Review: The Swindle Nintendo Wii U

Londen, 1849. In honderd dagen zal Scotland Yard de nieuwste ontwikkeling in artificial intelligence lanceren, met als codenaam The Devil's Basilisk. Zijn extreme mogelijkheden tot toezichthouding zijn onhoudbaar. Zodra het gelanceerd wordt, zijn jouw dagen als dief geteld. Aan jou de taak deze te stelen voordat dit kan gebeuren. Je hebt honderd dagen. Dit is letterlijk de intro die ik voor mijn kiezen kreeg in The Swindle, een cybercrimegame met een laagje steampunk. Waar de game om draait, zal je snel duidelijk worden.

Aardig sfeertje

The Swindle bracht mij in een zekere vorm van extase, vooral door de sfeer die het met zich meebrengt. Vormgegeven in een heus steampunkjasje heeft het mijn aandacht weten te trekken. Maar gelukkig stopte het geluk niet bij de leuk gevormde personages, die overigens elke keer anders bleken te zijn, en ging het door met pakkende achtergrondmuziek en een grimmige sfeer waarin elke dief zich thuis voelt. Dus in de looks heb ik geen klachten. Iedereen weet hoe erg ik van platformers houd en ook deze game past goed in het straatje. Dit heeft er onder andere voor gezorgd dat deze game erg aantrekkelijk is om opnieuw te spelen. Hiermee is in ieder geval alweer een ster verdiend.

Upgrades!

Wat erg opviel in de game, was het aantal upgrades die benodigd zijn om verder te komen. In feite geen slecht plan, maar bijzonder vervelend als je het niet vanaf het begin goed weet te plannen. Het uiteindelijke doel is uiteraard The Devil's Basilisk te ontvreemden, vergeet alleen niet dat voordat je daar bent, je een level of vijf verder bent. Zoals het hoort is elk level natuurlijk iets lastiger dan het vorige. Om dat te overbruggen, heb je upgrades nodig. In het begin valt er niet veel te stelen en zal je het moeten doen met wat losgeld. Zodra je wat geld bij elkaar hebt gespaard (zo'n £ 15.000), wordt de game leuk en interessant, en ga je het echte geld verdienen. Je hoeft alleen niet te denken dat je zomaar elke upgrade kan kopen en daarmee weg kan komen. Steek je het geld in de verkeerde upgrades, dan heb je zomaar de kans heel lang in een level te blijven hangen. Bezint eer ge begint!

De beruchte frustratie

De frustratie kwam al snel toen het besef er was dat ik de verkeerde upgrades had gekozen. Kon ik toch net die ene computer niet kraken of het beveiligingssysteem niet uitschakelen en zat ik opgescheept met een personage die net iets harder kan rennen dan normaal. Joepie " Even opnieuw beginnen en we konden weer op het gemak verder, dit keer wel met de goede keuzes.

Dacht ik van de ene frustratie af te zijn, stak de andere de kop op. Zodra je een gebouw binnen gaat, vind je een legio aan beveiligers, die elk een straaltje in een bepaalde richting kunnen kijken. Zodra ze een nekhaartje van je gezien hebben, zullen ze direct de autoriteit inschakelen. Als dat gebeurt, kan je je maar beter uit de voeten maken, want tegen de politie maak je geen schijn van kans met de simpele ploertendoder die je bij je draagt. Politie is funest dus. Maar als dat nog niet erg genoeg was, worden de beveiligers met elk level sneller, scherper en beter, en vermenigvuldigen ze zich als konijnen. Laten we maar zeggen dat de politie aardig vaak kon komen opdraven zodra ik in de buurt was.

Aftellen geblazen

Eerder had ik het er al over dat de personages elke keer veranderen. Dat gebeurt voornamelijk zodra de personages gesnapt worden of dood gaan. Weer een andere dief met een andere naam, frisse nieuwe gezichten met grappige namen. En van die verscheidenheid ben ik wel gediend. Maar doordat ik merkte dat bij elke 'dood' weer een ander personage kwam, bemerkte ik ook dat de dagen begonnen af te tellen. Daar ging het rustig aan doen. Elke keer weer een dag eraf en weer een dag minder tijd om mijn doel te bereiken. Dat bracht wat druk op de ketel, en daar houd ik wel van. Even iets minder gemakkelijk en een beetje uitdaging. Nou, die kreeg ik.