Review: Driver: San Francisco Xbox 360

Twijfel je ook wel eens of een gebeurtenis die je je herinnert echt is gebeurd, of dat het gewoon een droom was? Of erger nog: heb je wel eens het gevoel alsof je nog aan het dromen bent terwijl je je gewoon in de 'echte wereld' bevindt (of andersom)? John Tanner, de hoofdpersoon in Driver: San Francisco, is zo iemand waarvoor het laatste geldt. En waarom zou je er niet optimaal gebruik van maken?

Tanner's wereld

Het bovenstaande klinkt een beetje raar, maar misschien wordt het 'n en ander wat duidelijker als je weet waar het verhaal in deze nieuwe Driver over gaat. Jij speelt dus als John Tanner, die aan het begin van de game een auto-ongeluk krijgt en in een coma raakt. John heeft daar zelf echter geen weet van, en denkt dat hij nog altijd op zoek is naar de man die hem het leven zuur heeft gemaakt. Aangezien John zich dus in een droomwereld bevindt, kan hij dingen die in de normale wereld onmogelijk zijn. Zo kan hij bijvoorbeeld allerlei trucjes uithalen met de auto waar hij in zit (zoals een versnelling plaatsen zonder daarvoor nitro te gebruiken), maar de belangrijkste eigenschap is de mogelijkheid om te 'shiften' naar elke auto in de stad.

Shiften

Je moet je het shiften als volgt voorstellen. Met een druk op de knop treedt je uit je lichaam en zweef je als in Google Earth boven de stad. Het verschil met de dienst van Google is dat je alles in real-time ziet gebeuren. Daar kun je goed gebruik van te maken, door het lichaam van een willekeurige autobestuurder over te nemen, zodat je in no-time tussen alle auto's in de stad kunt switchen (of nou ja, shiften dus). Je kunt je voorstellen dat de mogelijkheden eindeloos zijn. Shift je bijvoorbeeld naar een politieauto die op dat moment bezig is in een wilde achtervolging, dan ben jij opeens degene die de misdadigers de pas af moet snijden. Je kunt de achtervolging dan beëindigen door de vluchtauto zo vaak te rammen dat hij total-loss is, maar er zijn natuurlijk ook creatievere manieren. E'n daarvan maakt wederom gebruik van de shift-mogelijkheden van John. Want zeg nou zelf, zo moeilijk is het niet om een auto die in de tegengestelde richting rijdt over te nemen en een frontale botsing te veroorzaken. Of wat te denken van een vrachtauto die je midden op de weg parkeert, zodat de vluchters geen uitweg meer hebben. Het gaat er dus om dat je je creativiteit de vrije loop laat, om op die manier bepaalde zaken op te lossen.

Vrijheid

Die zaken zijn er in verschillende soorten en maten. Aan de ene kant heb je de hoofdmissies (in het spel zijn die gebombardeerd tot Tanner-missies) die het verhaal volgen, maar aan de andere kant heb je ook allerlei andere opdrachten (zij-missies) die je kunt voltooien. Neem het bijvoorbeeld op tegen andere coureurs in een race door het centrum van de stad, of verniel zoveel mogelijk bushokjes, lantaarnpalen en hekken in een bepaalde tijd. De zijmissies zijn een leuke afwisseling van de hoofdmissies. Sterker nog, je moet altijd eerst een paar zijmissies voltooien voordat je weer verder kunt met het hoofdverhaal. Gelukkig is het mogelijk om via de shift-functie snel van de ene zijmissie naar de andere te 'schieten', zodat je nooit onnodig lang door de stad moet rijden om het beginpunt van zo'n opdracht te bereiken.

Toffe gezichten

Een laatste opmerking gaat naar de manier waarop de dialogen in de game worden gerepresenteerd. Het gaat dan niet zozeer om de kwaliteit van de gesprekken (die van tijd tot tijd overigens de nodige humor hebben), maar de manier waarop de personages zelf grafisch in elkaar zitten. De hoofden van de verschillende karakters zien er levensecht uit en dat draagt natuurlijk enorm bij aan een mooie verhaalbeleving. Ook de lip-sync is in orde, zodat de verschillende emoties en uitdrukkingen redelijk goed tot hun recht komen.