Review: Hotline Miami 2: Wrong Number Pc

Als onervaren gamer stap ik in de wereld van Hotline Miami en daarbij val ik met mijn neus in de spreekwoordelijke boter. Deel twee schijnt heftiger en meer uitgesproken te zijn dan het eerste deel, dat belooft wat. Na totaal geen idee te hebben wat ik mag verwachten, begin ik het spel en ga ik het avontuur aan. Daar gaan we "

Wat een verwarrende bende

Zelfs nu, na een aantal uur met de game te hebben gestoeid, is het verhaal in de game totaal verwarrend. Een 'regisseur' die films maakt die over extreem geweld en massamoorden gaan en een grof seksueel tintje hebben. Uiteindelijk blijkt de man een psychopaat te zijn die met maskers op mensen vermoordt. En waarom? Omdat hij door een telefoon de opdrachten krijgt. Vaag verhaal. Maar als ik echt eerlijk moet zijn, doet het verhaal er niet echt toe. Hoe verwarrend het verhaal ook mag zijn, de 'missies' scheppen net zoveel verwarring die een vrij unieke ervaring biedt.

Tactiek telt

Al snel merk je dat je met een bepaalde techniek en tactiek toch best ver komt. Hoewel je niet in elk level dezelfde tactiek kan toepassen, kan je met een bepaalde reeks best ver komen. In het begin koos ik ervoor om de huizen binnen te stormen en zo iedereen 'n voor 'n af te maken. Dat werkt dus niet. Elk gebouw heeft meerdere kamers en vaak ook meerdere verdiepingen. Elke kamer heeft deuren, ramen en open gaten. Vaak zal er in 'n kamer een stuk of drie figuren staan met shotguns, uzi's, gummiknuppels of kettingen. En als je je dat bedenkt, was mijn aanpak gedoemd te mislukken. Ik stormde de kamer binnen, sloeg er 'n of twee verrot met een genadeloze schop op het hoofd terwijl ze op de grond lagen. En daar kwam de laatste mafkees die mij zonder pardon door het hoofd schoot met een shotgun. Verdomme, opnieuw! Daarna besloot ik mijn doelwitten 'n voor 'n aan te pakken, te selecteren en stap voor stap verder te gaan. Tactisch spelen is een must in deze game. Simpelweg bashen is er niet bij.

Chaos op het scherm

Dankzij de pixelrijke graphics, bloederige scenario's en ietwat ongemakkelijke besturing wordt er belachelijk snel een chaos gecreëerd op het scherm. Niks aan te doen, maar wel wat om aan te wennen. De besturing verloopt door middel van de gebruikelijk WASD-knoppen en daarbij draai en richt je met de muis. Die combinatie kan in sommige drukke momenten ervoor zorgen dat je gedesoriënteerd raakte en zo het level mislukt. Het is jammer, maar zo is de game ingesteld en ik zie daar ook geen andere mogelijkheid in. Daarom wil ik het geen misser noemen, maar verwacht wel een aantal mislukkingen voordat je er echt in kan komen.

Lekker retro

Nog even in het kort: de game is zo retro als maar zijn kan. Lekker uitvergrote pixels, 16-bit kleurenpalet en een 8-bit soundtrack gecombineerd met dance/trance. De sfeer komt goed aan en komt lekker over. Zeker goed gekozen en daarvoor zeg ik chapeau voor de makers. Het enige minpunt zijn de draaiende maps zodra je naar links of rechts gaat. Het komt er op neer dat zodra je een richting opgaat, de map licht gaat roteren in diezelfde richting. Komt een beetje ongemakkelijk aan en vraagt ook wat gewenning.