Review: StarCraft II: Legacy of the Void Pc

Sinds jaar en dag ben ik fan van de StarCraft-serie. Al sinds de eerste game in de serie weet het volledig de aandacht te trekken. StarCraft II was het logische gevolg en weet ook na lange afwezigheid interesse te wekken van gamers. Met goede gameplay en een sterk verhaal wist het een aardige basis te leggen. En zo komt het vervolg in Legacy of the Void, niet zozeer een uitbreiding, maar wel een vervolg op Heart of the Swarm. Uiteindelijk gaat nu blijken wat het resultaat weer is geworden.

Voorkennis is een pr'

Legacy of the Void (LotV) is een uitbreiding op de vorige delen. Echter is het wel zo dat het als standalone game kan fungeren, zonder de vorige delen in bezit te hebben of te hebben gespeeld. Hoewel de game standalone is, loopt het verhaal wel verder vanaf Heart of the Swarm. Voorkennis van de game is geen vereiste om verder te kunnen gaan, maar het zal wel enorm helpen. Het verhaal borduurt namelijk verder op wat er eerder is verschenen. In dit deel ligt de nadruk op de Protoss en zal dus voor bekenden van de game geen verrassing zijn. Voor nieuwelingen kan het wat verwarrend en overweldigend overkomen. Gelukkig is het wel zo dat na een paar missies het verhaal en de bedoeling daarvan langzaamaan duidelijk wordt en je zonder verwarring door kan spelen.

Voelt solide aan

Zoals vanouds is de gameplay weer behoorlijk solide. Er zitten weinig tot geen bugs in de game, in ieder geval geen noemenswaardige bugs, en zal LotV voor bekenden van de game erg vertrouwd aanvoelen. Ik durf makkelijk te zeggen dat er qua gameplay ook eigenlijk niks veranderd is, wat een pluspunt is, maar tegelijkertijd ook een minpunt. Een minpunt in de zin dat je dus feitelijk een game uit 2010 aan het spelen bent. Een vijf jaar oude game zonder innovatie, met het motto: if it ain't broke, don't fix it. Een duidelijk motto en duidelijk doorgevoerd in de game. Stiekem had ik gehoopt op meer, maar dat kreeg ik niet. Een beetje jammer, Blizzard.

Turbo op de multiplayer

Naast dat er in de singleplayer in ieder geval een ander verhaal te beleven is, zijn er in de multiplayer een aantal wijzigingen doorgevoerd. In de multiplayer heeft Blizzard ervoor gekozen het speeltempo hoog te houden, om uiteindelijk op een e-sportsniveau terecht te komen. Dit kan voor nieuwkomers een beetje overweldigend zijn, maar het went erg snel. Hetgeen wat je snel door moet krijgen, is het in een rap tempo opbouwen van een solide leger en daarmee op een goed tempo op stap te gaan. Je gaat er al snel vanuit dat de tegenstander dit ook doet, wat ervoor zorgt dat de tijdsdruk onbewust aanwezig is. Dit maakt dan wel weer de multiplayer een stuk interessanter dan de singleplayer, welke nog aardig tam aanvoelt in vergelijking met de multiplayer.

Archon Mode als verandering

Hetgeen wat naast de snelheid echt te benadrukken is van de multiplayer, is Archon Mode. Archon Mode biedt gamers de optie samen te spelen in 'n team. Daarmee creëer je voor- en nadelen voor zowel ervaren als beginnende gamers. Een beginner heeft zo de mogelijkheid samen te werken met een ervaren gamer en zo meer kennis op te doen en de skills op te poetsen. Maar voor ervaren gamers kan dit ook een bottleneck zijn om de ander op sleeptouw te nemen. Dit neemt niet weg dat je als twee oude rotten een bijzonder sterk team vormt op het moment dat de taakverdeling erg duidelijk is. Ieder zijn ding en je blaast iedereen weg. Dit werkt in de praktijk wel beter bij bekenden, zodat je via TeamSpeak of iets dergelijks makkelijk contact kan houden. De in-game contactmogelijkheden zijn niet echt toereikend om snel instructies te geven of te ontvangen. Het werkt voorlopig goed, maar kan net nog wat beter.