Opinion: Daar zit muziek in

Muziek is de beste manier om de tijd te verteren. Dat moeten de ontwikkelaars van computerspellen een aantal jaren geleden ongetwijfeld ook gedacht hebben. Het is tegenwoordig een waar fenomeen in de wereld van games: het maken en uitbrengen van muziek gerelateerde spelletjes. Waar het spel Guitar Hero - waarmee je jezelf toepasselijk een echte gitaarheld kon noemen - een paar jaar geleden het bal opende, zijn er nu minstens vijf games die per jaar uitkomen en in grote mate te maken hebben met muziek.

De muziek games zijn er tegenwoordig in allerlei soorten en maten. Je kunt het zo gek niet bedenken, of je kunt het doen in spelletjes. Denk bijvoorbeeld aan het bespelen van een instrument, het zingen van een liedje of zelfs het componeren van je eigen stukken: het kan echt allemaal. Omdat de spellen tegenwoordig zo ongekend populair zijn, hebben veel ontwikkelaars minstens één muziek game in hun lijst staan. Neversoft heeft bijvoorbeeld Guitar Hero, Harmonix pingelt met Rock Band en Microsoft zingt de longen uit het lijf met LIPS. En aangezien al deze ontwikkelaars nog lang niet hun laatste noot hebben gezongen, is zeer waarschijnlijk dat we nog lang van dit soort spellen kunnen genieten.

Wat veel mensen misschien niet beseffen, is dat muziek games een enorme inkomstenbron zijn voor ontwikkelaars en uitgevers. Want je hebt, zoals bij normale spellen, niet alleen een DVD met daarop het spel wat je aanschaft. Nee, de makers zijn slim en proppen meteen een heel orkest in een doos, zodat je nog realistischer bezig kunt zijn met het maken van muziek. En vanwege de ongekende populariteit wordt er ontzettend veel van deze hardware gekocht. Je hebt niet veel verstand nodig om dan te concluderen dat de kassa maar blijft rinkelen.

Maar is het eigenlijk wel zo goed, al die muziek gerelateerde computerspellen? Was het vroeger niet dat kinderen een echt instrument leerden spelen, in plaats van een gitaar met vijf gekleurde knopjes en een zogenaamde strum-bar waarmee je de noten aan kunt slaan? Hiermee is meteen het grootste risico van muziek games genoemd. Het is nu namelijk zo dat jongeren keigoed zijn in het spelen op een plastic gitaar, maar dat er met echte instrumenten geen zuivere noot naar boven komt, gewoonweg omdat ze nooit geleerd hebben een instrument te bespelen. Ook grootheden in de wereld van de muziek, zoals Bill Wyman (Rolling Stones) en Nick Mason (Pink Floyd) zijn bang voor een catastrofe. De muziek games sporen kinderen aan om juist niets te leren, dat is het probleem, aldus Wyman. Hij vervolgt zijn teleurstelling met de opmerking dat het er ook voor zorgt dat minder en minder mensen zich toewijden aan het leren spelen van een echt instrument, waardoor het vrij duidelijk is dat hij geen voorstander is van de huidige beweging in de muziek games.

Hebben Wyman en Mason gelijk als ze dit zeggen? Volgens de Britse organisatie Youth Music stimuleert het spelen van games als Guitar Hero en Rock Band kinderen wel om zich te verdiepen in het maken en spelen van echte muziek. Zij vinden dus dat muziek games juist een positief effect heeft op jongeren wat betreft echte muziek, en stimuleren het spelen van deze games dus alleen maar. Naast de aanzet tot het leren spelen van een echt instrument werken de games ook om bepaalde vaardigheden te introduceren en te verbeteren, zoals het zelfvertrouwen om op te treden, handigheid, hand-oog coördinatie, gevoel voor ritme en toot en coördinatie tussen verschillen lichaamsdelen.

Al met al kun je dus concluderen dat de muziek games heus niet alleen kommer en kwel zijn, maar dat het juist goed is om jongeren te laten spelen met dit soort spellen, aangezien het de kans op het bespelen van een echt instrument alleen maar vergroot. En wat zou het fijn zijn als Wyman en Mason dat ook zouden inzien. Laat ze nog maar een tijdje komen, die muziek games, misschien brengt het wel een nieuwe ster naar het podium. Waar die vitamine G toch wel niet goed voor is!