Review: Schildmaid MX - Een absor-beresterke indie shmup Pc

Waar je vroeger bedolven werd onder het aanbod horizontale en verticale shmups, is het tegenwoordig zomaar droef gesteld met het genre. Hier en daar doet men nog wel een verwoede poging om iets ludieks te doen, maar over het algemeen is de spoeling qua interessante shoot'em ups wat dunnetjes. Alleen daarom al dienen we projecten als Schildmaid MX - een heerlijk klassieke verticale shmup met een leuk gevonden twist - te koesteren.

What's shmup, doc?

Voor de jonkies onder ons, Schildmaid MX is een perfect voorbeeld van een game waar je pa of moeder zich vroeger aan verkneukelde. Hoewel het basisconcept zo rechttoe rechtaan is als het maar zijn kan, waren het toch vaak shmups die ooit voor vroegtijdige kale plekken zorgden. Een shmup - in ieder geval een goede - weet namelijk als geen ander je skills te testen, mits je dat toelaat. Lekker rustig aan beginnen, een beetje leren omgaan met je vliegmachine en diens arsenaal, dat vergt nog niet zo veel van je. Maar wanneer het ruim zich vult met allerhande tegenstand en dodelijke geschut, dan komt een shmup pas echt tot zijn recht.

In Schildmaid MX is dat niet anders. Na een beknopte tutorial weet je hoe je jouw schip bestuurt, hoe je met je wapens omgaat en hoe je je shield managet. Dat laatste is Schildmaid's unieke verkoopargument. In plaats van vrezen voor spervuur, dien je het juist te omarmen. Schildmaid MX laat je namelijk kogels 'absorberen' om je schild op te bouwen en je wapenarsenaal uit te breiden, terwijl het neerhalen van vijandelijkheden dat actieve schild in stand houdt.

Onschendbaarheid, dat schild een hoop

Je zou dus bijna denken dat Schildmaid MX ontzettend makkelijk is. Een beetje een intergalactische kogelspons besturen, hoe moeilijk kan dat zijn? Het antwoord: moeilijk, afhankelijk van de spelmodus die je verkiest. De moeilijkheidsgraad van Schildmaid MX loopt namelijk uiteen van casual tot hardcore. In de Jaeger-modus kun je als beginner de ins en outs leren kennen. Je wordt aardig verwend met een aantal levens en checkpoints, dus echt bang voor een enorme setback hoef je niet te zijn.

Dat verandert al snel wanneer de Krieger, Chimera en Sieger modus worden vrijgespeeld. Krieger modus is een stuk minder vergeeflijk en stuurt meer bosses je kant op. De Chimera modus geeft je toegang tot het sterkste schip dat Schildmaid MX je kan bieden - de Chimera - maar daagt je tegelijkertijd extra uit door je slechts één leven mee te geven. De Sieger modus test je tot de max en gooit alles op je af wat het in huis heeft. En mocht je nu denken "ja, maar met dat schild maakt dat toch geen reet uit?" Fout! Een schild is allemaal leuk en aardig totdat je scherm zich vult met homing missiles en laserstralen. Dan is dat schild al heel snel nutteloos gebleken.

Weer helemaal in de 'mode'

Gelukkig kom je zelf niet geheel onbeslagen ten ijs. Naast dat handige schild beschikt je schip ook over het nodige wapentuig, inclusief een gruwelijk overpowered EX vaardigheid die korte metten maakt met alles wat je in de weg vliegt. Nu heeft elk van de drie schepen - zijnde de B60-E Greif, Hydra G130 en S-19 Wivern - zijn eigen
arsenaal, dus het is ook nog eens uitpluizen welke van de drie het beste bij jouw speelstijl past. Het schildmechanisme is en blijft voor alle schepen hetzelfde. Wie veelal in de Jaeger modus blijft spelen, zal merken dat het daar niet echt uitmaakt wel schip je kiest. Zodra de uitdaging groter wordt, kan ik me voorstellen dat de keuze meer invloed heeft.

Nu ben ik dus zo'n figuur die het beste gedijt in die Jaeger modus. Zodra het allemaal te druk wordt op het scherm, kan ik de focus niet houden. Het is bijna een vloek. Maar zelfs de Jaeger modus kan behoorlijk chaotisch worden. Ook hier is een bullet hell een onvermijdelijk iets, waarbij een schijtlading aan energy beams en missiles snel de overhand kunnen nemen. Wat dat betreft is het maar goed dat Schildmaid MX het qua achtergrond relatief kalm aan doet en het niet al te bont maakt. Sommigen zullen het gebrek aan afwisseling in het scenario een gemiste kans vinden. Voor mij kwam het als een zegen.

Maid in Holland

Sterker nog, ik maal er helemaal niet om dat Schildmaid MX niet zo enorm divers is. Tegenwoordig lijkt iedereen over het gebrek aan diversiteit te vallen. Ik zie daarom ook mensen miepen over Schildmaid MX. Het decor, het aanbod aan vijandelijkheden, het geringe aantal levels, de controls (want aan thumbsticks doen we standaard niet)... zelfs over de oldschool soundtrack heeft men wel wat te jammeren. Over die eerste vier valt nog wat te zeggen. Inhoudelijk biedt Schildmaid MX veel van hetzelfde en weet het alleen boeiend te blijven door steeds meer tegenstand op je af te sturen en meerdere modi te presenteren. Daarnaast weet - anno 2023 - bijna niemand meer met een D-pad om te gaan, dus dat betekent standaard het button remapping scherm induiken. Maar wie klaagt over de soundtrack heeft duidelijk niets te zoeken in Schildmaid MX, een overduidelijke ode aan een ooit zo machtig genre.

Maar goed, misschien is dat de rood-wit-blauwe bril die mijn perceptie zwaar beïnvloedt. Ik word al snel met trots overladen wanneer ik merk dat een project als deze van Hollandse bodem komt, en al helemaal wanneer me verteld wordt dat het door een zeer klein team is ontwikkeld. Maar wie mij kent, weet ook dat ik niet te beroerd ben om kritiek te uiten. Soms ben ik zelfs bikkelhard. Maar de ontwikkelaars achter Schildmaid MX hebben weinig tot niks te vrezen. Schildmaid MX is een prima shmup die de charme van weleer goed naar het jaar 2023 weet te trekken. Het had voor sommigen alleen wat diverser mogen zijn.