Review: Mad Max PlayStation 4

De setting van een post-apocalyptische wereld is tegenwoordig hot in zowel films als games. Voorbeelden zijn I Am Legend, The Road, The Last of Us en natuurlijk de Fallout-serie. Toch denk ik bij een post-apocalyptische wereld altijd nog als eerste aan de Mad Max-films met Mel Gibson. Na de release van de nieuwe film Mad Max: Fury Road is het voor Warner Bros. een uitstekend moment om met een game te komen, en die heet simpelweg Mad Max.

Revenge to the Max

Mad Max heeft niets te maken met de films en heeft hierdoor een eigen verhaal en een eigen smoel. In de game kruip je in de huid van de antiheld Max Rockatansky, die ooit zijn vrouw en kind verloor aan het geweld van bendes die de post-apocalyptische wereld bevolken. In zijn zwarte politie-Interceptor rijdt hij nu door de Wasteland van Australië met als enige doel te overleven. Max wordt aan het begin aangevallen door de bende van Scabrous Scrotus (de zoon van Immortan Joe, voor kenners), die hem beroven van zijn Interceptor en hem voor dood achterlaten. Hij komt in aanraking met de misvormde en gebochelde monteur Chumbucket, die in Max een profeet ziet. Samen gaan ze aan de slag om een nieuwe auto te maken waarmee Max wraak kan nemen op Scrotus en de Wastelands kan ontvluchten.

Avalanche Studios is fan

Aan alles is te zien en voelen dat Avalanche Studios fan is van het Mad Max-universum. De wereld en de bendes lijken zo uit de films te zijn gekomen en ook Max zijn viervoeter is van de partij. Het uiterlijk van deze Max deed me wel een beetje denken aan een jonge Mel Gibson met een heerlijke, rauwe, Australische stem. Het is jammer dat niet alle acteurs een Australisch accent hebben, want de personages die dit wel hebben voelen meteen een stuk geloofwaardiger aan. Ondanks dit minpuntje is de sfeer uitstekend, wat ik persoonlijk erg belangrijk vind bij games die gebaseerd zijn op een film. Deze sfeer wordt nog eens versterkt door foto's van Max zijn gezin en onbekende, die in de game te vinden zijn en laten zien hoe de wereld er in betere tijden uitzag.

Grafisch ziet Mad Max er uitstekend uit, alhoewel de game wel wat last heeft van pop-up en enkele glitches. De wereld zelf lijkt qua opzet op die van Assassin's Creed en Far Cry. Er zijn luchtballonnen waarmee je het gehele gebied eromheen in kaart brengt en hierdoor interessante locaties, vijandelijke schuilplaatsen en forten ontdekt. Hier zijn scraps (onderdelen) en collectibles te vinden, maar deze gebieden zullen ook veroverd en bezocht moeten worden om de macht van de bendes af te laten nemen en om te overleven. De Wasteland is behoorlijk groot en zit vol met activiteiten. Deze zijn echter nogal eentonig en komen op hetzelfde neer. Hierdoor kan Mad Max na een tijd wat repetitief worden, en dat is dan ook het grootste minpunt van de game.

Magnum Opus

Het belangrijkste in de game is natuurlijk Max zijn nieuwe auto: de Magnus Opus. Deze is aan het begin niet meer dan een frame met een motor en wielen, maar dit zal langzaam de ultieme auto worden. Door scraps te verzamelen, kunnen er onder andere nieuwe wielen, pantser, nitro en uitlaten aan de Magnum Opus worden gemonteerd. De auto is zeer belangrijk voor het afleggen van afstanden, maar ook qua veiligheid, aangezien de bendes van Scrotus voortdurend op de loer liggen. De car-combat vormt een belangrijk gedeelte van de game en is meteen én van de leukste dingen om te doen. Wanneer je wordt aangevallen, is het zaak om vijandelijke voertuigen uit te schakelen, en dat kan op meerdere manieren. Natuurlijk lopen voertuigen schade op door ze te beuken, maar leuker is het om Chumbucket zijn harpoen af te laten vuren en deuren en wielen van vijandelijke voertuigen af te trekken. Het rijden en aanpassen van de Magnum Opus is een absolute meerwaarde ten opzichte van andere openwereldgames. Ondanks dat de wereld er deprimerend uitziet, reed ik er toch met een goed gevoel doorheen.

Survival of the Fittest

De Magnus Opus verbruikt benzine, dus moet je regelmatig op zoek naar een volle jerrycan, die ook gebruikt kunnen worden als bom. Om Max zijn gezondheid aan te vullen, kan hij allerlei dingen eten, waaronder hondenvoer en maaien uit lijken, en een veldfles vullen met water. De schuilplaatsen en forten zijn bevolkt door bendes van Scrotus en het is mogelijk om deze met een verrekijker van afstand te bekijken en vijanden te markeren. Het is jammer dat je hier voor de rest niet veel aan hebt want stealth is niet aan de orde in Mad Max. Het aanvallen van schuilplaatsen komt iedere keer neer op er naartoe rijden en eerst de sluipschutters en andere bewaking uit te schakelen. Vervolgens val je van binnenuit aan en ga je het gevecht aan met de aanwezige vijanden. De combat is exact hetzelfde als die van de Batman-games, en aangezien je een hoop af zal vechten, is dat niet verkeerd. De vechtskills van Max zijn te verbeteren en na een aantal combo's kom je in Fury-mode waarin je nog dodelijker bent. Max hoeft daarnaast niet alleen zijn vuisten te gebruiken, maar heeft ook een sawed-off shotgun bij zich. Mad Max is echter geen shooter, dus zijn kogels schaars. De shotgun is dan alleen te gebruiken om snel én of twee vijanden af te schieten of een vijandelijk voertuig wat schade toe te brengen.