Empyreal review - No lock-on, no game

Empyreal is een action RPG en het debuut van Silent Games. In deze game proberen ze een ambitieuze vertelling en real-time combat te combineren. Deze combinatie is redelijk populair bij verschillende ontwikkelaars en er zijn de laatste jaren veel geweldige games uitgekomen. Zo kun je denken aan Bloodborne, Elden Ring, Nier, Nioh en The Witcher. De ontwikkelaars van deze games hebben de lat erg hoog gelegd. Dit hebben ze bereikt door interessante verhalen te vertellen, verschillende elementen uit andere genres te combineren en dit te consolideren met uitdagende gevechten. Empyreal heeft dus veel concurrentie. Ik hoop dat de game genoeg biedt om zich naast de groten te plaatsen. Of dat zo is, kun je lezen in de review van Empyreal.

Een belangrijke opdracht

De game opent met de jonge Morys die met een brief in zijn handen bij het lichaam van zijn overleden opa staat. Hij leest hierin dat zijn vader te onverantwoordelijk is om de opdracht, die je grootvader aan jou heeft toevertrouwd, op zich te nemen. Hij heeft ooit een missie aanvaard, maar deze nooit kunnen voltooien en vraagt aan jou om dit voor hem af te maken. In zijn bezittingen vind je de aanwijzingen die je naar de mysterieuze plaats moet leiden. Verder spreekt hij in raadselen en zegt dat als je de Monoliet opent je niet hoeft te zoeken naar de Divine Spark. Ergens in het universum arriveert een expeditie onder de leiding van Edmund Reyne op een nog niet verkende planeet. Ze treffen hier een reusachtige monoliet (Ziggurat) aan die gebouwd is door een verloren beschaving. Het wordt al snel duidelijk dat deze monoliet niet een gewone ruïne is, maar gevuld met vijandige overblijfselen van de verloren beschaving. De Expedition Armed Forces zijn niet goed voorbereid en hebben niet genoeg resources om de geheimen van de monoliet te ontdekken. Jij bent een elite mercenary die is ingehuurd door Mr. Du Crane van The Company die ervoor wil zorgen dat de expeditie slaagt. Het is dus aan jou om de monoliet te verkennen en zijn geheimen te ontrafelen.

Je begint in de Character Creation waar je je personage een naam kunt geven. Bij Body is het mogelijk om je geslacht en huidskleur te bepalen en bij Head, Hair, Makeup en Scars kun de rest van je lichaam finetunen. Maar zoals gewoonlijk ga ik hier zo snel mogelijk doorheen, omdat het geen invloed op je stats heeft. Who cares, ik wil gewoon beginnen. Vervolgens kun je voor je personage uit één van de zeven beschikbare achtergronden kiezen. Dit zijn aparte achtergronden met namen zoals Handsome Devil, Exitable Tattletale, Charming Prankster, Morose Roque, Inscrutable Warrior, Wayfaring Stranger en Inebriated Rambler. Elke achtergrond bepaalt hoe de wereld je ziet en gaat gepaard met een bepaalde uitrusting en abilities. Door de omschrijvingen werd ik niet meteen enthousiast, maar door de quote over de Morose Rogue “you suffer no fools” heb ik uiteindelijk deze achtergrond gekozen. Hij wordt als nors omschreven en maakt gebruik van een glaive, een soort speer alleen korter en met een dikker heft. Met een andere achtergrond kun je ook kiezen voor de combinatie van een knots en een schild waar het schild een belangrijke rol speelt of een cannon met verschillende soorten munitie zoals shotgun shells en machine gun ammo. Doordat het timen van de reload belangrijk is, zorgt dit voor een hele andere ervaring dan met de andere wapens.

Een herkenbare gameplayloop

Na de voorgaande keuzes word je in een wereld (hub) gedropt waar de overgebleven expeditieleden wonen. Boven in het scherm staat in het kort aangegeven wat je moet doen, maar er is geen map. Je wordt verder niet geholpen met een waypoint die de NPC’s duiden of de missie locatie aangeven. Je hebt dus geen idee waar je precies bent of waar je naartoe moet. Zelfs niet als de NPC vertelt waar je naartoe moet gaan. Dit was niet alleen in het begin, want na het voltooien van een Cartogram werd ik verzocht om naar de training area te gaan. Alleen wordt er nergens aangegeven waar dat is dus je bent gewoon nutteloos aan het rondlopen, terwijl een waypoint of gewoon een wegwijzer je in ieder geval de goede kant op kan sturen. Aangezien dit ontbrak heb ik ongeveer een kwartier in de hub rondgelopen om deze locatie te vinden. Dat vergroot mijn immersie niet, maar is alleen maar zonde van de tijd. Als je iets nieuws leert dan kun je dat nalezen in de tutorials, maar het blijft allemaal redelijk summier en helpt niet met het vinden van een locatie of NPC.

De Commander is niet echt blij met je komst en laat dit ook merken, maar gelukkig kun je hem van dezelfde repliek dienen. De keuzes in deze gesprekken hebben invloed op je relatie met de NPC, maar op de korte termijn levert het dezelfde beloning op. Als je een relatie opbouwt, kun je missies voor ze uitvoeren en dit heeft invloed op het einde. De gesprekken bestaan uit een aantal zinnen, maar ze krijgen nieuwe dialogen na het behalen van een story mission. Verder doen ze niet veel en lijken ze net zo saai en leeg als hun woonplaats. Toch zijn er een aantal belangrijke NPC’s zoals de Commander, Archeologist, Physicist, Tinkerer en de laatste overlevende van de vorige missie. Je kunt de NPC’s naast de main mission terugvinden in de quest log. Bij de Tinkerer kun je de items die je vindt identificeren, stats of equipment modificeren en nieuwe abillities kopen met het verdiende geld voor het het voltooien van missies en het verslaan van vijanden. Daarnaast kun je bij de Quatermaster consumables en bij de shop uitrusting kopen. Om de nieuwe quadranten van de Monoliet te verkennen moet je bij de Physicist de gevonden Cartograms inleveren. Tijdens het selecteren van een Cartogram zie je in welke bioom het zich afspeelt, welke eindbaas het bevat, wat zijn moves zijn en welke loot het kan opleveren.

De biomen worden niet willekeurig gegenereerd, maar de vijanden (automatons) zijn niet altijd op dezelfde plaats te vinden. Tijdens het verkennen kom je naast de vijanden collectibles (treasures) tegen en vind je regelmatig treasure chests met crafting components, modification spheres, consumables en reset charges. De velden zijn soms aardig groot. Zo was ik in een soort arena met een gebouw in het midden. De eerste en tweede verdieping hebben ringen rond de arena. Elke ring en de arena hebben verschillende kamers en er is op het gebouw ook nog een trap naar boven. Het is maar gokken welke kant je op moet door het gemis van een map of waypoint. Op zich geen punt, maar als je tientallen Cartograms moet verkennen gaat er onnodig veel tijd inzitten. Als je eenmaal een checkpoint hebt gevonden dan weet je dat je wel goed zit. Toch val je al snel in dezelfde gameplayloop: je verkent het veld, zoekt naar treasures, verslaat vijanden en eindbazen en je neemt de loot in ontvangst. Vervolgens ga je terug naar de hub, pas je eventueel je loadout aan en identificeer je de gevonden Cartograms om hetzelfde in een nieuw veld te beginnen. Het behalen van een veld duurt ongeveer twintig minuten en leent zich voor korte sessies tussendoor.

Helaas geen lock-on

In een action RPG spelen de gevechten een grote rol. Dat is ook het geval in Empyreal en je begint de Monoliet te verkennen met het wapen dat bij je achtergrond hoort. Later als je andere wapens hebt gevonden, kun je deze ook gebruiken. Al vond ik de cannon niet heel erg lekker spelen. Het nadeel is dat je maar één main wapen kunt dragen en je loadout alleen kunt wisselen bij the Expedition Armory in de hub. Hier kun je Gear en Ablities equipen, maar ook bewaarde loadouts selecteren, je consumables beheren en de gevonden Cartograms, Curio treasures en Mod Sphers bekijken. Het is verstandig om je outfit aan te passen aan het veld dat je gaat bezoeken. De vijanden komen in verschillende soorten en maten. Hierdoor zijn er close-range vijanden met melee wapens, long-range vijanden met geweren en grote gasten met bijzondere moves. Boven de vijanden vult een meter zich en als die vol is, valt de vijand aan met de move die aangegeven is. Dat is op zich fijn, maar als er vijf vijanden rondlopen is het moeilijk om hier op te letten. Je moet ze ook niet te lang met rust laten, want de energie van de vijanden lijkt zich na enige tijd te herstellen. Al kun je dit tegengaan met consumables zoals grenades.

Mocht je tijdens de gevechten het onderspit delven dan kun je met Reset Charges het veld opnieuw beginnen. Wanneer je deze allemaal verbruikt hebt, word je terug naar de hub gestuurd. Daar kun je dan je uitrusting aanpassen of eerst een andere Cartogram proberen. Je kunt de missie altijd beëindigen, maar dan verlies je alle gevonden items. Wat overigens vreemd is, want als al je reset charges hebt verbruikt en dus eigenlijk sterft, word je terug naar de hub gestuurd, maar behoud je wel al je items. Tijdens de gevechten heb je beschikking over één aanvalsknop en dit beperkt toch enigszins je vermogen om mooie combo’s te maken. Daarnaast kun je aan verschillende buttons abilities toewijzen die elk een cooldown hebben. Ik vond alleen de moves niet altijd even lekker werken in combo met de glaive. Met parry kun je door op de juiste tijd te blokkeren een deel van je energie terugkrijgen en met dodge natuurlijk ontwijken. Toch gaat dit niet heel vloeiend, want ze lijken net iets later op de input te reageren. Ook helpt het niet dat de parry en dodge aan dezelfde button zijn toegewezen. Met de D-pad kun je gebruikmaken van consumables die helpen met verdediging en aanval zoals shield restore, barrier, fire resist en disruption grenade. Zo kun je bijvoorbeeld een barrière creëren om je tijdelijk bescherming te geven.

Dit klinkt allemaal goed en aardig, maar helaas kon ik door één gemis niet van de gevechten genieten. In deze action RPG is geen lock-on aanwezig waardoor het snel een chaos wordt. Je verliest snel het overzicht als je tegen meerdere vijanden vecht. Opeens word je in de rug aangevallen of vanuit de verte beschoten. Hierdoor worden het een beetje eendimensionale gevechten waar weinig tactiek voor vereist is en resulteert in een soort wisselende button spam tussen parry/dodge en aanvallen/abilities/special move. De ene keer leverde dat een goed resultaat op, maar vaak ook niet. Zo wordt het meer gokwerk dan skills. Ik snap niet waarom de ontwikkelaar hiervoor gekozen heeft, want het haalde voor mij het plezier uit de game. Tel daarbij op dat de dodge/parry niet geweldig reageert en op dezelfde button zit, en je ziet jezelf regelmatig sterven. De eindbazen van de velden hebben zes of zeven energiebalken dus je moet wel voortvarend te werk gaan. Dat betekent dat je voorzichtig moet spelen en het is zeker handig als je de block en dodge in de vingers hebt. Helaas roepen ze vaak de hulp van een aantal minions waardoor het weer snel chaotisch wordt en je door het gebrek aan overzicht sneller sterft.