Review: Final Fantasy Crystal Chronicles Remastered Edition - Laat een paar steken vallen PlayStation 4

Zestien jaar geleden verscheen Final Fantasy Crystal Chronicles voor het eerst op de Nintendo GameCube. Deze spin-off van de bekende JRPG-serie gooide het qua gameplay over een andere boeg en werd destijds goed ontvangen. Voor veel Final Fantasy-fans zit deze game nog diep in het hart en met een goede reden. Inmiddels is er een Remastered-versie van de game uitgekomen voor verschillende platformen en dat is natuurlijk al reden genoeg voor een feestje. Echter is nostalgie een vreemd iets. Het zorgt er enerzijds voor dat we remasters als deze met open armen verwelkomen, maar anderzijds kan het er ook zeker voor zorgen dat we zo'n dergelijke remaster met een iets te roze bril bekijken. Is deze versie minstens zo goed als het origineel, of had Square Enix de game beter met rust kunnen laten?

I need it for Miasma!

Het verhaal van Final Fantasy Crystal Chronicles speelt zich af in een sprookjesachtige fantasiewereld. Door een meteorietinslag is de hele wereld bedolven onder een giftig gas dat Miasma wordt genoemd. Speciale kristallen die in elk dorp aanwezig zijn, beschermen de mensen tegen de Miasma. Deze kristallen verliezen echter langzaamaan hun kracht en moeten daarom jaarlijks gereinigd worden met een magische vloeistof die Myrrh wordt genoemd. Jaarlijks vertrekken er uit elk dorp karavaans met avonturiers door het land om de Myrrh te verzamelen van speciale bomen die zijn verscholen in gevaarlijke gebieden. Uiteraard ben jij een van die avonturiers.

Aan het begin van de game kun je een personage aanmaken. Hiervoor kun je kiezen uit een van vier volksstammen. Je geeft een geslacht, een uiterlijk, een naam en een summier achtergrondverhaal mee en je gaat op weg. Jouw personage komt uit het dorp Tipa en is uitverkoren om op avontuur te gaan om Myrrh te verzamelen. Om de Myrrh te verzamelen, moet je je door verschillende gevaarlijke dungeons heen zien te worstelen die vol met monsters zitten. Deze dungeons zijn vrij lineair opgebouwd en spelen een beetje in dungeon crawler-stijl. In de dungeons kun je namelijk Magicite vinden, die je de mogelijkheid geeft om magische aanvallen te gebruiken. De Magicite die je vindt, kun je alleen gebruiken in de dungeon waar je het opgepikt hebt. Hetzelfde geldt voor Artifacts. Deze geven je een kleine bonus op je aanval, verdediging of magie. Aan het einde van de dungeon mag je er eentje meenemen om zo je personage permanent sterker te maken, maar de andere Artifacts moet je achterlaten.

Schaf maar gauw PS Plus aan

Aan het verhaal en de dungeons van Final Fantasy Crystal Chronicles is dus in ieder geval niet gesleuteld. Het verhaal is nog steeds niet heel diepgaand en de dungeons zijn nog precies hetzelfde. Wel zijn er een aantal nieuwe end-game dungeons toegevoegd en een hogere moeilijkheidsgraad. Waar verder ook niet aan gesleuteld is, is de gameplay. Final Fantasy Crystal Chronicles speelt namelijk niet als een JRPG zoals de core games uit de serie, maar meer als een ARPG. Een trage actie-RPG zonder al te veel strategische elementen, welteverstaan. Er zijn in de dungeons namelijk maar vijf dingen die je kunt doen. Je kunt een melee-aanval doen, je kunt verdedigen, je kunt magie gebruiken wanneer je Magicite opgepikt hebt, je kunt items gebruiken wanneer je die in je bezit hebt en je kunt belangrijke voorwerpen oppakken en neerzetten. Dat laatste is misschien nog wel het meest interessant. De dungeons zitten namelijk ook vol met de giftige Miasma. Om ervoor te zorgen dat je niet het loodje legt voordat je überhaupt een monster hebt gezien, moet je te allen tijde in de buurt van de beker blijven waar je de Myrrh in opvangt. Speel je online samen met anderen, dan is er altijd een iemand die de beker bij zich moet dragen en dus kan bepalen waar de party naartoe gaat. Speel je echter alleen, dan kun je de beker laten dragen door een Moogle die achter je aan vliegt.

Dat alleen spelen is nou precies waar de game op zijn zwakst is. Wanneer je namelijk in je eentje speelt, krijg je niet eens AI teamgenoten om je party te versterken. Je moet het dan echt in je eentje doen. Doordat er maar zo weinig variatie in combat-mogelijkheden is, worden gevechten al gauw saai en langdradig. De game speelt zich daarnaast af over een tijdspanne van verschillende jaren. Elk jaar ga je opnieuw op expeditie en gezien de magische Myrrh-bomen ongeveer per twee jaar opnieuw Myrrh genereren, betekent dat dus ook dat je dezelfde dungeons meerdere malen zult bezoeken. Hoewel je bij elk nieuw bezoek nieuwe gedeelten van de dungeon kunt ontdekken en sterkere monsters tegenkomt, wordt het toch al gauw erg repetitief als elke keer dezelfde dungeons gerecycled worden. De sterkere monsters schalen wel netjes mee met je personage, daar je natuurlijk gaandeweg Artifacts en nieuwe uitrusting verkrijgt, maar de gevechten zijn altijd nog steeds even eentonig, zeker als je in je eentje speelt. Het lijkt er dus op alsof Square Enix deze remaster vooral bedoeld heeft voor groepen tot vier spelers. Wie zich de originele game uit 2004 nog kan herinneren, weet vast nog wel dat co-op toen ook al een ding was. Elke speler moest toen echter zijn eigen Gameboy Advance middels een speciale kabel op de GameCube aansluiten om samen te kunnen spelen. Anno 2020 kan dat wel beter, toch? Nou, nee. Hoewel Final Fantasy Crystal Chronicles Remastered Edition online multiplayer en cross-platform ondersteunt, ondersteunt het geen lokale multiplayer. Yup, een game die uitermate geschikt is voor couch co-op ondersteunt geen same-screen, split-screen of lokale multiplayer. Je kunt echt alleen online samen spelen middels een onhandig friend code-systeem of met willekeurige mensen. Laat daarbij ook nog eens de mogelijkheid tot voice chat achterwege en je hebt het perfecte recept voor heel wat frustratie.

Prachtige muziek, tenenkrommend stemacteerwerk

Ok, de remaster van Final Fantasy Crystal Chronicles is er op sommige punten zelfs een beetje op achteruit gegaan. Er zijn echter ook een paar punten die Square Enix goed heeft aangepakt met de remaster. Zo zijn de graphics vernieuwd en deze zien er erg goed uit. Goed, het is zeker niet de mooiste game op de PlayStation en zelfs niet op de Nintendo Switch, maar Square Enix heeft in ieder geval goed haar best gedaan op de HD-beelden. De sprookjesachtige sfeer komt erg goed over door de tekenstijl en de animaties zijn simpel, maar vloeiend. Daarnaast heeft ook de muziek een remaster gekregen. De prachtige muziek, gecomponeerd door Kumi Tanioka die ook verantwoordelijk was voor de muziek van het origineel, is erg sfeervol en draagt alleen nog maar meer bij aan de sprookjesachtige sfeer.

Wat ook nieuw is in de remaster, is de Engelstalige voice acting. Niet alleen wordt het verhaal in-game volledig verteld middels een Engelstalige voice over, ook de personages zijn volledig stemhebbend. Het is in dit geval alleen wel jammer dat je niet de mogelijkheid hebt om de voice over om te zetten naar Japanse stemmen. Ik vind dit persoonlijk toch altijd beter passen bij een game waar je heel duidelijk de Japanse invloeden in terug kunt zien, ondanks dat Final Fantasy Crystal Chronicles niet per definitie een JRPG is. Daarnaast had ik bij best veel personages het gevoel dat de stem niet heel goed bij het personage paste, waardoor de voice acting soms erg vreemd overkwam. Ook is de voice over van Mog, de Moogle die je in de singleplayermodus bij je hebt, ronduit tenenkrommend.