Shuffle Tactics review - Heeft iets meer tijd in de oven nodig

Soms kom je een game tegen die meteen je aandacht pakt. Shuffle Tactics is daar een goed voorbeeld van. Deze roguelike mixt deckbuilding met tactische combat. Je probeert in één enkele run een kasteel te bereiken dat wordt beheerst door een mysterieuze vloek. Dat klinkt als een recept met veel potentie. Maar zoals wel vaker met vroege builds voelt het alsof de game nog nét niet klaar was om opgediend te worden.

De mysterieuze Doberknight

Elke run begin je als de Doberknight. Een geharnaste held die met brute kracht zijn weg door het kasteel probeert te vinden. Zijn doel is om de Glimmer te stoppen. Deze kwaadaardige energie corrumpeert andere personages en houdt het rijk Asteria in zijn greep. Na elke nederlaag keert de Doberknight op mysterieuze wijze terug tot leven. Je begint dan opnieuw zonder de voortgang of extra levens te behouden. Je verliest alles en mag opnieuw beginnen. Het is een klassiek roguelike-principe en dat werkt hier goed.

Bij de eerste baas ging ik al snel onderuit, omdat mijn kaartendeck onvoldoende voorbereid was. Toch voelde ik de drang om direct opnieuw te proberen. Elke run leert je iets. Je test nieuwe kaarten of probeert een andere volgorde van aanvallen. Het verhaal zelf is niet heel bijzonder. Een kwaadaardige kracht heeft het land in zijn greep en jij bent daar een onderdeel van, of dat lijkt in ieder geval zo. De Doberknight vereert de Glimmer namelijk als een god. Hij wil niets liever dan de huidige koning vermoorden, de leider van Asteria worden en zo de vloek voort te zetten. De wereld, personages en stijl geven het verhaal meer karakter. De omgevingen zijn sfeervol. De mysterieuze hergeboorte van de Doberknight houdt genoeg spanning in de lucht om je telkens weer een nieuwe poging te laten wagen.

Controls doen niet wat ze beloven

De game speelt prima met muis en toetsenbord. Alles reageert zoals je verwacht. Maar Shuffle Tactics belooft volledige controllerondersteuning en daar gaat het mis. Zodra je overschakelt naar een controller werkt de camera niet goed. Knoppen reageren traag of doen helemaal niets. Belangrijke functies zoals het gebruiken van Relics werken niet met een controller. Dat is een gemiste kans. Juist die Relics zijn nodig om je deck sterker te maken.

Gelukkig werkt de combat uitstekend. Elke beurt ontvang je kaarten die je slim moet inzetten. Ze geven je de keuze om aan te vallen, te verdedigen of vijanden te beïnvloeden met statuseffecten. Elke kaart is uniek voor elk speelbaar personage. Eén verkeerde zet kan je hele run verpesten. Dat maakt elke beslissing belangrijk. Zo kan de Doberknight zijn zwaard gooien om vijanden op afstand te raken. Als je het zwaard daarna terugroept, raakt het onderweg meerdere tegenstanders. Het loont om creatief na te denken over je volgorde van zetten. Het systeem dwingt je om echt te plannen. Normaal klik ik snel door in dit soort games. Hier dacht ik bij elke kaart: is dit het juiste moment of bewaar ik hem nog even? De spanning van het alles-of-niets-principe werkt in het voordeel van de tactiek.

Heeft nog iets meer tijd nodig

Op het gebied van presentatie zit het wel goed. De artstyle is creatief en de maps zijn met zorg vormgegeven. Tijdens je runs ontmoet je verschillende NPC’s die bijdragen aan de sfeer. Er is een vampierachtige kaartverkoper en een slak die als bibliothecaris fungeert. Hij vertelt je over het koninkrijk Asteria en de voortdurende koningsmoorden veroorzaakt door de Glimmer. Deze personages maken het avontuur levendiger. Toch voelt de game onaf. Er zitten knoppen in het menu die nog naar een wishlist en een feedback-mogelijkheid verwijzen. De feedbackfunctie doet niets meer en het is raar dat je nog een wishlist optie hebt, terwijl je de game al gekocht hebt.

Zelfs met muisbesturing werkt de camera niet altijd soepel. Al die kleine dingen maken het geheel rommelig. Daardoor voelt het soms alsof je een vroege demo speelt in plaats van een voltooide game. Dat is jammer. De basis is sterk. De kaarten, de wereld en de gevechten laten zien dat hier met liefde aan is gewerkt. Maar het mist de afwerking die nodig is om echt te overtuigen. Misschien had Shuffle Tactics nog een paar maanden ontwikkeling moeten krijgen. Dan had deze game niet alleen een goede basis gehad, maar ook een solide afwerking.