Review: Bodycount Xbox 360
2011 is een mooi jaar voor shooters. We hebben al veel mooie titels voorbij zien komen en ook een hoop nieuwe, gewaagde games met een afwijkende grafische stijl. Kan Bodycount zich staande houden tussen al het shootergeweld?
De Onbekende Drie
Bodycount hoort samen met Brink en Bulletstorm bij de Onbekende Drie. Drie nieuwe IP's die allemaal een afwijkende grafische stijl hebben en de gameplay toch iets anders doen de traditionele shooters die we dit jaar hebben gezien. Bij sommige games pakt het goed uit (Bulletstorm), bij andere wat minder (Brink). Kan Bodycount zich onderscheiden van de rest?
Kapot
Wat Bodycount goed doet, zijn de graphics. Er kan veel kapot in de game en telkens ziet het weer bevredigend uit om een gat in een gebouw te maken. De vernietigbare omgevingen zijn ook belangrijk om verder te komen in omgevingen. Zo moest ik een muur slopen voordat ik verder kon. Welke muur dat is, werd compleet aan mij overgelaten. Je voelt dat de ontwikkelaar een gave heeft voor vernietigbare omgevingen. Dat kan ook wel kloppen, want deze mensen hebben Black, een shooter uit de laatste jaren van de vorige generatie, gemaakt.
Wie ben ik?
Het verhaal is 'n van de mindere kanten van de game. Je wordt gedropt in een West-Afrika in naam van organisatie The Network en meer krijg je eigenlijk niet te weten. Wat doet The Network? Wat is er aan de hand in West-Afrika? Wie ben ik eigenlijk? Zo'n vorm van introduceren werkt als je tijdens de missies meer over je identiteit komt te weten, maar er wordt niets verteld over wat je daar nou eigenlijk aan het doen bent. Jij komt als eenzame strijder in een oorlog tussen het leger en de rebellen (waar die rebellen voor strijden is mij ook een raadsel) en jij bent geacht het probleem op te lossen.
Lichamelijk beperkt
Nu komt voor mij echt het meest frustrerende. Je kunt niet lopen terwijl je richt! Ik weet dat het moeilijk is om uniek te zijn in tijden van de Call of Duty's en Battlefields, maar je moet geen functies eruit gaan slopen die essentieel zijn. Daarnaast heb je ook een soort van superkrachten zoals speciale kogels schieten of een tijdje tegen kogels kunnen. Deze superkrachten hebben intel nodig om te werken. Deze intel krijg je door vijanden neer te schieten. Laat me dat even herhalen; Intel, een afkorting voor intelligentie, ook wel informatie die je kan helpen de plannen van de vijand te ontmaskeren. Intel verzamel je om superkrachten te gebruiken. Was daar echt geen betere naam voor? Hoe logisch is dit? Tot slot draait het in Bodycount om zoveel mogelijk stijlvolle kills te maken. Waar zagen we dat eerder dit jaar? Oh ja, Bulletstorm en daar werkte het beter.
Zijn dan alleen de graphics goed aan de game? Nee. Ik moet zeggen dat het, ondanks het niet kunnen lopen tijdens het richten, best lekker wegknalt. Wapens gedragen zich zoals ze moeten gedragen en de vijanden hebben nog een redelijk goede AI, maar leg je voor die kleine pluspuntjes zestig euro neer? Nee. Houdt die zestig euro in je zak en koop Deus Ex, bijvoorbeeld. Of heel veel taart.
Het eindoordeel van Wouter van der Putten
Bodycount is naar mijn mening de slechtste game van de Onbekende Drie. De graphics zien er heel goed uit en de vernietigbare omgevingen zijn vet. Tel daarbij op dat het nog best lekker wegschiet en je denkt een goede shooter te hebben. Nee dus. Het richten en lopen tegelijk is een belangrijke feature die je er niet zomaar uit kan slopen. Daarnaast is het verhaal te vaag om echt empathie voor het personage of de organisatie te tonen. De game lijkt erg veel op Black, maar shooters werken niet meer zoals ze dat deden in 2006.
- Onvoldoende
- Vernietigbare omgevingen
- AI is redelijk
- Schiet lekker weg
- Verhaal onduidelijk
- Niet richten en lopen tegelijk
- Intel voor superkrachten?
- Skillshots
In dit artikel
Je moet eerst inloggen om deze game aan je favorieten toe te voegen.
Ontwikkelaar:
Codemasters
Uitgever:
Codemasters
Release:
2 september 2011
Reviewscore:
Platforms: