Review
Dragon Age: The Veilguard review - Vaarwel Dragon Age
vandaagWe zeggen vaarwel tegen de geliefde Dragon Age-franchise, want Dragon Age: The Veilguard heeft niks te maken met de donkere fantasiewereld en de franchise.
Het PlayStation en het Zombie virus
Mijn game ervaring begon op zolder bij mijn ouders, ik was toen nog maar acht jaar. Mijn vader had een oude 286 PC waarop ik enkel nog maar Prince of Persia speelde. Later kwam mijn vader met een Commodore 64 op de proppen met de welbekende bandjes. Zoals een miereneter zorgvuldig zijn mieren opslurpt, zo slurpte de Commodore 64 zorgvuldig mijn tijd op, heel veel tijd. Al gauw kwam daar de soort home/spel computer, de MSX2 van Phillips. Die werkte al met kleine diskettes, een hele verbetering ten opzichte van de cassettes. En dat niet alleen, de games waren op de MSX2 vaak geniaal en superverslavend. Metal Gear, Metal Gear: Solid Snake, SD-Snatcher en ga zo maar door. Toch had ik ondanks deze fantastische computers nog nooit van het fenomeen survival horror gehoord, laat staan een horrorgame ervaren.
Toen ik een jaar of 17 was woonde ik in maartensdijk met een paar huisgenoten. Een jongen had daar een PlayStation, tegenwoordig ook wel PSX genoemd. Meteen was ik nieuwsgierig, een console met cd's was helemaal nieuw voor mij. Hij had er een spel bij gekocht, maar geen memorycard. Het spel heette Resident Evil, dat in 1996 verscheen. Meteen was ik verkocht. De sfeer, de schrikeffecten en de constante dreiging zorgden ervoor dat wij dag en nacht deze game speelden. De beste jongen had geen memorycard en zo was de game onmogelijk uit te spelen. Ik wilde nog maar één ding: ik moest en zou ook zo'n console hebben met deze game, én met een memorycard, zodat ik het spel lekker zelf kon ervaren en uitspelen. Voor ik het wist had ik een PlayStation console en was ik verkocht aan het ding. Dankzij Resident Evil heb ik de PlayStation leren kennen en dat niet alleen, tevens ben ik verslaafd geraakt aan alle mogelijke zombiefilms tot op de dag van vandaag. Die eerste goede indruk van de game zal nooit meer verdwijnen uit mijn geheugen. Hieronder zal ik elke game uit de serie die ik gespeeld heb kort toelichten, zodat je de evolutie van deze gameserie kunt volgen.
Resident Evil (1996) : Zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens
De kennismaking met dit eerste deel had ik hierboven al grotendeels verteld. Wat maakte deze game nou zo bijzonder? Resident Evil was niet alleen mijn eerste horror ervaring, maar wist met heel veel sfeer en spanning de gamer echt bang te maken. Zo zal ik nooit meer vergeten dat je in het begin van de game de eetkamer binnen komt en er een doodse stilte hangt. Het enige wat je hoorde was het harde tikken van een klok; ik durfde nauwelijks een stap te zetten. Het leek wel of die klok steeds harder tikte, maar dat was de pure angst die deze geestelijke verbeelding veroorzaakte. Dan was daar die ene deur waar je door moest, maar ik wou niet. En toch moest ik, anders kon ik de game immers niet verder spelen. Om de laadtijden te verhullen werd er een kleine cutscene gepresenteerd waarin je al krakend en/of piepend de deur open zag gaan. Dit verhoogde echter ook de spanning enorm, want wat zat er achter die deur? En iedereen die de game gespeeld heeft kan zich vast die scene herinneren waarin die zombiehonden door de ruiten springen; hartaanval gegarandeerd! Een ander sterk punt van de game waren de graphics. Door het gebruik van stilstaande achtergronden waren er veel meer mogelijkheden. Het survival gevoel kwam vooral voort uit pittige tussenbazen (lees: monsters) en het feit dat je zuinig moest zijn met je munitie. De game was in die tijd de grondlegger van het survival horror genre. Al zijn er boze gamers die vinden dat de Alone in The Dark reeks de grondlegger was, wat eigenlijk ook waar is. De eerste Alone in The Dark game dateert van 1992. Toch wordt vaak Resident Evil genoemd als de 'uitvinder' van het genre, waarschijnlijk omdat de game een groter commercieel succes was.
Het verhaal van Resident Evil gaat over de kwaadaardige organisatie Umbrella Corporation, die het T-Virus ontwikkelt om hiermee biologische wapens te vervaardigen. Jill Valentine, Chris Redfield, Barry Burton en Albert Wesker zijn leden van het S.T.A.R.S. team dat op zoek gaat naar een ander vermist team van S.T.A.R.S. in de bossen van Raccoon City. Daar aangekomen worden ze aangevallen door een zombiehond en vluchten ze naar een grote villa. Hier ontdekken Chris en Jill een geheim lab onder de villa. Later blijkt Wesker ook te werken voor Umbrella en zet hij een zelfvernietigingswapen in werking nadat Chris en Jill zijn gestuurde Tyrant (gemuteerd mens door het virus) omleggen en hij zelf gewond raakt. Chris en Jill worden per helikopter gered door piloot Brad Vickers, terwijl de villa samen met het lab vernietigd wordt.
Review
We zeggen vaarwel tegen de geliefde Dragon Age-franchise, want Dragon Age: The Veilguard heeft niks te maken met de donkere fantasiewereld en de franchise.
Nieuws
SIE topman Hiroki Totoki geeft aan dat ze het volgende fiscale jaar weer PlayStation 5-exclusieve games gaan uitbrengen. Dit heeft gevolgen voor Ghost...
Nieuws
De gamestrategie van Warner Bros. Games gaat op de schop. Voorlopig gaat de gamedivisie zich focussen op Hogwarts Legacy, Mortal Kombat, Game of Thrones...
Nieuws
SEGA heeft ontwikkelaar Amplitude Studios (Endless Dungeon, Humankind) verkocht. De gamemaker in kwestie gaat nu verder als een onafhankelijke organisatie.