Crown Wars: The Black Prince review - Voelt als een mobiele game

Toen ik te horen kreeg dat ik Crown Wars: The Black Prince mocht reviewen, was ik voorzichtig enthousiast. Ik houd van de middeleeuwse setting en een goede turn-based tactische RPG kan mij altijd bekoren. De belofte dat er verschillende speelbare klassen zijn, waaronder ook wat meer fantasy-klassen, belooft veel goeds. Ik had echter wel een beetje m'n bedenkingen over de kwaliteit en de moeilijkheid van de game na het zien van verschillende trailers. Lees gauw verder of mijn vermoedens klopten, of juist niet.

Ziet er ook Middeleeuws uit

Crown Wars: The Black Prince is een turn-based tactische RPG die zich afspeelt tijdens de Honderdjarige Oorlog. Dit is op zich best een bijzondere setting, daar er voor zover ik weet niet veel games zijn die specifiek in die periode van de Middeleeuwen afspelen. Het verhaal wordt echter wel een beetje aangepast. Er is namelijk een geheime orde in het leven geroepen die occulte rituelen gebruikt om de troon in handen te krijgen. Jij moet als nobele familie een leger bij elkaar zien te krijgen om de orde een halt toe te roepen en de troon voor jezelf te claimen.

Ik moet zeggen dat ik het verhaal niet altijd heel goed kon volgen. Het verhaal wordt verteld middels geanimeerde cutscenes, maar als je zelf geen voorkennis hebt van de setting van de game, kunnen veel dingen best wel verwarrend zijn. De visuele stijl en animaties in Crown Wars: The Black Prince voelen enigszins verouderd aan, met houterige animaties die afbreuk doen aan de immersie. Hoewel de cutscenes volledig geanimeerd zijn en voice-overs bevatten, is de kwaliteit van deze voice-overs een beetje ondermaats. De overwegend Amerikaanse accenten zijn storend en misplaatst in een game die zich afspeelt tijdens de Honderdjarige Oorlog tussen Frankrijk en Engeland. Ook zijn er geanimeerde finisher-aanvallen, waarbij je personages op brute en bloederige wijze hun vijanden afmaken. Ze zijn best overdreven, een beetje cringy, nemen veel te veel tijd in beslag en je kunt ze alleen óf helemaal uitzetten, óf aan laten staan.

Kunstmatige moeilijkheid

Crown Wars: The Black Prince is een turn-based tactische game die gebruikmaakt van een gridsysteem voor beweging en strategie. De game bevat verschillende klassen, elk met unieke vaardigheden en speelstijlen, wat een extra laag diepgang toevoegt aan je tactische beslissingen. Elk personage heeft één bewegingspunt en twee actiepunten per beurt, die gebruikt kunnen worden om over het slagveld te bewegen of vaardigheden en aanvallen uit te voeren. Dit systeem moedigt doordacht plannen en positioneren aan, omdat je je bewegingen en acties zorgvuldig moet afwegen om je effectiviteit in de strijd te maximaliseren.

De game biedt een aanzienlijke uitdaging, aangezien de AI behoorlijk slim is en de kansen vaak tegen je zijn. Gewoonlijk sta je tegenover drie keer zoveel vijanden als je squadleden hebt en deze vijanden zijn vaak verborgen achter de fog of war, waardoor het moeilijk is om je troepen strategisch voor te bereiden en te positioneren. Sommige missies hebben ook een beurtlimiet, wat de druk verhoogt en situaties creëert die oneerlijk en onnodig moeilijk aanvoelen. Dit constante gevoel van overweldigd worden kan frustrerend zijn, omdat het vaak lijkt alsof ik een verloren strijd aan het voeren was. Als ik nog maar drie beurten overheb om een missie te voltooien en ik ineens uit het niets nog tien nieuwe troepen uit de fog of war zie verschijnen, kan ik niet een beurt gebruiken om mijn troepen te herpositioneren om vervolgens in twee beurten met een groep van vier personages tien vijanden te verslaan.

Heb je even?

Hoewel Crown Wars: The Black Prince echt wel potentie heeft, voelt het momenteel aan als een port van een mobiele game waarbij de moeilijkheidsgraad kunstmatig hoog wordt gehouden door onnodige mechanics die niet gebalanceerd zijn. Het centrale punt is een kasteel dat je moet herbouwen en waarvoor je middelen moet verzamelen door specifieke missies te voltooien. De game zit echter vol met timers—timers om missies te bereiken, items te maken, troepen te genezen na gevechten en zelfs tijdens de missies zelf. Deze timers verstoren de flow van de game en kunnen de ervaring meer vermoeiend dan boeiend maken.

De balans van Crown Wars: The Black Prince laat ook wat te wensen over. Vijanden schalen mee met welke upgrades van wapens en troepen je ook doet, wat het gevoel van vooruitgang tenietdoet en de game voortdurend uitdagend houdt, ongeacht je inspanningen om sterker te worden. Je zou op z'n minst verwachten dat je als veldheer langzaamaan sterker wordt, meer ervaring opdoet en een groter en sterker leger weet te vergaren, waardoor je vanzelf sterker wordt ten opzichte van je vijanden. Dit kan demotiverend werken, vooral omdat de eerste act, dat als een soort tutorial fungeert, niet veel informatie gaf over de verschillende mechanics. Zo kwam ik er tijdens de tweede veldslag achter dat vijandige troepen mij nog niet gespot hadden en dus alleen maar heen en weer aan het patrouilleren waren en dat ze dus pas zouden aanvallen, nadat ik in hun gezichtsveld was gelopen. Had ik dit geweten, had ik mijn troepen op heel andere plekken neergezet. Dit gebrek aan duidelijke uitleg maakt het lastig om een goed begrip van de game te krijgen, waardoor je vaak door trial-and-error moet leren en belangrijke tactische kennis mist.