Review: Minecraft: Story Mode - Episode 2: Assembly Required PlayStation 4

Anderhalve week geleden speelde ik Minecraft: Story Mode - Episode 1: The Order of the Stone. Het werd een kritische review, maar ik bleef optimistisch. Telltale Games levert doorgaans uitstekend werk. Ik startte met goede moed deel twee van de vijfdelige serie. In Minecraft: Story Mode - Episode 2: Assembly Required vervolg je je zoektocht naar de leden van The Order of the Stone. Uiteraard zijn Olivia, Axel en schattige Reuben weer van de partij.

Gevorkt verhaal en mooie locaties

Binnen 'n minuut besloot ik Episode 2: Assembly Required nogmaals te spelen. Op basis van de eindkeuze in Episode 1: The Order of the Stone bewandel je 'n van de twee paden. De gemaakte keuzes hebben wel degelijk invloed. Je zoekt samen met Olivia de engineer Ellegaard in Redstonia of je reist naar Boom Town met Axel waar je Magnus vindt - gelukkig gaat in beide gevallen Reuben mee. Er is reden genoeg om beide vorken in het verhaal te beleven.

De locaties zien er namelijk schitterend uit, met name Redstonia en de ondergrondse tempel van Soren. Zo creëren de grote en hoge hallen van Sorens tempel de juiste mysterieuze sfeer. Deze sfeer wordt versterkt door de Enderman, die voor jongere gamers als oprecht creepy kunnen worden beschouwd. Dankzij deze locaties krijgen de personages, de 'eigenaren' van de locaties, meer diepgang en karakter.

Daarnaast zitten de gesprekken en grappen redelijk goed in elkaar. Ellegaard en Magnus kibbelen er lustig op los, al voelt het soms geforceerd. Verder aan flauwe grappen geen gebrek. De grappen waren echter wel erg slap, en ik bezit een goede dosis slappe humor. Wat dat betreft vond ik Episode 1: The Order of the Stone vermakelijker.

Maar uiteindelijk is het niet genoeg

Helaas zijn de problemen van Episode 1: The Order of the Stone niet opgelost. In Episode 2: Assembly Required zijn teleurstellend weinig puzzels. Eigenlijk zijn er geen puzzels. Er wordt wederom gebruik gemaakt van quick time events, die niet quick zijn. Tot slot word je, net als de vorige keer, als een mak schaap door het verhaal geleid. Daarnaast zijn er aanvullende issues.

Het verhaal is extreem kort. Binnen zeventig minuten was ik klaar, waarbij ik elk gesprek ben aangegaan en elk item heb geselecteerd. Er viel echter weinig te ontdekken. Niet gek, want in zeventig minuten kun je niet veel. Hierdoor voelt het verhaal afgeraffeld en zijn de paden rechtlijniger dan in Episode 1: The Order of the Stone. In lege kamers stoot je tegen onzichtbare muren of is er slechts 'n gang met 'n richting, vooruit.

Ja, de locaties zijn mooi. Het zijn er echter te weinig. Je bezoekt in 'n walkthrough vluchtig drie locaties zonder aanvullende karakters. Voor mijn gevoel mis je hierdoor andere invalshoeken en stukjes informatie. Of simpelweg het plezier om een beetje rond te snuffelen. Met andere woorden: weinig variatie. De schapenherder had geen tijd voor zijpaden.