Indieaan: The Spectrum Retreat

Onze Indieanen zijn nooit bang om een mening te geven. Dit keer is Spectrum Retreat het haasje. De Indieaan deelt graag zijn ongezouten mening en wil onze stam helpen met het vinden van de leukste indiegames. Dit keer is het de beurt aan Indieaan Peter om de stam alles te vertellen over Spectrum Retreat voor de Xbox One.

Lekker digitaal puzzelen

Immersive, verrassende en verhalende puzzelgames. Vroeger moest je er je echt een ons naar zoeken en dan uiteindelijk kon je dan enkel op de pc wat vinden, zoals de geweldige Myst-serie. Uiteraard kon je jezelf in de vele point-and-click adventures storten, al dekt dit genre niet altijd de lading om het een puzzelgame te kunnen noemen. Een aantal jaren terug was er geen puzzelgame zo'n beetje meer te bekennen, totdat Valve een extra gamepje genaamd Portal in The Orange Box stopte. Dankzij die game zit ik nu thuis op mijn consoles te genieten van soortgelijke spellen als Magrunner, QUBE, The Turing Test, en oh ja, Portal 1 en 2 ook natuurlijk. Welke zeker in dit rijtje ook thuis hoort is The Spectrum Retreat. Is het van dezelfde kwaliteit als eerder genoemde titels, of slechts een kleurrijk aftreksel?

Who the hell is Dan?

Aan het begin van The Spectrum Retreat komt prominent in beeld dat het een game is van Dan Smith. Deze naam klinkt als die van een schrijver (na googlen: er is ook een bekende schrijver met deze naam), en de zanger van Bastille heet ook zo. Echter blijken deze figuren niet de Dan Smith in kwestie te zijn. Het betreft een jonge programmeur die een prijs heeft gewonnen met zijn game Spectrum, waarvan The Spectrum Retreat een grote volwassen versie van is te noemen. De game heeft eerst het licht gezien op de pc en heeft zelfs een BAFTA gewonnen. Achter deze feiten kwam ik pas achter nadat ik de game had uitgespeeld. Ik had, voordat mij werd gevraagd de game te reviewen, om heel eerlijk te zijn nog nooit van de game gehoord, noch van Dan Smith. Ach ja, je kunt niet alles weten.

Cijferspeurneus

Je wordt wakker in het hotel dat wordt gerund door robots zonder gezichten. Waarom je daar zit weet je niet, maar al snel kom je erachter dat de persoon die je speelt dit eigenlijk ook totaal niet weet. Al snel word je met een modern soort mobiele telefoon benaderd door een vrouw die beweert dat jij in een soort computer omgeving gevangen wordt gehouden tegen je wil, en zij zal je helpen ontsnappen. Hiervoor moet je steeds een deur vinden met haar hulp die je moet openmaken met behulp van een cijfercode die ergens verstopt is. Eenmaal voorbij deze deur ga je met een lift naar een x aantal puzzelkamers, die je moet doorlopen om meer het systeem te hacken zodat je jezelf kunt bevrijden. Niet erg logisch, maar ach, dat boeit niet echt. Dit lijkt er sterk op steeds griezeliger te worden, maar ik zal alvast verklappen: dat doet het uiteindelijk (helaas) niet. Vooral omdat je steeds begeleid wordt door een helpende stem, is het allemaal al snel niet echt eng of mysterieus. Toch is de sfeer in Penrose Hotel uiteindelijk echt wel gaaf, alleen zie ik ook veel gemiste potentie.

Kleurtjes!

The Spectrum Retreat draait voornamelijk om de puzzels, waarbij jouw zoekwerk in het Primrose Hotel met name fungeert als sfeermaker en omgeving waarin het plot wordt uitgediept. De puzzels draaien allemaal om blokken en kleuren, waarbij het nog het meest op QUBE lijkt. Je kunt zelf met een futuristisch mobiel apparaat één kleur bij je houden, en andere blokken deze kleur geven, waardoor dan bijvoorbeeld poorten open gaan. Verderop in de game krijg je ook punten waar je jezelf naartoe kunt lanceren en je krijgt platforms die de gravity switchen. Hierdoor weet de game de puzzels altijd interessant en vernieuwend te houden, zonder dat er ooit sleur in komt. Vervelende is wel dat je nooit checkpoints hebt per puzzel, wat vooral kan irriteren bij de langere puzzels later in de game. Hierdoor moet je soms een kwartier puzzelwerk opnieuw doen, mits je iemand bent die weleens iets niet in één keer goed doet.

Eindoordeel van Peter Scheffer

The Spectrum Retreat is een sterke, degelijke en sfeervolle puzzelgame. De sfeer is gaaf, en het drama qua verhaal erachter is mooi bedacht. Het beste van de game is toch echt de leuke afwisselende puzzels. Daarnaast is er een uitstekende balans qua afwisseling tussen mysterie, verhaal en puzzelen. Een BAFTA vind ik een beetje overdreven, want hoe sterk het compacte verhaal ook is bedacht, al op een kwart van de game wist ik het allemaal te voorspellen. De sfeer is goed, maar had makkelijk beter gekund. De constant begeleidende stem had veel minder tot niet erin moeten zitten, plus gebeurt er uiteindelijk niet echt iets substantieels of heb je invloed over hoe de zaken in het Primrose Hotel gaan. Echter zijn dit uiteindelijk kleine puntjes die weinig afbreuk doen aan wat in zijn geheel toch echt een leuke ervaring is te noemen. The Spectrum Retreat is gewoonweg een geweldig gave puzzelgame die zorgt voor een heerlijk sfeervolle puzzelervaring van zo'n 6-10 uur, afhankelijk van je puzzelbreinkracht.