Review: Iron Sky: Invasion Xbox 360

Vorige week mocht ik aan de slag met Iron Sky: Invasion. Een game die zijn oorsprong vindt in de Finse science fiction-film 'Iron Sky' gemaakt door Timo Vuorensola. In deze film is een groep Nazi's in 1945 de aarde ontvlucht naar de donkere kant van de maan, alwaar zij een wraakactie proberen te smeden.

Klinkt dit als een B-film? Ja. Is de game daardoor ook een B-game? Ja en nee. Het is als een beschimmelde kaas. Je moet er van houden.

Verhaal

Deze game neemt je dus mee richting de verhaallijn van de film, maar dan vanuit de cockpit van een zeer geavanceerd ruimteschip. Als een piloot zal je verschillende vijandelijke ruimteschepen tegen gaan komen. Hierbij kan je denken aan de Valkyrie of de Götterdà¤mmerung. Jij bent dus gekozen om de mensheid te redden van de Nazi's. In het begin kan kiezen tussen de Britse Spitfire- of de Australische Dundee-ruimteschepen.

De game gaat dus verder waar de film is gebleven en gebruikt zelfs de originele cast. Deze space combat simulator speelt zich af in het Iron Sky-universum en neemt je mee in een verhaallijn die in zes delen is opgesplitst. Deze zes delen bestaan weer uit vele missies en vele vijanden die je moet uitschakelen. Gedurende het verloop van de game zullen er ook optionele missies verschijnen die werkelijk waar te absurd voor woorden zijn. Hierbij kan je denken aan het beschermen van een satelliet die men gebruikt voor het uitzenden van een concert.

Serieuze space combat shooter?

Nee. Deze game neemt zichzelf totaal niet serieus. Met die instelling komt deze game volledig overeen met de oorspronkelijke film. Alle stereotypes worden uit de kast getrokken en iedereen moet het ontgelden.

Heb je dus nog geen ervaring met een space combat simulator (een genre dat tegenwoordig bijna niemand meer kent), probeer dan eerst eens een game als Freelancer (1 of 2) en ga vervolgens met deze game aan de slag.

Upgrades

Je zal uiteindelijk ook nieuwe ruimteschepen gaan krijgen die ieder anders aanvoelen en dus ook sturen. Al deze nieuwe schepen (en ook de oude natuurlijk) zijn aan te passen.

Wanneer jij als piloot terugkeert naar het ruimtestation ben je namelijk in staat om je ruimteschip aan te passen of upgrades te geven, zoals sterkere wapens en betere schilden. Nu zal dit nog wel lastig gaan soms, want de Nazi's blijven de Aarde gewoon aanvallen. Echt veel tijd zal je hiervoor dus niet hebben.

Je ziet namelijk op de map de Aarde aan de linkerkant en daaromheen zie je vijanden die langzaam maar zeker richting de Aarde gaan. Je zal dus moeten gaan kiezen welke groepen je gaat aanvallen en welke niet.

Ga zuinig om met je energie

Een ander tactisch element is het gebruik van energie. De energie van je ruimteschip herstelt zichzelf langzaam maar met een druk op de knop kan je ook ineens alle energie naar je motor, lasers of schilden sturen. Dit zorgt ervoor dat je op bepaalde momenten meer vuurkracht hebt, maar ook bijna geen schilden. Dit kan er dus voor zorgen dat je op bepaalde momenten echt moet kiezen waar je voor gaat. Proberen de vijanden te vernietigen of juist om zelf snel weg te komen.

Eigenaardigheden

Het gevaar met een space combat shooter is het feit dat er verveling kan gaan optreden. Iron Sky: Invasion heeft daar ook last van. Door het ontbreken van een goed verhaal gaan op een gegeven moment de missies wel heel erg hetzelfde aanvoelen.

Ook zit er geen duidelijke balans in de moeilijkheidsgraad. Ik gaf al eerder aan dat er weinig tijd is om je ruimteschip te upgraden als je aanmeert bij het ruimtestation. Het vervelende is alleen, om nieuwe missies te krijgen moet je dus wel aanmeren bij het ruimtestation. Na het aanmeren krijg je nieuwe doelen en/of missies en terwijl je rustig je ruimteschip aan het aanpassen bent, komt er een muur van Nazi ruimteschepen aan. Het spel voelt op bepaalde momenten meer aan als een tower defense game dan een space combat shooter.