Met Fell Seal: Arbiter’s Mark mag de Indieaan weer eens een soort van tactisch fantasy schaakgame spelen, die garant staat voor heel veel uurtjes strategisch speelplezier. Dat is dus niet het slagveld betreden in een wilde frenzy met twee strijdbijlen in de handen, maar eerst vanuit de wigwam goed voorbereiden en nadenken geblazen. De meeste indieanen houden daar niet zo van. Indieaan Peter, beter bekend als Bittere Buffel, is altijd wel te porren voor moeilijke oldskool games, dus heeft de stam bij zijn wigwam de game naar binnen geworpen. Hij kwam een lange tijd niet meer naar buiten.
Finell Fantaseal Tactics
Na het aanslingeren van Fell Seal: Arbiter’s Mark wordt al snel duidelijk dat we te maken hebben met een lange strategische RPG in de stijl van Final Fantasy Tactics. Het is dus een tactische game vanuit een isometrisch perspectief waarbij, naast wat je met je figuurtjes doet, ook positionering een belangrijke rol speelt. De ontwikkelaar, 6 Eyes Studio, windt er ook geen doekjes om dat ze echt een game hebben gemaakt in de stijl van de oude tactical RPG’s en benoemen op de website van Fell Seal zelfs Final Fantasy Tactics en Tactics Ogre (dé echte eerste tactical RPG) als hoofdzakelijke inspiratie. Prima, want van dit soort games worden er niet veel van gemaakt. Naast eerder genoemde heb je onder andere nog Disgaea, Vandal Hearts en Front Mission, maar van de meeste “established” tactical RPG gamereeksen zien we amper tot nooit iets van.
Aan de andere kant hoeven er ook niet veel games van uit te komen, want tjeempie tjeempie wat zijn die games altijd tering groot. Eén van mijn favoriete games op de Gameboy Advance is Final Fantasy Tactics Advance. Ik heb zo’n zeventig uur in deze game gestoken inmiddels, maar nog altijd niet uitgespeeld. Deze game kocht ik met de launch eind 2003! De eerste Vandal Hearts uit 1997 blijft ook één van mijn favorieten, met name omdat die game een sweetspot heeft qua moeilijkheidsgraad en lengte, daarnaast is ook geen enkel gevecht hetzelfde qua opzet en locatie. Deze diversiteit is zelfs vandaag de dag, zo’n 22 jaar later, nog jammer genoeg zeldzaam in games. Hoe zou dan Fell Seal bevallen? Te moeilijk, te lang, te complex, of allemaal precies goed?
Spect(re)aculair
Fell Seal: Arbiter’s Mark is een game die hoofdzakelijk is gemaakt door twee mensen, een echtpaar genaamd Pierre en Christina Leclerc. Zij hebben er in de loop van de jaren geregeld freelancers bijgehaald om hen te helpen, maar 6 Eyes Studio bevat echt alleen hen als vaste medewerkers. Fell Seal voelt ook gelijk aan als een passieproject. Alles is prachtig met de hand getekend in de eigen stijl die Christina heeft en gepaard met een mooie symfonische soundtrack zit de sfeer er al goed in vanaf het startscherm. Fell Seal heeft ook een interessant verhaal en opzet. Jij speelt in het verhaal een groepje Arbiters, dat zijn een beetje de “Spectres” in deze wereld, waarbij jij met jouw team de judge, jury en executioner bent van de leiders van het land. Deze leiders zijn de “Immortals”, de mensen die ooit de wereld hebben gered van een groot monster.
Het verhaal begint bij een voorval waardoor je erachter komt dat niet elke Arbiter te vertrouwen is, noch elke Immortal. Een web van intriges ontvouwt zich! Dit is erg goed opgezet in Fell Seal. Het verhaal begint gelijk sterk na een korte intro en het behoudt deze kracht van pacing gedurende de game. Enige wat ik als kritiek heb, is dat ondanks het sterk opgezette verhaal en originele wereld, het allemaal wel weer heel erg in de fantasy stijl is die we altijd zien. Het is wel een beetje steampunky, iets dat je weinig ziet in games, maar dit had het gerust meer mogen zijn. Maar om heel eerlijk te zijn zat ik al dermate snel in het verhaal, waarbij de hoofdpersonen ook goed worden gepresenteerd, dat ik hier nooit meer echt bij stil heb gestaan.
Arbiter’s Knokvee
De gameplay is precies zoals we die kennen van tactische RPG’s. In een door agility bepaalde volgorde doorloop je in een gevecht de beurten van jouw figuren en die van de vijanden. Is een character aan de beurt, dan kun je ergens anders in het veld gaan staan en vervolgens een attack, magic spell of item gebruiken. Weinig nieuws, maar ook niks mis mee. Nergens is Fell Seal: Arbiter’s Mark ook onnodig complex, de uitdaging zit hem in hoe je alles toepast. Een paar elementen zijn wel origineel. Items zijn fixed qua aantal per vechtpotje. Zo begin je met twee potions. Dat betekent dat je er maar twee kunt gebruiken in het gevecht, maar dit reset zich weer bij het volgende gevecht. Hierdoor heb je veel minder item management en dit gameplay element mag wat mij betreft de nieuwe standaard worden. Het enige item management dat mij in Fell Seal: Arbiter’s Mark minder goed bevalt, is met wapens en armor, dat is allemaal weer een ouderwets gedoe van zelf handmatig uitzoeken. Waarom? Laat gewoon zien wat het sterkste zwaard is en equip hem automatisch wat mij betreft.
Naast de vaste drie hoofdpersonen koop je extra recruiten om met je te knokken. Deze kun je zelf vormgeven en bepalen wat voor klasse krijger (fighter, wizard etc.) je wilt gebruiken en dat is wel leuk om te doen. Daarnaast is het zo dat wanneer één van je characters of recruiten het loodje legt tijdens een gevecht, ze een injury hebben in het gevecht erna. Dit zorgt ervoor dat je wel moet wisselen tussen je knokpaardjes, want het loodje leggen zullen er echt geregeld een paar doen. Fell Seal: Arbiter’s Mark is net zoals alle andere tactical RPG’s die ik ken, pittig. Ook al ben je nog zo voorzichtig, dan nog wordt soms je hele team uitgeroeid. Meestal weet je wel precies waarom het fout ging, dus win je vervolgens bij poging twee vaak wel. Fell Seal: Arbiter’s Mark kost je daarom ook veel tijd. Een gevecht duurt gemiddeld 15-20 minuten en je hebt er veel. Gelukkig zit er net als bij Vandal Hearts een grote afwisseling in qua locatie en soort vijanden.
Eindoordeel van Peter Scheffer
Fell Seal: Arbiter’s Mark is duidelijk een liefdesproject van de makers, want het is mooi, groots en allemaal prachtig uitgewerkt. Je moet wel echt weten waar je aan begint met dit type games, want eigenlijk kan ik geen grotere tijdvreters qua genre noemen. Het speelt wel echt (letterlijk ook) relaxed, vooral als je eenmaal de klappen van de zweep kent. Heb geduld, pak een kaasplankje, neem een drankje erbij (vuurwater als indieaan natuurlijk) en geef jezelf een heerlijk rustig avondje met Fell Seal: Arbiter’s Mark. Deze rustige avondjes kun je dan twee jaar lang wekelijks houden samen met deze game, dus neem de tijd en enjoy!
Het gebruikte beeldmateriaal in deze review is gecaptured tijdens onze speelsessie op de Xbox One
