Outward is een hardcore game voor mensen die niet van opgeven weten. Inmiddels weten de meeste mensen sinds Demon’s- en Dark Souls dat dit bijna een seal of quality kan zijn. Overal prediken de verkopers van Outward ook: Dit is geen normale game! Het is een hardcore game die je anders moet spelen! Ik kan je vertellen dat dit geen lariekoek is. Zelfs als hardcore FromSoftware games fan die een week lang in Sekiro is gedoken, was het voor mij ontzettend wennen met Outward. Is Outward dan ook de game waarmee de grote massa zal worden bereikt qua hardcore gaming? Nee, dat zal echt niet gebeuren, maar dat betekent ook totaal niet dat Outward slecht is. Er is in elk geval één ding dat de game al gelijk erg uniek maakt: Je kunt niet doodgaan! Maakt dit Outward makkelijker? Absoluut niet, ben jij gek!
Met Outward vers in de schappen hebben we eigenlijk een tweede Souls type game qua moeilijkheidsgraad erbij aan het begin van het tweede kwartaal. Voordat ik werd gevraagd om de game te reviewen had ik eigenlijk nog maar erg weinig van de game gehoord. Ik had er een stukje over gelezen en wat gameplay van gezien, waarna ik dacht: “Leuk, maar ik ga er de tijd niet voor hebben hoor.” Wat een naïviteit, want uiteindelijk heb ik er nu voor deze review de tijd voor moeten máken. En als er een game is die in al mijn jaren reviewen veel tijd vergt om fatsoenlijk te kunnen reviewen, dan is het Outward wel. Dit is echt een game waar je veel uurtjes in moet duiken, maar daarnaast ook: hoe meer uren je eraan besteed, des te leuker wordt het.
Outward had net zo goed kunnen heten “Zoek ‘t maar uit!” Ondanks dat je een uitgebreide (optioneel te kiezen) tutorial hebt, kom je verder weinig tot niets te weten over hoe je de game moet spelen. Het lijkt er in eerste instantie op dat je keiveel leert in de tutorial: hoe om te gaan met items, hoe je moet vechten met verschillende wapens en krachten, dat je moet eten en drinken om in leven te blijven en moet letten op hoe warm of koud je het hebt. Je kunt zelf eten koken en recepten vinden of maken, en je moet bijvoorbeeld ook ervoor zorgen dat je altijd drinkwater bij je hebt. Eten kan rotten, drinken kan giftig zijn, de wereld is nogal onveilig van Outward! Wat je niet leert, is hoe de game omgaat met jou als character en de vele tegenslagen die je krijgt te verduren. Keer op keer op keer op… Afijn, dit gaat wel even door.
Outward speelt zich af in een fantasysetting a la Oblivion en World of Warcraft. Het is allemaal wel wat meer “doe maar normaal” en voelt soms bijna als een Middeleeuwen simulator met monsters en magie. In Outward speel jij geen “chosen one”. Eigenlijk ben je ook niet eens een held te noemen. Jouw rol in het Outward universum als individu is het beste te omschrijven als “Jan Alleman”. Uiteindelijk gaat het er in Outward om hoe jij besluit te leven als figuur in de wereld. Je kunt met je vriendin meegaan die gaat werken in een ander land, in het dorpje de leiding overnemen of je beste vriend bezoeken aan de andere kant van de wereld. Vrij simpel, met wel wat twists, maar dit voelt juist verfrissend. Je hebt vooral in het begin wel wat meer pech dan de gemiddelde persoon. Olivier Ongeluk is wellicht een betere benaming, want gelijk in het begin wordt het duidelijk dat jij een ware pechmagneet bent. Je hebt overzee veel geld verdiend om een familieschuld af te lossen, maar vlak voor de kust knalt het schip op de klippen en raak je alles kwijt.
Het is de koude douche van werkelijkheid die we soms allemaal weleens meemaken: ergens lang je best voor doen, uiteindelijk zonder resultaat. Het enige wat je uiteindelijk overhoudt, is de ervaring gepaard met vrijwel altijd een wijze levensles. En dat is eigenlijk de hele benadering van Outward in een notendop. Waar je bij Dark Souls steeds opnieuw iets doet om te weten waar iets zit en hoe je iets verslaat, leer je bij Outward naast die dingen vooral hoe je moet omgaan met de verschillende scenario’s waarin je terecht komt. Wegrennen is in het begin veruit het belangrijkst, kun je wellicht al raden. Vaak lijkt een taak zo simpel, zoals je eerste quest om een paddenstoel te vinden in een grot, maar dan blijkt al snel dat je door van alles supersnel de pijp uit kunt gaan. Maar je kunt toch niet doodgaan? Dat klopt. Maar je kunt al je spullen kwijtraken, gevangen worden genomen als slaaf of in een hyenahol terecht komen, om maar wat feestelijke scenario’s te noemen. Je raakt hier dan ook nog vaak door verdwaald, want als je jezelf weet te bevrijden dan herken je geen enkele bergtop. Hardknock fucking life, in Outward.
Outward is in meerdere opzichten heel origineel qua benadering. Je speelt een normaal persoon die, naar gelang hoe goed en voorzichtig je bent, veel kan bewerkstelligen in de wereld, maar dit vergt veel ervaring. Toen ik voor het eerst mijn dorpje verliet, kwam ik binnen de eerste dertig meter al twee mensen tegen. “Misschien zijn het vriendelijke mensen van het dorp”, dacht ik. Binnen twee klappen sloegen ze mij dood. Ik zat er dubbel naast. Ze waren niet vriendelijk en ik ging niet dood. Ik kreeg een stukje tekst te zien dat ik werd gered door een voorbijganger en vervolgens werd ik wakker bij een kampvuurtje. Al mijn zilver was weg, dus dat was minder lachen geblazen. Vervolgens ging ik honderd meter van het kampvuur vandaan weer “dood”, toen ik door hyena’s werd aangevallen. Daarna werd ik wakker in een grot, achtergelaten als voer. Even de game opnieuw laden, dacht ik. Maar ach, dat kan niet bij Outward, alles wordt constant gesaved op één slot.
Ik denk dat er weinig spelers zijn die met de eerste speelsessie van Outward een andere speelervaring hebben. Uiteindelijk werk je zelf steeds beter uit hoe je met al dit soort situaties moet omgaan (vaak RUN AWAY!) Het vechtsysteem en de controls werken het meest tegen, want hierin vind ik de besturing echt een beetje houterig en de hitdetectie lijkt soms niet goed te werken. Afgezien daarvan zit uiteindelijk veel charme in de manier waarop Outward speelt. Je moet het echt allemaal zelf maar uitzoeken en goed letten op wat mensen tegen je zeggen in de game. De benadering is echt een beetje hoe het “normale” leven realistisch zou zijn in een gevaarlijke fantasywereld. Alles bij Outward is helemaal in de ouderwetse online RPG stijl gedaan en dat is duidelijk opzettelijk. Grafisch is de game ook net een remaster van een PS2 game, al is het ook niet lelijk te noemen. Multiplayer is ook een belangrijk, want naast singleplayer kun je couch co-op spelen of online met zijn tweeën de wereld in trekken.
Het gebruikte beeldmateriaal in deze review is gecaptured tijdens onze speelsessie op de Xbox One.
Outward is een vreemde RPG eend in de bijt die een unieke en lastige, maar ook verslavende gameplay ervaring biedt. De game vergt een andere, meer ouderwetse manier van spelen die lijkt op die van de Souls games gecombineerd met World of Warcraft, maar is hierin realistischer en vaak ook gevaarlijker. Het is ook een beetje een lelijk eendje qua graphics en soms rare controls, maar ik denk dat Outward zijn eigen cultvorming gaat krijgen. De game vergt nog meer dan dat Sekiro doet; een echte zware dedicatie aan het aantal uren dat je hierin moet steken om alles door te krijgen. Het vechtsysteem is vaag en heeft naar mijn mening echt wel een update nodig, maar vooral de wereld van Outward zelf is onbekend en gevaarlijk. En daarin zit ook juist de charme. Hoe ver durf en kun jij gaan? Ik hoop dat ontwikkelaar Nine Dots de kans krijgt om deze formule verder uit te werken tot een echte AAA-ervaring, want dat verdient Outward zeker.
In dit artikel
Je moet eerst inloggen om deze game aan je favorieten toe te voegen.
Ontwikkelaar:
Nine Dots Studio
Uitgever:
Deep Silver
Release:
26 maart 2019
Reviewscore:
Platforms:
