoor zorgen dat een wapen of schild van een vijand tijdelijk onschadelijk wordt gemaakt. Wanneer de romp volledig is beschadigd spat het schip in een prachtige explosie uit elkaar. Dat hebben de ontwikkelaars mooi vormgegeven en zorgt voor wat bevrediging. De bemanning zit tijdens een gevecht niet stil. In totaal heb je twaalf commando punten, die gebaseerd zijn op het moreel van je bemanning. Het moreel kun je alleen laten stijgen bij het bezoeken van een ruimtestation, dus je moet goed nadenken wanneer je het in zet. Rin Seidel geeft je bijvoorbeeld een schild van vier punten, terwijl Lena Starling je twee punten van elke grondstof geeft. Breachway is in de kern dus geen slechte game, maar de ontwikkelaar kunnen er in de Early Access periode veel meer uithalen en ik hoop dat het ze lukt.
Het sciencefiction thema wordt met Breachway optimaal benut. De reis door het zonnestelsel is niet eenvoudig, maar de basis van de gameplay pak je al snel op. Je strategieën worden voornamelijk bepaald door het schip, de kaarten en de bemanning die je krijgt. Het is daardoor zonde dat je weinig meeneemt naar een volgende run. Dit beperkt de strategie en keuze, want je kunt niets aanpassen. Tijdens een run kun je dan weer upgrades kopen en ben je bezig met het moreel van de bemanning. De kaarten die je activeert zijn gebaseerd op drie grondstoffen en dat systeem zit goed in elkaar. Je bent alleen wel gebonden aan een standaard deck en aan de RNG. De ruimteschepen zien er strak uit en mijn favoriete onderdeel was toch echt de vele explosies. De ontwikkelaars zijn met Breachway op de goede weg, maar ik zou tijdens de Early Access periode toch meer diepgang willen zien. Momenteel mist de game de drang om door te blijven spelen.
Als het op tactiek aankomt, dan is Anita een echte strateeg. Bouwt ze geen personages van begin af aan op in grootse RPG's dan knutselt ze wel aan hele civilisaties in City-survival builders. Daarnaast beschikt Anita over de nodige dosis rust die ze nodig heeft bij het spelen van de meest enge games en snoeiharde indie's. Nee, inderdaad. Er is geen genre waar Anita zich niet aan durft te wagen.
In dit artikel
Je moet eerst inloggen om deze game aan je favorieten toe te voegen.
Ontwikkelaar:
Edge of Reality
Uitgever:
Hooded Horse
Release:
26 september 2024
Reviewscore:
Platforms:
