Review: Metroid Prime Hunters Nintendo DS

-

De Nintendo DS heeft nog niet echt een grote Nintendo reeks mogen verwelkomen. Nu is het moment dan eindelijk daar, dat ook wij in Europa Metroid Prime Hunters in onze DS mogen stoppen.

Schitterend

"The search for ultimate power begins in the Alimbic Cluster" is wat een mysterieuze boodschap zegt. Er wordt meteen bij gezet dat het mogelijk is dat andere wezens dit bericht ook hebben onderschept. En zo begin jij, in de persoon van Samus Aran, aan een reis richting Tetra Galaxy. Hier woonden vroeger de Alimbics, maar die zijn een x aantal jaar verdwenen. Alles wat overblijft, zijn hun uitstekende beschermsystemen. Aan jou de taak om je hier door heen te werken en de Ultimate Power buiten bereik van kwaad willenden houden. Die anderen die in het Alimbische Cluster verblijven zijn, net als Samus, bounty hunters. Elk van hen heeft een eigen motivatie om de ultieme kracht te vinden. Ze hebben allemaal, Kanden, Weavel, Spire, Sylux, Noxus, Trace, iets tegen Samus, de Federatie waarvoor Samus werkt of willen de Ultimate Power voor zichzelf.

Als je voet aan wal zet in het eerst level valt meteen op hoe schitterend het spel eruit ziet. De cutscenes zijn van enorm hoge niveau en de omgevingen zien er lekker strak uit. Tenminste zolang je niet te dicht naar de rand toeloopt, want dan zie je de pixeltjes opdoemen. De muziek klinkt des Metroids en dat is natuurlijk alleen maar goed. Veel deuntjes van de Gamecube versies zitten in het spel. Er zitten zelfs loop geluidjes in die ook veranderen naarmate de ondergrond verandert waarop je loopt.

Je bestuurt Samus bijna volledig met het touchscreen. Behalve het strafen en het vooruit lopen, dat doe je met het D-pad. Richten en wapens selecteren, scanvisor selecteren (er is genoeg te scannen in de game aan geschiedenis en vijanden) en veranderen in de Morph Ball gaat volledig via het touchscreen. Rechtsboven kun je kiezen tussen verschillende wapens (hier is een vakje voor en je kunt in totaal 6 extra wapens halen naast de Rocket Launcher en de standaard Powerbeam). Deze wapens zijn te gebruiken om deuren te openen en krachtvelden te verwijderen. Tevens is elk wapen weer sterker dan de rest tegen een bepaalde hunter. Het nadeel dat je tot Morph Ball wordt via het touchscreen is dat je soms per ongeluk het icoontje aan klikt. Dat is vrij vervelend als je wilt springen (wat je doet door 2 keer op het scherm te tikken) en je verandert in de Morph Ball en je lazert alsnog de afgrond in. Of je komt ineens in het wapen wissel scherm terecht. Maar goed deze dingen wegen niet op tegen hoe heerlijk de game speelt.

Mechanismen

Je bent dus in een verloren deel van het universum op zoek naar de ultieme macht. Onderdeel van dit alles zijn de acht Octoliths die je moet verzamelen. Alle gelegen diep in de ruines van de verloren Alimbic beschaving. Op je pad kom je een aantal organische vijanden tegen, maar in de werelden zelf (in de ruines) heb je het meest last van mechanische vijanden. Dit komt omdat zij allen deel uit maken van het geavanceerde verdedigingssysteem van de Alimbic. Het enige jammere is dat er een beperkte variatie aan nieuwe vijanden is. Meestal kom je ineens een sterkere vorm tegen die precies hetzelfde doet en meestal is dat jou aanvallen. De boss fights, maar zijn wel erg goed uitgevoerd. Hoewel er maar twee feitelijke bosses zijn (een enorme pilaar turret en een vliegende oogbal) en de variatie tussen de verschillende versies klein is, zit je wel weer elke keer met het zweet in je klauwtjes te game en regelmatig te pauzeren even adem te halen. Je vecht dus voornamelijk tegen dezelfde mechanismen en dat is wel erg jammer aan het spel. Een brede variatie aan vijanden als op de console had ik liever gezien, maar dat is technisch niet haalbaar denk ik. Waarom ik dat denk? Heel simpel. De Metroid serie kent geen laadtijden. In 2D niet en in 3D ook niet. De laadtijden zijn er wel, maar die zijn slim verstopt. Als je van grote kamer naar grote kamer gaat kom je in een kleine gang. Dit is het laad station voor de volgende kamer. Aangezien er veel van dit soort kamertjes in Hunters zitten en ook veel dezelfde gangetjes hier en daar, alleen dan in spiegelbeeld, denk ik dat de game erg veel, zo niet al het mogelijke, uit de DS haalt. Zeker ook omdat het Retro gelukt is, zelfs tijdens de meest hectische gevechten een constant frame rate te behouden.

Het grootste minpunt aan de game is echter dat wanneer je een boss hebt verslagen je als een idioot terug moet rennen naar je schip. Dit is meestal niet zo lastig, maar je kunt soms zomaar een aantal hunters tegen komen (als die je dan verslaan verlies je, je verliest je Octolith aan hen en je zult ze moeten verslaan om hem terug te winnen). Dit is vast leuk bedacht en het zorgt wel voor spanning, maar toch blijft het geforceerd aanvoelen, om het gebrek van locaties een beetje op te vangen, door dan zo maar het spel op te rekken.

Multiplayer

De game kent een multiplayer stand en dit is de reden waarom hij eerder is uitgesteld. Je kunt nu namelijk een deathmatch (en nog andere varianten als King of the Hill, Capture the Flag en Prime Hunter) doen online. Dit gaat erg makkelijk, je kiest de optie online gamen en Nintendo zoekt een spel met bevriende mensen voor je en zet je automatisch in die game. Online kun je kiezen uit Samus Aran of de 6 nieuwe speelbare personages: Kanden, Weavel, Spire, Sylux, Noxus, Trace. In totaal 7 personages dus. En allemaal zijn ze ietwat verschillend. Zo verschillen hun wapens en hun verdedigende en aanvallende capaciteit. Trace bijvoorbeeld. Trace is een goede aanvaller, maar iets minder in de verdediging. Hij maakt dan ook gebruik van de Sniper Rifle en als hij niet beweegt wordt hij onzichtbaar (zijn specialiteit). Zo heeft elk personage dus zijn eigen taktiek en eigen mogelijkheden binnen de 12 multiplayer maps. Overigens kun je pas met een personages spelen, wanneer je hem in de single player hebt verslagen.

De game kent ook een offline stand en hierin is het mogelijk met 1 cartridge te spelen. Je hebt dan wel beperktere middelen dan wanneer iedereen een cartridge heeft. Met 1 cartridge kun je alleen maar met Samus spelen en is alleen de deathmatch beschikbaar.

Het eindoordeel van Bart de Boer

Metroid Prime Hunters is het soort spel dat bewijst dat je geen analoge stick nodig hebt voor een shooter achtige game. De game ziet er erg goed uit en speelt lekker weg. De muziek is goed verzorgd en de geluidseffecten en beeldeffecten (schieten in lava en het lava springt omhoog) zijn erg goed gedaan. Het enige wat een beetje jammer is, is het gebrek aan variatie in zowel de vijanden en de gangen. Ook hadden er wat mij betreft nog wat meer locaties aan de game toegevoegd kunnen worden. Bovendien voelt het snel terug rennen naar je schip als geforceerd aan om de game wat langer te laten duren. Helemaal omdat je na je vlucht gewoon weer terug kunt naar de locatie en alles rustig kunt onderzoeken. Kortom een zeer goede game die je een zoektocht laat beleven die je niet snel meer wilt vergeten.

  • Goed
  • Graphics erg goed
  • Metroid sfeer perfect gevangen
  • Nieuwe speelbare personages in de Metroid serie
  • Veel kleine gangetjes
  • Weinig echte variatie in vijanden
  • Terug rennen naar je schip voelt wat geforceerd aan

In dit artikel

Je moet eerst inloggen om deze game aan je favorieten toe te voegen.

Packshot Metroid Prime Hunters

Ontwikkelaar:

Neversoft Interactive

Uitgever:

Nintendo

Release:

20 maart 2006

Reviewscore:

Platforms:

NDS
Reacties
Er zijn nog geen reacties
Nog niet uitgepraat? Praat verder op Discord