Preview: Die by the Blade - Met het mes tussen de tanden

One hit, one kill. Met Die by the Blade gooit het Slowaakse Triple Hill Interactive het over een andere boeg wanneer het op 3D fighting games aankomt. Niks C-C-C-Combo Breaker of aaneenrijgingen van vliegensvlugge aanvallen. Gewoon opletten en zorgen dat je kop op je romp blijft staan, bij voorkeur starend naar de levenloze tegenstander die dat niet deed. Jazeker, Die by the Blade is anders, maar is 'anders' anno 2023 leuk genoeg?

Als een zwaard in een kamer vol wapenstokken

Afijn, laten we bij het begin beginnen. Wat is Die by the Blade? Uitstekende vraag. Die by the Blade classificeert zich als een 3D arcade fighter, zo'n game waarbij het gaat om petsen uitdelen totdat één vechter het voor gezien houdt. Man tegen man (al mag het ook een vrouw zijn). Wie na een x aantal ronden de meerderheid van deze ronden gewonnen heeft, mag zegevieren. Tot zo ver niets bijzonders.

Waar Die by the Blade dingen anders begint te doen is bij de afwikkeling van elke schermutseling. Waar andere bekende fighting games zoals Mortal Kombat en Street Fighter het moeten hebben van het geleidelijk leegtrekken van een health bar, slaat Die by the Blade vooral het geleidelijke over. Zoals Bushido Blade dat eind jaren '90 deed. In Die by the Blade is een gevecht met een beetje geluk (of pech) in één klap over.

Hierdoor komt de nadruk niet zozeer op een offensieve insteek te liggen, maar eerder op een defensieve. Die by the Blade vereist eerder oplettendheid en tactiek dan zwaar getrainde duimspieren. Gezien een aanval je kwetsbaar opstelt en letterlijk twee kanten op kan vallen, verplicht Die by the Blade je om de tegenstander te bestuderen voordat je toeslaat.

Kinderlijk eenvoudig, dodelijk meedogenloos

Dit vertaalt zich ook richting de controls (in deze preview bespreek ik de controller-layout), welke meer zijn toegespitst op het bepalen van je stance en het afweren van een aanval dan het aanvallen zelf. Sterker nog, aanvallen zijn er maar in twee varianten - horizontaal en verticaal - terwijl de thumbsticks en je linker bumper meer bepalend zijn voor je hard bevochten victorie.

Overleven zit hem namelijk in het pareren van een aanval, het ontwijken ervan of het matchen van andermans stance wanneer deze de aanval inzet. Om de game nog enigszins toegankelijk te maken heeft Triple Hill besloten om een auto-block mechaniek te implementeren, waarbij de speler er louter voor moet zorgen dat deze de juiste stance kiest om hiervan te kunnen profiteren. Lees je de stance van je tegenstander verkeerd af of ben je te lui om hierop te reageren, dan is het snel afgelopen met je.

Dat de game je die hulplijn toewerpt betekent niet dat het er meteen makkelijker op wordt. Wie als een malle begint te dodgen of besluit om aanvallen te spammen loopt al snel tegen een leeglopende Resolve bar aan. Zodra deze leeg is gelopen, werkt de auto-block functie niet meer zo best. Aanvallen missen dan ook de nodige impact en je defence is over het algemeen gewoon naar de vaantjes. Door inkomende aanvallen perfect te pareren kun je verloren Resolve weer vlot terugverdienen, of je moet er gemakshalve even op hopen dat je tegenstander even een appje moet beantwoorden en je een paar seconden rust krijgt om op adem te komen. Maar daar zou ik persoonlijk niet te hard op rekenen.

Summiere hoop doet leven

Na het spelen van een vrij summiere demo (want heel veel content had deze niet te bieden) is mij één ding duidelijk geworden: dit klinkt niet alleen moeilijk, het is ook nog eens moeilijk. Hoewel Die by the Blade de instapdrempel enerzijds laag legt door spelers niet op te zadelen met het onthouden van complete comboreeksen, legt deze anderzijds de drempel juist heel hoog door genadeloos te zijn. Er is geen comeback wanneer je een foutje hebt gemaakt. Dit is niet zo'n game waarbij de gedoodverfde verliezer zichzelf terug kan knokken en alsnog wint met één procent op de health bar. Verpruts je het dan ben je gewoon af. Klaar. Finito.

En verprutsen doe je het al snel. Want net wanneer je denkt dat je jouw tegenstander in de smiezen hebt, dan kan het zomaar eens zijn dat die last-minute van houding verandert en je kop eraf houwt. In het begin voelt het aan als een dodelijke versie van steen-papier-schaar, maar na een beetje training zul je merken dat je jezelf een andere manier van observeren aanmeet. Zodra je die observatiemethode onder de knie hebt komt Die by the Blade echt tot z'n recht.

Voorlopige conclusie van Patrick Meurs

Met dit gegeven in het achterhoofd vermoed ik dat Die by the Blade een zeer specifieke doelgroep gaat aantrekken die - voor zover ik het nu kan beoordelen - een zeer intrigerende game heeft om naar uit te kijken. De demo is misschien te summier om er heel diep in te kunnen duiken, maar wat Triple Hill tot nu toe heeft afgeleverd staat als een huis. De drie vechters waar ik in de demo uit kon kiezen voelden helaas nogal nietszeggend aan en van de drie beschikbare areas vond ik er ook maar eentje echt tof, maar dat zijn zaken die makkelijk op te kalefateren zijn.

Het gaat in een game als Die by the Blade voornamelijk op de actie, de controls, en hoe vloeiend dit alles werkt. En daarvan kan ik zeggen dat het een stuk hoopgevender is. En dat is niet iets wat ik van alle demo's anno 2023 kan zeggen *kuch* Paranoid demo *kuch*. Die by the Blade lijkt zichzelf met het mes op tafel te presenteren en wekt daarbij een solide eerste indruk. Het is nu aan Triple Wire Interactive om ons - de immer defensieve consument - te leren lezen zodat het gedurende de launch van Die by the Blade genadeloos kan toeslaan.