Opinion: Wachten

Op veel punten is het leven van een game journalist echt de moeite waard. Je moet dan misschien artikelen en nieuws uit je luie donder knallen, maar daar staat zoveel moois tegenover. Denk bijvoorbeeld aan het spelen van games voordat de rest van de wereld dat kan, of de perstripjes naar verschillende plaatsen over de hele wereld waar je zelfs nóg langer van tevoren aan de slag kunt gaan met topgames. Toch is er nog een nadeel dat vooral bij perstrips een enorme rol speelt, en dat is wachten.

Trein: wachten
Neem als voorbeeld nou een event van uitgever Square Enix, waar zij twee games uit hun line-up voor 2010 exclusief voor de gamejourno's op het witte doek lieten zien. Die dag staat natuurlijk in het teken van het spelen van twee enorme triple-A titels, maar misschien nog wel meer in het teken van het ellenlange wachten. Aangezien deze trip toevallig bij onze zuiderburen in Antwerpen werd georganiseerd, begon het wachten al om vijf uur 's morgens in de trein. Als je bedenkt dat ik pas om tien uur die morgen op de plek van bestemming arriveerde, kun je zelf wel berekenen dat er van die dag al vijf uurtjes compleet nutteloos waren besteed.

Plaats van bestemming: wachten
Natuurlijk wacht er aan het eind van de dag nog de terugweg, maar daar zal ik het maar helemaal niet over hebben. Wel noemenswaardig is het tijdstip waarop men de persconferentie liet beginnen. Je kunt zelf al wel raden dat dat niet meteen om tien uur zou zijn en inderdaad, pas om kwart over elf was alles en iedereen van Square klaar om ons binnen te laten. Wederom een uur niks zitten doen dus, behalve dan jezelf volstorten met de aanwezige drankjes en hapjes. Zo was er in ieder geval nog wat compensatie

Wachten: verwend
Tussen al die ellende door hoor ik je denken: wat zeur je nou? Is het spelen van al die games in zo'n vroeg stadium al dat wachten niet dubbel en dwars waard? Nou, beste lezers, als je het daar over hebt kom je op een ander punt en dat is dat wij journalisten soms gewoon wat te verwend zijn. We weten niet beter of we kunnen alle games (eerder) spelen en als het dan toch een keertje voorkomt dat ook wij in de wachtrij worden gezet zijn we daar blijkbaar niet van gediend. Wat dat betreft kun je dat wachten ook op een andere manier bekijken: Zo worden we weer met onze hebberige pootjes terug op de wereld gezet en blijkt dat we toch niet zoveel meer zijn dan de doorsnee gamer.

Het wachten waard
Het moge duidelijk zijn: Er zitten voor- en nadelen aan de journalistiek op het gebied van games (of op welk ander gebied dan ook). Maar uiteindelijk moet je concluderen dat de voordelen het toch echt winnen van de nadelen. Want ja, wat maken die wachturen nou uit als je tijden van tevoren en eerder dan wie dan ook aan de slag kunt met wat je elke dag ademt, droomt en bent: Games!