Review: Langrisser I & II Nintendo Switch

Eindelijk is Langrisser in het Westen te spelen en dan ook nog eens een volledige remake. Uhh, wat is Langrisser, vraag je? Langrisser is een Japanse strategische RPG-serie uit de jaren '90 op de SEGA Mega Drive die buiten het eerste deel nooit in Europa is uitgekomen. Als je het mij vraagt, is het Fire Emblem, maar dan beter. En leuker. En mooier. Moet ik nog doorgaan? Dat er nu een remake van de eerste twee delen is, is natuurlijk een godsgeschenk, daar we nu eindelijk fatsoenlijk Langrisser II kunnen spelen zonder vreemde fan-vertalingen die de helft van de tijd nergens op slaan. Is deze remake echter de moeite waard, of had deze serie toch beter in Japan kunnen blijven?

Wat is een Langrisser?

Zoals een goede RPG betaamt, volgt Langrisser een vrij uitgebreid verhaal met een heldhaftige persoon in de hoofdrol. Voor de remake van Langrisser I & II is het verhaal van Langrisser I, in Europa uitgekomen onder de naam Warsong op de SEGA Mega Drive, grotendeels hetzelfde gebleven. In het verhaal van de originele Langrisser volgen we de prins Ledin uit het land van Baldea. Wanneer zijn land wordt aangevallen door het Dalsis Empire, moet hij vluchten om vervolgens op zoek te gaan naar een manier om hen een halt toe te roepen. Wanneer Ledin terugkeert met een groep nieuwe bondgenoten die hij op zijn reis tegen is gekomen, komt hij erachter dat het magische zwaard Langrisser door Dalsis is gestolen om een eeuwenoud kwaad dat Chaos heet, te doen ontwaken. Het is aan Ledin de taak om Langrisser terug te pakken om daarmee Chaos te kunnen verslaan. In de remake is dit verhaal een klein beetje uitgebreid met een paar nieuwe route-opties waarmee je het verhaal op een andere manier kunt bekijken.

Langrisser II heeft een soortgelijk verhaal, maar is een stuk complexer. In het tweede deel gaat het om Elwin, die de zoon van Ledin uit het eerste deel is. In Langrisser II begint Elwin aan de kant van de Descendants of Light, die in strijd is met de Rayguard Empire. De Rayguard Empire is van mening dat zij een einde moeten maken aan al het conflict in de wereld. Dit kunnen zij doen door de twee legendarische zwaarden die het goed en het kwaad belichamen, Langrisser en Alhazard, samen te brengen. Gedurende het verhaal komt Elwin voor verschillende keuzes te staan. Afhankelijk van de keuzes die je hem laat maken, krijgt het verhaal een andere wending en dus ook een ander einde. Zo kan Elwin trouw blijven aan de Descendants of Light, maar kan hij ook overstappen naar de kant van de Rayguard Empire. In totaal zijn er vier verschillende verhaallijnen mogelijk in dit tweede deel. Voor de Langrisser II remake is het verhaal van Elwin flink aangepast. Zo zijn er meer keuzes die je kunt maken en wordt er gedurende het verhaal duidelijk aangegeven op welke punten je een cruciale keuze moet maken.

Keuzestress

Qua verhaal zijn beide Langrisser-games dus niet erg veranderd, maar voornamelijk opgepoetst. Qua gameplay is er echter wel flink wat verbeterd ten opzichte van de originele games. Zo hebben ze beide games dezelfde gameplay mechanics gegeven, waardoor het meer aanvoelt alsof je ook daadwerkelijk twee games uit dezelfde serie aan het spelen bent. De meeste gameplay-elementen zijn echter wel nog gewoon in de remake aanwezig. Zo speelt de game nog steeds als een turn-based strategische RPG en kun je nog steeds gebruikmaken van de Mercenaries die je personages kunnen inhuren om ze te ondersteunen in een gevecht. Afhankelijk van de klasse van je personage kun je verschillende soorten Mercenaries gebruiken. Deze kun je onafhankelijk van je personage besturen, maar ook commando's van je personage op laten volgen.

Wat Langrisser echter tactisch zo interessant maakt, is het klassensysteem. Elk personage heeft namelijk een Class Tree waarbij je een personage van klasse kunt laten wisselen. Zo beginnen sommige personages bijvoorbeeld als een simpele zwaardvechter, maar kun je deze later omzetten naar een ruiter of een boogschutter. Het veranderen van klasse verandert niet alleen het uiterlijk van een personage, maar ook de vaardigheden die het kent en de Mercenaries die beschikbaar zijn. Zo kun je er dus voor kiezen om je personage een andere klasse aan te laten nemen wanneer een missie bijvoorbeeld niet lukt. Het wisselen van klasse doe je door CP te investeren in je personage. CP kan verdiend worden door andere units tijdens een gevecht te verslaan en je level te verhogen. Dit zorgt er wel voor dat je veel makkelijker van klasse kunt wisselen en zelfs terug kunt wisselen naar een andere klasse. Dit was in het origineel niet zo, wat de remakes qua tactische keuzes en het bouwen van je personage een stuk milder maakt.

Oude en nieuwe graphics

Goed, de verhalen van beide delen hebben dus een kleine touch-up gekregen en qua gameplay is alles een stuk vriendelijker en gestroomlijnder dan in het origineel. Wat is er verder nog meer veranderd aan Langrisser? Het eerste dat opvalt, is de geheel vernieuwde artstyle. Japanse games staan vaak bekend om hun prachtige in manga-stijl getekende personages en bij Langrisser was dit niet anders. De personages ontworpen door Satoshi Urushihara zijn iconisch in hun uiterlijk en zijn stijl is dan ook goed herkenbaar. In de Langrisser I & II remake is de art vervangen door een nieuwe, meer moderne tekenstijl van illustrator Ryo Nagi. Om heel eerlijk te zijn, vind ik de vernieuwde graphics niet per se beter. Ja, de tekenstijl is er een stuk moderner op geworden en daardoor waarschijnlijk ook een stuk meer toegankelijk voor nieuwe spelers, maar toch mist het een bepaald gevoel dat de originele art van Urushihara wel heeft. Gelukkig heb je de mogelijkheid om te wisselen tussen de nieuwe artwork van Ryo Nagi en de originele tekeningen van Satoshi Urushihara. Het enige nadeel is dat je, wanneer je ervoor kiest om de originele graphics aan te houden, geen CG art te zien krijgt tijdens belangrijke momenten in het verhaal. Deze zijn namelijk speciaal gemaakt voor de remake in de nieuwe tekenstijl.

Naast de graphics heeft ook de soundtrack een make-over gekregen. De remaster van de muziek is naar mijn mening een stuk beter gelukt. De soundtrack klinkt ontzettend goed en past ook erg goed bij de nieuwe tekenstijl. Ook met de soundtrack heb je weer de mogelijkheid om te wisselen tussen de geremasterde versie en de originele muziek. Naast de muziek zijn ook alle personages voorzien van voice-acting. De stemmen zijn echter alleen in het Japans beschikbaar. Nu heb ik daar zelf geen moeite mee, daar ik van mening ben dat een Japanse voice-over de enige juiste keuze is voor een Japanse RPG, maar als je daar geen fan van bent, dan is er in dit geval geen Engelse voice-over beschikbaar.