Review: Star Trek: Bridge Crew VR PlayStation 4

Toen ik voor het eerst over Star Trek: Bridge Crew hoorde, dacht ik letterlijk: 'meh'. Ik heb namelijk niks met Star Trek en die klik gaat er waarschijnlijk ook nooit komen. Toch kon ik op de Gamescom onwijs genieten van de Star Trek: Bridge Crew-demo. Na bijna een jaar heb ik de volledige game binnen gekregen en ik vraag mij dan ook af of deze game mij net zoveel plezier gaat bezorgen zoals die demo vorig jaar deed.

Van cursist naar captain

In Star Trek: Bridge Crew neem je als 'n van de vier crew-leden plaats in het nieuwe schip de USS Aegis of de oude bekende Enterprise. Op de USS Aegis wordt gebruik gemaakt van touchpanels om het schip te bedienen en op de Enterprise, uhm ja, dat ligt wat gecompliceerder. Daar zijn precies dezelfde functies als op de Aegis alleen dan in de vorm van een triljoen niet-gelabelde knopjes. Je moet wel een mega trekkie zijn om daar uit te komen! Aangezien ik op de Gamescom nog maar 'n pot had gespeeld, was ik maar met 'n van de speelbare rollen bekend. Gelukkig bied de game bij het opstarten meteen aan om de training te volgen en dat is misschien ook verstandig om als eerste te doen. Je leert in de trainingen al de functies kennen van de verschillende rollen die je kunt bespelen. Er zijn vier rollen te verdelen op de brug. Als eerst is er de Captain. Deze captain krijgt de doelen van de missie binnen via Starfleet en heeft daarnaast inzicht op al de informatie betreffende het schip.

Het doel van de Captain is om de rest van zijn team aan te sturen en dat team bestaat uit Helm, Tactical en Engineer. Helm is degene die het schip bestuurt. Hij ontwijkt de asteroïden en bepaalt de snelheid van het schip. Ook kan de Helm een locatie selecteren om vervolgens via een grote hendel 'impulses' en 'warps' te activeren om snel naar een ander stelsel te reizen. De Tactical kan via zijn touchpanel objecten binnen zijn bereik scannen of aanvallen. Hij valt aan met zijn 'phasers' en 'photon-torpedo's'. Wanneer hij een vijandig voertuig gescand heeft, kan hij diens systeem hacken. Denk dan bijvoorbeeld aan het deactiveren van de motoren of de wapens. Als laatste is er de Engineer. De Engineer bepaalt simpelweg hoe de energie van het ruimteschip verdeeld wordt. Dit is eigenlijk allesbepalend, want met meer energie op de motoren kan het schip sneller afstanden afleggen, met meer energie op de phasers kan je verder schieten, en met meer energie op het schild is het schip beter beschermt. Hij stuurt daarnaast ook de reparatie-crew aan, zodat er altijd reparateurs op de juiste plek bezig zijn. Zowel de Tactical als de Helm kunnen beide gebruik maken van de 'beam transporter'. Hiermee kunnen ze bemanningsleden van andere schepen redden.

Zoals je misschien al merkt kom je in Star Trek: Bridge Crew nergens als je iets alleen probeert uit te voeren. De Captain geeft orders om snel naar een markering te vliegen. De Helm moet de verplaatsing uitvoeren, maar heeft de Engineer nodig om meer energie op de motoren te krijgen. Tijdens het vliegen wordt het schip aangevallen en moet de Tactical snel zijn torpedos laden. Terwijl die worden geladen moet hij met zijn phasers schieten. Om deze voor lange afstand te kunnen gebruiken moet de Tactical weer aan de Engineer vragen om meer energie te krijgen op zijn phaser-kanon.

Multiplayer maakt de game

Uiteindelijk komt het erop neer dat voor al de doelen een samenwerking tussen de verschillende rollen nodig is. Dit is dan ook de kracht van de game aangezien je gewoon gepusht wordt om te communiceren. De meeste lol haal je dan ook uit de multiplayer, die overigens cross-platform is wat inhoudt dat PlayStation 4-, Oculus Rift- en HTC Vive-spelers allemaal samen kunnen spelen. Het toffe is dat het er op lijkt dat de game alleen door liefhebbers gekocht wordt, wat er voor zorgt dat je alleen maar serieuze medespelers hebt. Voordat je een match begint zit je met je team rondom een ronde tafel. Hier overleg je wie welke rol op zich neemt en kiest de Captain het type schip en de missie uit. De missies kunnen zowel uit campagne missies en random random gegenereerde missies bestaan. Er zijn in totaal vijf campagne missies en deze zijn in ongeveer drie uurtjes te voltooien. De random gegenereerde missies zouden elke keer anders moeten zijn. Dit is ergens ook wel waar, aangezien de doelen nooit op dezelfde plek zijn en de warp-locaties telkens weer anders zijn, maar uiteindelijk zijn de doelen van de missies wel telkens hetzelfde. Toch is de multiplayer na vele uren nog steeds erg leuk. Iedere match loopt toch weer anders. Daarbij bewegen de personage hun monden en armen op basis van de sprekende spelers en de bewegingen van de Move-controllers. Dit maakt de ervaring net dat beetje realistischer.

Singleplayer". Waarom zou je?

Star Trek: Bridge Crew is ook alleen te spelen. Je bent dan altijd de Captain van het schip en de andere rollen worden door de AI aangestuurd. Je stuurt nu de AI-crewleden nog aan door naar ze te kijken en een actie te selecteren, maar er staat een patch op de planning waarin spraakherkenning wordt toegevoegd. Je kunt ook altijd switchen naar de verschillende rollen op de brug, zodat je een eigenwijze AI even over kunt nemen. De game wordt bij de wat ingewikkeldere missies wel erg druk in je eentje, dit kan ergens wel uitdagend zijn, maar in veel gevallen resulteert dit al snel in een tragische dood. Het feit dat je geen 'echte' communicatie hebt, maakt de singleplayer wat saai en waarom zou je ook alleen spelen als je al de beschikbare missies gewoon online kunt uitvoeren?

Graphics? Daar gaat het niet om!

Wat eerlijk gezegd opvalt, is het verschil tussen het schip zelf en de ruimte eromheen. Het schip ziet er namelijk grafisch prima uit, maar zodra je een paar rondjes hebt gevlogen begint het stiekem wel op te vallen dat de planeten en sterren soms wel een erg lage resolutie hebben. Dit is overigens alleen op de PlayStation 4-versie zo, want de pc-versie geeft je de optie om dit zelf in te stellen. Je bent echter zo gefocust op je functie dat het niet eens opvalt en daarnaast is het maar de achtergrond van de gevechten, dus wat maakt het ook uit! De game is met controller te bespelen, maar aangezien het heel het effect van drukken op de touchpanels wegneemt, raad ik je toch echt aan om met de move-controllers te spelen. Je moet echter wel de camera van te voren zo instellen dat de move-controllers tot aan je knieën zichtbaar zijn, want sommige knoppen zitten behoorlijk laag.