Review: Gravity Rush Remastered PlayStation 4

De PlayStation Vita-game Gravity Rush is vier jaar geleden lovend ontvangen door de pers. Helaas heb ik destijds niet van de titel kunnen genieten, aangezien ik geen Vita-bezitter ben. Nu, zoveel jaren later, kan ik toch nog van de game genieten. Gravity Rush verschijnt namelijk op 3 februari met een remaster-editie op de PlayStation 4. In vier jaar tijd kan er veel veranderen en het is dan ook maar de vraag of de game zich op de nieuwe console staande weet te houden.

Katten komen op de pootjes terecht

In Gravity Rush Remastered kruip je in de huid van hoofdpersonage Kat. Een eigenaardige dame met eveneens eigenaardige kwaliteiten. Wanneer Kat in een vreemde wereld belandt, weet zij niets meer van het verleden. Een klassiek gevalletje geheugenverlies dus. Al snel ontdekt Kat echter dat ze niet helemaal normaal is. De jongedame heeft namelijk de mogelijkheid om de zwaartekracht te manipuleren. Dit doet zij echter niet alleen. Kat's kat Dusty helpt namelijk een pootje mee. Of nouja, een kat is het eigenlijk niet. Dusty heeft namelijk wel de vorm van een kat, maar is volledig haarloos. In plaats van een dikke vacht kijken we diep in de kosmos. Zonder Dusty heeft Kat geen krachten, maar zoals we van alle katten gewend zijn, komen ze altijd op de pootjes terecht.

Gelukkig is Kat niet volkomen weerloos zonder Dusty. De jongedame is namelijk behoorlijk lenig en beschikt over een vieze roundhouse kick. Handige eigenschappen aangezien de Nevi langzaamaan de wereld binnensijpelen. De Nevi zijn zonder twijfel de meest vreemde tegenstanders die ik ooit ben tegengekomen in een game. Deze, op het eerste oog vormloze, wezens ontvoeren de bewoners van het pittoreske Hekseville. Naarmate de game vordert duiken er steeds meer varianten Nevi op, die elk op een andere manier verslagen dient te worden.

De kat op het spek binden

Kat is zoals eerder gezegd behoorlijk lenig, vooral wanneer zij opstijgt om het luchtruim te verkennen. Met een beetje hulp van Dusty kan Kat namelijk zweven en bepalen welke kant de zwaartekracht op werkt. Hiermee kan je de wereld manipuleren en vliegen als een arend. Dusty heeft echter zijn beperkingen in de vorm van een krachtmeter. Wanneer de krachtmeter leeg is, stort Kat als een blok beton naar beneden. Dat betekent dus dat er verstandig met de meter omgegaan dient te worden. Gelukkig is de game vrij vergevingsgezind en vult de meter snel aan. Toch dien je hier en daar concessies te maken en na te denken over het parcours dat je voor jezelf uitzet. Kat kan namelijk ook zwaartekrachtvelden genereren om hier vervolgens objecten en Npc's mee te vervoeren. Wanneer de meter echter volledig leeg raakt vallen de vervoerde objecten in de afgrond, waarop jij vervolgens opnieuw kunt beginnen.

Vroeg in de game speel je vrij veel mogelijkheden vrij, je leert bijvoorbeeld zweven, werpen en vechten. In eerste instantie lijkt het dan ook dat de rest van de game veel te bieden heeft. Het tegendeel is echter waar. Veel nieuwe mogelijkheden krijg je niet en ook de variatie in de Nevi neemt langzaamaan af. Daarbij is de game niet bijzonder moeilijk. Doodgaan gebeurd enkel op speciale gelegenheden en wanneer je in een afgrond tuimelt, wordt je snel naar de actie getransporteerd. Grote consequenties zijn er dus niet en dat is zeer jammer. Zo blijft het allemaal vrij veel van hetzelfde en wordt het vliegen meer een klus dan een optionele vrijheid.

De kat uit de boom kijken

De makers proberen het gebrek aan variatie goed te maken met een zooi aan vijanden. Gedurende de start van de game valt dit allemaal nog wel mee, maar naarmate de game vordert vullen de Nevi het beeldscherm en vormen dit om tot een grote, zwarte massa. Ook dit gegeven bevordert de gameplay niet bijzonder goed. Voornamelijk omdat Kat uit een handjevol aanvallen beschikt. Zo kan je trappen, glij-trappen en én van de drie speciale moves uitvoeren. Hiermee houdt het echter op. Overigens is de glij-trap het meest effectief. Wanneer je op de grond loopt krijg je nauwelijks tijd voor een goede combo en wil het luchtruim enige ademruimte bieden. Een gemiste kans, al zeg ik het zelf.

Ik raad iedereen aan om het rustig aan te doen met deze game. Het klooien met de zwaartekracht kan namelijk behoorlijk verwarrend zijn. Dit komt voornamelijk door de camera die niet altijd wil meedraaien. Hierdoor heb je af en toe het gevoel van: 'Waar ben ik in hemelsnaam', en wil de maag weleens niet instemmen met al dat gedraai. Ik heb dan ook menig moment als een soort uil mijn hoofd moeten roteren om een gevoel van richting te krijgen. Dit deed ik echter niet vrijwillig, maar het gebeurde vrijwel automatisch.

Voor de kat zén viool

Kat is aan de start van het verhaal nogal tam, maar naarmate je verder in het verhaal komt, toont ze al snel meer nagels. De skills zijn namelijk opgedeeld in vier categorieën met elk weer hun eigen takken. Al deze skills zijn omhoog te levelen door middel van 'kostbare' edelstenen. Kostbaar staat niet zonder reden tussen aanhalingstekens, aangezien de stenen werkelijk waar overal in de stad te vinden zijn. Handig? Ja, maar verwacht geen uitdagende capriolen om deze stenen te bemachtigen.

De 'kostbare' edelstenen zijn echter niet de enige collectables in de wereld van Gravity Rush Remastered. Zo zijn er mysterieuze gesprekspartners, putdeksels, uitdagingsmissies en zijmissies te vinden. Deze laatste zijn een exclusieve aanvulling voor de PS4-versie. In totaal zijn er vier extra verhalen voorzien van meerdere zijmissies. Deze zijmissies brengen elk een outfitje met zich mee, wat dan weer wel een leuke aanvulling is. Ook brengen deze missies iets meer variatie in de gameplay en is er ook plaats voor luchtige onderwerpen.