Review: Sine Mora Xbox 360

Zodra ontwikkelaar Grasshopper Manufacture een nieuwe game aankondigt, staan mijn oren gespitst. De games die uit Suda 51 zijn brein komen zijn obscuur, apart en humoristisch op een manier die alleen Grasshopper kan brengen. Bij Sine Mora was dit geen uitzondering.

Volle kracht vooruit

Met volle moed stap ik in mijn vliegtuig, maar daarvoor moet ik eerst even een tutorial en een stuk van het verhaal volgen. Dit is nodig, dat kan ik je verzekeren. Sine Mora is een genadeloos moeilijke game. Vergelijkbaar met games als Jamestown of Gradius. Met als kritieke verschil dat er in Sine Mora een slow motion zit ingebouwd. Zoals je op de onderstaande screenshot kunt zien, is zo'n slow motion meer dan welkom. Gigantische salvo's aan kogels van vijanden komen naar jouw kant. Met slow motion wordt het wel zo makkelijk. Daarnaast heb je in Sine Mora geen levensbalk, maar een tijdslimiet. Iedere keer als je geraakt wordt in je hit box zal er een aantal seconden vanaf gaan. Het is een beetje vreemd, maar het heeft te maken met Time Travel, waar het verhaal van de game over gaat. Zelf werd ik aan het einde van de game niet veel wijzer. Het verhaal vertelt zich in monologen ingesproken door personages met hun eigen taaltje. Goed, daar speel je deze game ook niet voor, denk ik. Het is tenslotte een Arcade-game.

Back to square one

Op eerste gezicht lijkt de game simpel. Je bouwt powers op door vijandige schepen neer te schieten en je behoudt je krachten door niet geraakt te worden. Plotseling werd ik neergeschoten en was ik af. Hier kwamen de credits in het spel. Iedere playthrough heb je tien credits. Zijn al je credits op door het overmatig sterven, dan ben je game over. Letterlijk game over. Je raakt al je powers kwijt en begint helemaal opnieuw. Zeer ingewikkeld en ontzettend genadeloos, maar ook heel erg uitdagend. Je kunt er overigens wel voor kiezen om bij het level waar je bent doodgegaan opnieuw te beginnen, maar vergeet niet dat je start met je beginwapens, zonder upgrades. Sine Mora straft je letterlijk als je credits op zijn. Zo raak je nog meer gedreven om de game uit te spelen, wat overigens niet heel lang duurt. De storymodus valt in een paar uur uit te spelen en dan heb je nog een paar andere gamemodi
Na even gestruind te hebben door de gamemodi, kwam ik erachter dat er geen multiplayer in Sine Mora zit. Een gemiste kans, omdat Sine Mora heerlijk te spelen zou zijn met twee of meer spelers. Dat heeft Jamestown, een indie-titel uit hetzelfde genre op de pc die verticaal gaat in plaats van horizontaal, wel bewezen.

Concept to game

Op de onderstaande screenshot kan je goed zien hoe trouw de echte game is aan de concept-art. Het is bijna een 'n-op-'n-kopie. De grafische stijl en alle explosies komen ook uitstekend in beeld. Aan het einde van ieder level word je ook getrakteerd op een moeilijke eindbaas. Deze eindbazen zijn 'n voor 'n origineel en een uitdaging om te verslaan. Sine Mora wordt nooit echt frustrerend doordat je bij eindbazen steeds een stapje verder komt. Vaak merkte ik wel hoe stil het was in mijn omgeving. Naast het geluid van power-ups, lasers die ik voor mijn leven aan het ontwijken was en bommen die uit de uit de lucht vielen, merkte ik maar weinig van de muziek. Jammer, want muziek creeërt veel meer suspens in een game als Sine Mora en waarschuwt je op de momenten dat het heet wordt.