Review: Remothered: Broken Porcelain - had er maar meer tijd in gestoken PlayStation 4

Yes, weer een horror game om uit te gaan proberen. Altijd leuk en ook altijd erg verrassend. De kwaliteit van horror games loopt zover uiteen dat ik eigenlijk nooit weet wat ik kan verwachten. Wat ik wel weet, is dat de voorganger van deze game veel lof kreeg, dus ben ik benieuwd of het vervolg daar eer aan doet. We gaan het zien.

Wat is hier aan de hand?!

Aangezien ik Remothered: Tormented Fathers niet gespeeld heb, verwachtte ik al wel dat ik in het begin moeite zou hebben met het volgen van het verhaal. Gelukkig begint de game met de vraag of ik een terugblik wil zien van wat er al gebeurd is. Graag. In de terugblik worden een aantal dingen wel duidelijk. Het verhaal draait om een medicijn dat is uitgevonden om mensen te helpen traumatische ervaringen te vergeten. In dat medicijn worden motten verwerkt. Helaas blijk het medicijn nogal nare bijwerkingen te hebben, zoals mensen die in gestoorde, moordlustige psychopaten veranderen. Natuurlijk wordt dat nieuws zo snel mogelijk in de doofpot gestopt en weet maar een handvol mensen van het incident af.

Dan begint de game. Hij begint meteen echt. Je zit opgesloten in een kantoor en er zit een rare man met een cape en masker achter je aan. Met een mes. En je kunt niets anders dan doelloos rondrennen (wat al aardig lastig is zonder tutorial en fijn werkende besturing) en proberen de messteken van de anonieme meneer te ontwijken. Al snel kom ik tot de conclusie dat het waarschijnlijk de bedoeling is dat ik doodga. Jep, dat is ook zo. En dan begint de game pas met het oppakken van een soort van verhaallijn. Ik zeg soort van, omdat alles nogal door elkaar loopt en het me niet eens meer duidelijk is of deze game nou een voorganger of vervolg is op Tormented Fathers. Er wordt in ieder geval veel in gescholden, dat is wel duidelijk.

Waarom ren je niet???

Het grootste deel van Remothered: Broken Porcelain staat in het teken van wegrennen voor mensen die ineens gek worden en je willen vermoorden. Dan is het opzich ook wel prettig als de besturing meewerkt, wat dus niet zo is in deze game. Ten eerste ontbreekt een tutorial volledig en ten tweede werkt de besturing maar de helft van de tijd zoals hij zou moeten werken. Hierdoor neemt de spanning en het speelplezier al snel af. Button mashen omdat je niet weet hoe je bepaalde acties uitvoert, wordt op den duur ook erg vervelend. Vooral als je daarnaast ook nog geen flauw idee hebt wat de bedoeling is en hoe je verder komt.

Op een gegeven moment krijg je beschikking over zogeheten ‘motkrachten’, wat dan wel weer een leuke toevoeging is. Behalve welke knop je moet gebruiken om ze te activeren, wordt hier echter weinig toelichting op gegeven en moet je het zelf maar uitzoeken. De game gooit je van de ene benarde situatie in de andere, met bagger weinig ademruimte ertussen. Dat zou een positief iets kunnen zijn in een horrorgame, maar alleen als het dan ook echt spannend of eng is. Dat is het in dit geval niet. Het is frustrerend. En dat is nog zacht uitgedrukt. Het sluip-element dat Tormented Fathers de spanning en sfeer gaf, is in Broken Porcelain ver te zoeken. Je kunt je wel verstoppen, maar als er drie gestoorde mensen achter je aan zitten heeft dat op een gegeven moment niet veel nut meer.

Don’t judge a book by its cover

Over het algemeen is die uitspraak positief bedoeld, dat iets of iemand leuker of beter kan zijn dan het er voor jou uitziet. In dit geval is het meer andersom. De game ziet er visueel super goed uit, vooral als je het vergelijkt met de voorganger uit 2018. Het lijkt er alleen op dat er meer tijd is gestoken in hoe de game eruitziet, dan in het goed laten werken van de besturing en audio-elementen. Wanneer je achterna gezeten wordt, speelt er een zenuwachtig muziekje dat doorgaat totdat je jouw achtervolger af hebt geschud. Helaas begint dat muziekje op bepaalde momenten ook zonder reden. En dan gaat het door tot je de volgende cinematische scène tegenkomt. Of het gaat zelfs dan nog gewoon door. En dan hoor je de stemmen van de personages er nog amper overheen komen.

Naast het feit dat dit irritant is en de spanning totaal wegneemt, wijst het ook op grove fouten in het ontwikkelingsproces van de game. Misschien was het toch beter geweest als de ontwikkelaar hier wat meer tijd voor had genomen. De verhaallijn is eigenlijk best boeiend en origineel, maar dat wordt totaal overschaduwd door de maar half werkende besturing en de chaotische manier waarop het verhaal verteld wordt. Remothered: Broken Porcelain had minimaal evenveel potentie als zijn voorganger, maar daar is helaas weinig tot niets mee gedaan.