Review: Capcom Digital Collection Xbox 360

Bij een heruitgave van een spel (of meerdere spellen) heb je als uitgever meestal 'n hoofddoel: gamers een bepaald avontuur van vroeger laten herbeleven, zodat ze nog een keer kunnen genieten van iets dat ze eerder al eens gespeeld hebben. Aan de andere kant zijn er echter ook de relatief jonge gamers, die de oude games op zo'n schijfje (hoewel niet alle games die op de disc staan heel oud zijn natuurlijk) nog nooit hebben aangeraakt. De vraag is of de uitgever die groep ook wil bereiken, al is het alleen maar om ze te laten zien dat er vroeger ook best goede spellen werden gemaakt. Ik plaats mezelf in die laatste groep, en speel alle spellen van Capcom Digital Collection dus eigenlijk voor de eerste keer. Als dat maar goed gaat...

Acht in 'n

Capcom Digital Collection bestaat uit acht games die eerder al beschikbaar waren via Xbox LIVE Arcade. Het gaat in een aantal gevallen om HD-remakes van oude bekenden, maar soms zijn het ook gewoon de originele games die op het schijfje zijn gepropt. Voor de volledigheid, het gaat om de volgende acht titels: Super Street Fighter II Turbo HD Remix, Final Fight: Double Impact, Super Puzzle Fighter II Turbo HD Remix, 1942: Joint Strike, Bionic Commando Rearmed 2, Flock!, Rocketmen: Axis of Evil inclusief de Rocketmen: It Came From Uranus-uitbreiding en Wolf of the Battlefield: Commando 3. Een hele mond vol dus. Ik zal niet per game gaan bespreken waar ze over gaan, daarvoor verwijs ik je graag door naar de uitvinding die het 'internet' heet. Aldaar kun je over al deze acht games alle informatie vinden die je wilt. Het gaat er meer om of alle spellen anno 2012 nog leuk zijn om te (her)spelen.

Een ode aan het menu

Allereerst wil ik Capcom een compliment maken voor de overzichtelijkheid van de menustructuur in deze verzameling van spellen. Dat klinkt misschien een beetje raar, maar als je acht verschillende games op een enkel schijfje hebt staan, dan is enige structuur toch wel gewenst. Het hoofdmenu biedt simpelweg de optie om te kiezen uit de acht verschillende games, maar de pluim gaat naar de menu's die je vindt in alle acht de games. Deze zijn namelijk allemaal precies hetzelfde, al is het uiterlijk ervan afhankelijk van het spel dat je speelt (je kunt immers geen menu in de stijl van 1942: Joint Strike plakken in een Street Fighter-titel; dat past nou eenmaal niet). Misschien vind je nog steeds dat het raar klinkt, en daarom zal ik nog een argument geven. Als je door de menu's bladert, zul je waarschijnlijk geen momenten beleven waarop je denkt: "Wat is dit een vervelende manier om een menu te presenteren". En dat is nu juist wat het menu zo goed maakt: je hebt er geen last van, en dat is dus eigenlijk precies goed.

Besturing anno 2012

Genoeg pluimen voor de menustructuur, want het gaat natuurlijk ook om de acht games en hoe die nu nog spelen. Over het algemeen ben ik vrij enthousiast over de besturing. De games zijn uiteraard al eerder uitgebracht via Xbox LIVE Arcade, maar dat betekent niet dat de prestatie om alle spellen over te zetten naar het Xbox 360-formaat minder goed is. We hebben het hier toch over acht games die in de loop van de jaren uit zijn gekomen op verschillende platformen, en dan kan ik me voorstellen dat het wel een gedoe is om ze allemaal geschikt te maken voor besturing met de Xbox 360-controller. Ook hier geldt weer hetzelfde argument als bij het menu: je hebt niet het idee dat je in games wordt belemmerd omdat de controls niet goed zijn ingesteld of uitgewerkt; in elk van de games werkt dat gewoon naar behoren.

Ook leuk voor starters?

Tenslotte wil ik nog even terugkomen op datgene wat ik in de inleiding heb aangehaald: is het wel leuk om deze games te spelen als je daar vroeger niet de kans voor hebt gehad? Met andere woorden: kan je als gamer nu nog genieten van games die een decennium geleden (en soms misschien nog wel langer als je niet kijkt naar de HD-remakes maar naar de originele games) zijn gemaakt? Het antwoord daarop is een volmondig 'ja'. Ook nu nog is het leuk om de 'games van toen' te spelen, al is het alleen maar om te kijken hoe spellen toen speelden. En eigenlijk is er sinds die tijd niet zoveel veranderd: games zijn nog steeds bedoeld als vermaak voor de speler en ik denk niet dat dat ooit zal veranderen.