Review: Persona 5 PlayStation 4

Iedereen heeft een eigen wereld diep van binnen. Een wereld waar je emoties verstopt zitten, opgesloten. Het is deze wereld die je in Persona 5 betreed. De bekende JRPG maakt na jarenlange afwezigheid een terugkeer naar de PlayStation. Het is echter nog maar de vraag of de game ook op zijn sterkst is teruggekeerd, of dat de tand des tijds een mokerslag heeft geleverd. Wellicht voel je het al aankomen, maar ik leun sterk naar 'n van de twee.

Het Japanse leventje

In Persona 5 speel jij met een tiener protagonist die jouw eigen naam draagt, of natuurlijk eentje die je hebt verzonnen. Deze hoofdrolspeler is voor straf overgeplaatst naar Tokio nadat hij in zijn eigen dorp een verkrachting heeft weten te voorkomen, maar hierbij wel geweld heeft gebruikt. Althans, dat beweert de politie. Er wordt een nieuw leven gegund, maar wel onder strenge controle van een gastouder en school. Iets verkeerd doen en het is direct bij de politie bekend. Zo start jouw avontuur als Japanse scholier in de Japanse hoofdstad. Je gaat naar school toe, studeert hard in de bibliotheek om de examens te halen, doet aan sport, hebt een bijbaantje, moet sociale contacten onderhouden en gaat op zoek naar liefde. Al deze acties hebben direct gevolg op je stats. Deze stats heb je weer nodig om jezelf te levelen.

Paleizen

Al snel kom je erachter dat er meer in de wereld gaande is dan dat de meeste mensen doorhebben. Op je telefoon verschijnt keer op keer een mysterieuze app, waarover later meer. Alles wordt pas echt raar wanneer jij ontdekt dat de normale wereld een tegenligger heeft, de Metaverse. In deze wereld betreed je paleizen die zijn gecreëerd door de emoties van bepaalde figuren. De paleizen zijn eigenlijk grote dungeons en zijn, in tegenstelling tot de vorige delen, niet meer random gegeneerd. Dit heeft ontwikkelaar Atlus gedaan om meer verhaal en ziel in de paleizen te krijgen. Aan jou de taak om deze paleizen uit te kammen en op zoek te gaan naar de schat die in de dungeon schuilt. Deze wordt beschermd door het alter ego van het personage van wie de emoties zijn. Dit is tevens de eindbaas van het paleis en zal, nadat deze verslagen is, zijn zonde overzien waarmee er een einde komt aan zijn paleis. Wil je nog meer ontdekken in het paleis, dan is het verstandig om de eindbaas nog even te laten wachten. Want wanneer je eenmaal hem of haar hebt verslagen, is het niet langer mogelijk om terug te keren.

Turn-based

De bekende turn-based gevechten uit de eerdere Persona-games maken ook nu weer hun opwachting, en dat is zeker geen straf dankzij de nieuwe elementen die de ontwikkelaar heeft toegevoegd. Zo is er bijvoorbeeld de mogelijkheid om te sluipen bijgekomen. Iedere keer wanneer een vijand je betrapt in een dungeon, krijg je vijftien procent op een balk van in totaal honderd procent erbij. Is je balk vol, dan wordt je zonder genade uit de dungeon gegooid. Om dit te voorkomen moet je dus sluipen. Dit houdt niet veel meer in dan achter objecten of een muurtje schuilen zodat je de tegenstander kunt verrassen. Dit zorgt er niet alleen voor dat er geen percentage wordt toegevoegd, je bent ook nog eens als eerste aan zet. Het sluipen zelf werkt gewoon zoals het hoort, maar is niet heel moeilijk omdat de tegenstanders nogal toe zijn aan een bril.
De gevechten zelf zijn ook weer meer uitgediept. Zo kun je aanvallen met je Persona of een màªlee aanval uitvoeren, maar ook wapens maken hun terugkeer in de serie. Daarbij is het van essentieel belang om te weten wat voor tegenstander je voor je neus hebt staan. Tijdens de gevechten mag je namelijk van Persona wisselen om zo de strijd aan te gaan terwijl je gebruik maakt van de zwakte van je tegenstander. Dit zorgt ervoor dat grinden wat toegankelijker wordt, maar zeker tijdens eindgevechten is het van groot belang om te weten wat de zwakte van de eindbaas is. Doe je dit niet, dan kun je er bijna vergif op innemen dat je ten onder gaat. Aan het eind van elk gevecht krijg je een keuze. Laat je het monster gaan, maak je hem af, óf vraag je of hij zich bij je wil aansluiten. Dit laatste lukt niet altijd, maar wanneer het wel lukt, krijg je de mogelijkheid om je Persona's te verbeteren.

De Velvet Room

De Velvet Room maakt zijn terugkeer in de game en dat gaat uiteraard gepaard met Igor. Deze nogal vreemde man zit in deze speciale kamer om jou te helpen en om je Persona's te fuseren. In Persona 5 neemt de Velvet Room de vorm aan van een gevangenis. Dit omdat onze protagonist zich gevangen voelt in de normale wereld. Via de mysterieuze app, waar ik het al eerder over had, kom jij tijdens je slaap in deze kamer terecht. Hier kan je alle aangesloten vijanden fuseren met jouw Persona's om zo diens stats weer te verbeteren. Vooral als je wat verder in de game komt, merk je dat je hier veel tijd aan kwijt bent. Wees echter niet getreurd, al die geïnvesteerde tijd zorgt ervoor dat de gevechten een stuk soepeler verlopen.

Pittige thema's

Waar Persona altijd al goed in is geweest, is het bespreekbaar maken en het visualiseren van pittige thema's. Zo worden thema's zoals: zelfmoord, misbruik, seksueel misbruik en homoseksualiteit niet geschuwd. Vooral misbruik in welke vorm dan ook komt geregeld in dit deel naar voren. Het is knap dat een game zoveel aandacht durft te geven aan meerdere lastige thema's en dit vrijwel altijd perfect aanpakt. Ik zeg vrijwel, want homoseksualiteit had wel wat beter uitgewerkt kunnen worden.