Review: Mighty Goose - Chaotische Gans Xbox One

Ganzen hebben eventjes de aandacht in gameland. Iedereen herinnert zich natuurlijk hun favoriete gans uit Untitled Goose Game, maar daar houdt het niet op. Blastmode presenteert vol trots haar eigen ganzen-game; Mighty Goose. De Nederlandse ontwikkelaar lijkt een heldere visie voor deze game te hebben. Deze visie bestaat vooral uit explosies en complete chaos. Ondanks dat ik niet vies ben van een beetje chaotische actie, heeft deze gans echter redelijk wat kanttekeningen. Dus ik plukte een veer uit zijn reet en begon met pennen. Hier zijn mijn bevindingen van Mighty Goose.

HONK HONK

Dat je Mighty Goose niet heel serieus kunt nemen, is natuurlijk de intentie geweest. Mighty Goose heeft een speels karakter, dat je terugziet in de presentatie en de dialogen. Je speelt als een premiejager die tegelijkertijd ook een gans is. Je schiet je een weg door de diverse levels en je slaakt daar regelmatig een oorlogskreet bij uit. En die klinkt nog steeds als een gans. Honk. De gehele game wordt ondersteund door een upbeat soundtrack, die op zichzelf niet heel bijzonder is, maar de game's toon wel voldoende bevordert. Ik durf Mighty Goose wel een charmante titel te noemen. Er is nagedacht over bepaalde designkeuzes en ondanks dat het niet een grafisch pareltje is, is het wel aangenaam om naar te kijken. Tenminste, totdat je in de combat terechtkomt.

Voordat we wat dieper duiken in de combat van Mighty Goose, moet je weten dat het visueel wat steken heeft laten vallen in deze scenario's. Mighty Goose heeft de neiging om heel druk over te komen naar de speler. Het is niet ongebruikelijk dat je scherm gevuld wordt met rook, explosies en een gigantische snavel close-up van onze vriendelijke gans. Nadat de chaos is opgetrokken en je weer zicht hebt, zie je dat er een levensbalkje verdwenen is. Waarom? Omdat er een projectiel ten grootte van een teennagel achter de explosies langs tegen je harses was gevlogen. Ja, ik hoef je niet te vertellen dat dat niet heel eerlijk is voor de speler of leuk is om op deze manier energie te verliezen. Hoe is de combat in het algemeen, vraag je je wellicht af? Het mist vooral diepgang, kan ik concluderen.

Let loose the goose

Mighty Goose heeft een beetje trekjes van Megaman. Je hebt je basis-pistooltje, maar tijdens de playthrough door de levels kom je nieuwe wapens tegen die je dan tijdelijk kunt gebruiken. Daarnaast vind je ook diverse voertuigen, waarmee je door de levels heen kunt ploegen. Ondanks dat er niet bijzonder veel soorten wapens en voertuigen aanwezig zijn in Mighty Goose, voelde het toch fijn om een beetje variatie te hebben in de combat zelf. Vooral de voertuigen zorgde voor een powerfantasie, een doeleinde dat Mighty Goose toch probeert te bereiken, lijkt mij.

De actie in Mighty Goose is te allen tijde rap. Mighty Goose gooit dan ook de hoogste ogen op dit onderdeel. Je bent nooit te lang ergens mee bezig. Alle scenario's zijn kort, maar krachtig. Het snelle tempo is cruciaal, want je wilt niet te lang bezig zijn in dezelfde levels. Mighty Goose heeft dan ook weinig vulling. Iets waar we later in deze review nog op terugkomen. Daarvoor wil ik even de tijd besteden aan het upgrade-systeem. Telkens als je een level uitspeelt, ontgrendel je een nieuwe upgrade. Deze upgrades kosten een bepaald aantal punten en je moet effectief mixen en matchen, om zo een goede build te krijgen. Ik gebruikte vooral snelheid en een hoger ammunitiegehalte, maar je bent vrij om een build te maken die bij jouw speelstijl past. Ook kun je verschillende AI-partners selecteren voor elk level, wat ook helpt met het uniek maken van je stijl. Best veel opties zijn aanwezig, maar toch gaat het ergens ook flink mis.

De combat zelf is erg beperkt. Door de visuele drukte is het vrijwel onmogelijk om passief te spelen en draait het maar om één ding; schiet de tent overhoop. Dus wat je doet, is de schietknop ingedrukt houden en dat is het. Dan kun je nog zoveel variatie hebben in je upgrades, dan kun je de speler nog diverse wapens en voertuigen aanbieden, het gaat gewoon simpel niet erg interessant worden op deze manier. De vijanden zijn niet erg uitdagend en dienen meer als kanonnenvoer dan echt prikkelende tegenstanders. Zelfs de eindbaasgevechten zijn vaak wat simplistisch. Wat misschien nog het ergste is, is het feit dat wanneer je je super-modus activeert, je eigenlijk onverwoestbaar wordt en meer damage doet. Daar bovenop kun je je langer in deze modus bevinden als je schade aanricht. Oftewel, waarom zou je iets anders doen, want dit is de manier om overal doorheen te maaien. Dit is jammer, want het ondermijnt het upgrade-systeem.

Met iemand de gans rijden

Dus ik kan niet zeggen dat mijn ervaring met Mighty Goose heel erg vermakelijk was. Het was een beetje verdovend, alsof ik in een tranche terechtkwam. Toen schrok ik wakker en keek ik op de klok. Twee uur was verstreken. Ik keek terug op mijn scherm en de game was al klaar? Zelfs voor indiegames-begrippen is dat erg kort. Tuurlijk ligt het tempo van Might Goose hoog, maar zo kort is overdreven. Dus wat is er te doen, nadat je de game hebt uitgespeeld?

Elk level geeft je een cijfer, nadat je er klaar mee bent. Je kunt dus elk level opnieuw bezoeken, met je nieuwe upgrades, om zo van die C-rank een S-rank te maken. Dit gaf mij echter persoonlijk niet genoeg motivatie om door te blijven spelen. Er is ook een New Game Plus modus aanwezig. Dit had ik niet verwacht. Het geeft de levels een nieuwe vijandverdeling, wat op zich een toffe toevoeging is. Maar goed, het blijven dezelfde levels. Je kunt er dus niet omheen dat Mighty Goose een gans is met een korte hals.