Review: Aztech Forgotten Gods - Niet onvergetelijk Xbox Series

Aztech Forgotten Gods is een bijzondere game. Eind vorig jaar had ik namelijk in mijn preview van Aztech Forgotten Gods aangegeven dat je deze game niet moest vergeten. De game had een paar maanden geleden namelijk flink wat potentie, maar miste hier en daar nog een paar puntjes op de i. Nu heb ik de volledige game mogen spelen en kan ik je definitief vertellen of Aztech Forgotten Gods een onvergetelijke game is of niet.

Een handje helpen

Aztech Forgotten Gods volgt het verhaal van een jongedame die Achtli heet. Achtli en haar moeder zijn onderzoekers en hebben in een oeroude tempel in hun stad Tenochtitlan een speciaal artefact gevonden. Dit speciale artefact, een enorme mechanische arm genaamd Lightkeeper, geeft Acthli speciale krachten. Zo kan ze het als een soort jet-pack gebruiken om mee door de lucht te vliegen, maar kan ze er ook een aantal rake klappen mee uitdelen. Dit artefact is echter nog een stuk specialer. Het is wordt namelijk ook bezeten door Tez, een soort oude Azteekse god die via telepathie met Achtli kan praten en haar via haar dromen kan opzoeken. Het ontketenen en gebruiken van Lightkeeper was echter niet zonder gevolgen. Door de mechanische arm aan te trekken, heeft Achtli namelijk onbedoeld de Forgotten Gods op haar stad losgelaten. Dit zijn enorme eindbazen die de stad en haar inwoners proberen weg te vagen. Als nieuwe eigenaar van Lightkeeper, is het aan Achtli de taak om deze verloren goden een halt toe te roepen.

Het verhaal van Aztech Forgotten Gods is best interessant. Je leert over de geschiedenis van de stad, het volk dat er nu leeft en over de verloren goden. Ook leer je over Achtli en haar verleden in een aantal intrigerende cutscenes. Voor een game die je in ongeveer vijf tot acht uurtjes wel volledig door kunt spelen, bevat het verhaal toch een aantal bijzondere wendingen. Enige jammere hieraan is dat het verhaal wordt verteld middels geanimeerde cutscenes en dialogen. Aztech Forgotten Gods bevat echter niet echt voice-acting. De gesprekken worden gevoerd middels tekstballonnen die op het scherm verschijnen en aan het begin van elke reeks zinnen die een personage uitspreekt, hoor je een generiek emotie geluidje, zoals een zucht, een gil, of een verbaasde toon. Combineer dit met repetitieve emotie animaties en het feit dat er tijdens de dialogen niet of nauwelijks achtergrondgeluid te horen is en de dialogen worden gauw iets te lang en ongemakkelijk.

Needs more cowbell!

Waar de achtergrondgeluiden echter niet ontbreken, zijn de eindbaasgevechten. Wanneer je tegen deze kolossale Azteekse wezens vecht, hoor je namelijk een duchtig harde metal soundtrack op de achtergrond. Degenen die mij een beetje kennen, weten dat games en metal mijn twee grote liefdes zijn. Er zijn wat mij betreft weinig dingen beter dan een aantal toffe gitaarriffs en een double bass te horen wanneer je tegen grote monsters aan het vechten bent. De muziek past ook goed bij de setting en de gevechten die veel actie bevatten.

Op visueel gebied heeft Aztech Forgotten Gods wat mij betreft dan weer een paar steekjes laten vallen. Goed, de game is ontwikkeld door een kleine studio uit Mexico, dus ik verwachtte ook zeker geen hyperrealistische next-gen graphics. De graphics van Aztech Forgotten Gods zien er echter uit alsof ze van een game zijn die tien jaar geleden is uitgekomen. Begrijp me niet verkeerd, de combinatie tussen de stenen bouwwerken van de Azteken en de futuristische Cyberpunk-technologie vind ik erg vet en de stad ziet er dan ook interessant uit, maar de animaties zijn af en toe erg ongemakkelijk. Ook is het camerawerk niet altijd even handig. De camera werkt je soms echt tegen en dat is bij een game waarbij beweging een grote rol speelt, natuurlijk niet handig. Ook clipte ik met de camera regelmatig door muren of de vloer heen, ook tijdens stukjes dialoog. Een beetje slordig als je het mij vraagt.

Hier mag nog aan gesleuteld worden

Op audiovisueel gebied valt er dus nog wat te sleutelen, maar hoe zit het eigenlijk met de gameplay? Aztech Forgotten Gods is een action-adventure-game met veel snelle actie, bewegingsvrijheid en verticaliteit. De gameplay loop bestaat uit van het ene gemarkeerde punt op je map naar het volgende gemarkeerde punt lopen, een dialoog starten en vervolgens doorlopen naar de volgende eindbaas die je moet verslaan. Er zijn zes eindbazen die je moet verslaan, plus nog de echte eindbaas aan het einde van de game. Elke eindbaas heeft zijn eigen gimmick die tegen je gebruikt wordt en een speciale zwakke plek die je moet zien aan te vallen. Het aanvallen gebeurt door middel van een homing attack die je kunt doen en waarmee je combo's kunt maken door een soort van mini quick-time events. Daarnaast speel je nog andere aanvallen en vaardigheden zoals een schild vrij gedurende je avontuur. De eindbazen zijn op zich best wel tof vormgegeven en het is leuk om te zien hoe elke baas zijn eigen mechanics heeft. Helaas zijn deze mechanics niet heel interessant of uitdagend om mee om te gaan. Doordat de eindbazen zo enorm zijn, kun je met Lightkeeper door de lucht vliegen en kennen de eindbaas arena's veel verticaliteit. Helaas zorgt ook hier het camerawerk er vaker voor dat je gedesoriënteerd raakt dan dat je echt het gevoel hebt dat je rond die kolossale eindbaas heen aan het vliegen bent. Ook hier clipte ik veelvuldig met mijn camera of zelfs met Achtli door de assets uit de omgeving of door de eindbaas zelf. Dit haalt de flow enorm uit de anderzijds snelle actie.

De downtime die je tussen de eindbaasgevechten door hebt, is ook niet veel om over naar huis te schrijven. De stad waarin alles zich afspeelt, is prachtig om te zien en leuk om te verkennen, maar er valt gewoon niet zo veel te doen. Op de map zijn een aantal collectibles te vinden in de vorm van stukjes tekst die meer over de achtergrond van dit alles vertellen, maar het wordt allemaal op een niet heel erg interessante manier gepresenteerd. Daarnaast kun je willekeurige races of combat-uitdagingen doen om in-game valuta te verdienen. Deze valuta kun je dan weer uitgeven aan upgrades voor Lightkeeper of nieuwe haarstijlen en kleding voor Achtli. Allemaal erg leuk en aardig, maar compleet optioneel. Tussen de eindbaasgevechten door hoef je eigenlijk niets anders te doen dan van punt A naar punt B te gaan en met NPC's X en Y te praten om de volgende eindbaas vrij te spelen. Een beetje jammer, want de stad heeft wel veel potentie voor meer interactie en geheimen.