Opinion: Lost in time

Geplaatst: 25 februari 2011 19:10
Aangepast: 1 januari 2018 00:00

Een column schrijven doe je niet zomaar. Ik zat afgelopen week in de trein een column te lezen in de ochtendkrant 'De Pers' van iemand die, net als ik nu, geen inspiratie had voor het schrijven van een tekstje. Volgens de man uit de ochtendkrant is het voor columnisten 'not done' om een column te schrijven met als onderwerp jou zoektocht naar een onderwerp. Toch zie je zulke artikelen redelijk vaak en dit keer moet ook ik eraan geloven: ik ben inspiratieloos.

The Elder Scrolls
Misschien is alle informatie die we de laatste tijd krijgen toegeworpen over de nieuwe Elder Scrolls wel een leuk begin. Ik kan niet zeggen dat ik een trouwe fan ben van de serie, zeker omdat ik niet één enkele game uit de hele reeks heb uitgespeeld. Deeltje vier, Oblivion, heb ik een aantal jaren geleden wel een aantal keren opgepakt en weer weggelegd, maar nooit is het zover gekomen dat ik het spel tot het einde heb doorgespeeld. Niet dat je dat anders zomaar in een paar dagen doet natuurlijk, maar voor iemand zoals ik die houdt van RPG's is het toch zonde dat je een game als Oblivion niet met volle teugen hebt ingeademd.

Nieuwe kans
Maar goed, het maakt niet uit, want met Skyrim krijg ik de kans om het een en ander recht te zetten. De eerste informatie die we hebben gekregen en de trailer die onlangs is verschenen beloven in ieder geval weer een RPG waarin je uren kunt verdwalen tijdens het volgen van allerlei delen van het verhaal. En natuurlijk mag ook de actie niet ontbreken in Skyrim en zo te zien is die dan ook zeer nadrukkelijk aanwezig. Denkend aan het plezier wat ik zal gaan beleven met die game denk ik ook meteen weer terug aan die goede, goede ouwe tijd van vroeger. Je weet wel, die tijd op de middelbare school (in ieder geval de lagere klassen daarvan) waarin je eigenlijk geen reet te doen had en alle tijd had om de nieuwste games aan een grondige speelbeurt te onderwerpen.

Zonnig Vice City
Een voorbeeld van een game die me toen enorm bezighield was GTA Vice City en later de opvolger San Andreas. Ik weet nog goed dat ik voor het eerst in aanraking kwam met Vice City op de zolderkamer van een vriend bij mij in de beurt en dat ik weg werd geblazen door de prachtige zonnige omgevingen die ik kreeg voorgeschoteld. Ik hoefde niet eens missies te spelen om me te vermaken met die game, want urenlang rondrijden op die scooter die je om de hoek kon vinden bij het starten van de game maakte me al zielsgelukkig. Nou vooruit, het waren dan misschien geen uren, maar je begrijpt wat ik bedoel.

Urenlang San Andreas
En dan San Andreas, de game uit de GTA serie die ik ongetwijfeld het langste heb gespeeld (mede ook dankzij mijn actieve periode op een GTA gerelateerd forum). Ook daar kon je natuurlijk urenlang tuffen, bijvoorbeeld op één van de tractoren die je kon vinden op de weilanden in de bergen tussen Los Santos en San Fierro. Of wat te denken van de casinobezoekjes in Las Venturas, die nog steeds op mijn geheugen staan ingegraveerd.

Vergeten genot
Maar ja, al die pracht en praal van vroeger is inmiddels toch een beetje verdwenen. Want je komt verder in het leven. Je maakt je basisschool af, haalt je diploma op de middelbare en dan opeens studeer je in Amsterdam. Jawel, het leven gaat snel en pas na afloop kun je concluderen dat je veel meer had moeten profiteren van de periode waarin je nog zeeën van tijd had om te doen en laten wat je wilde. Die tijd wordt nu opgeslokt door het maken van allerlei opdrachten en het werken aan projecten. De rustige tijd van vroeger is verdwenen, de harde en drukke tijd van het heden eist zijn tol en zorgt ervoor dat ik minder lang kan genieten van datgene wat ik het liefste doe: games spelen.

Lees meer