Stranger Things was meteen een hit op Netflix. De serie bracht de jaren '80 weer helemaal terug. Niet alleen in de wereld van series en films, maar ook in de gamewereld. Echo Generation is daar een voorbeeld van. Het speelt zich in dezelfde tijd af en legt evenveel focus op stripboeken. Wat kunnen we verder verwachten van deze game?
Wat moet ik nu weer voor je halen?
Hoofdpersoon Dylan heeft niet alleen veel weg van Dustin, hij heeft ook precies dezelfde hobby’s en interesses. In het begin van de game zie je dit al aan zijn kamer, die helemaal vol hangt met posters van stripboeken, films en videogames. Daarnaast zie je na het checken van zijn mailbox meteen dat hij Dungeons & Dragons speelt. De game begint erg rustig. Je moeder vraagt aan je om je zusje mee naar buiten te nemen, zodat ze minder naar geweldadige cartoons kijkt. Maar het wordt al snel een stuk vreemder. Je wordt bijvoorbeeld op straat aangesproken door wasberen. Jep, pratende wasberen. Om langs hen te mogen, moet je met ze vechten. Maar dat lukt je niet in je eentje.
Dus ga je op zoek naar teamgenoten. De gevechten in de game zijn turn-based en een beetje te vergelijken met de gevechten in South Park: The Stick of Truth. Elk personage heeft een aantal aanvallen die hij of zij kan gebruiken. Om de aanvallen goed uit te voeren, moet je meestal nog bepaalde quick-events succesvol passeren. Voor de rest bestaat het begin van de demo vooral uit het op en neer gestuurd worden om voorwerpen te halen en er andere voorwerpen voor in de plaats te krijgen. Op een gegeven moment een beetje irritant, maar wel een goede manier om de basis van de game over te brengen.
Heb je liever wasberen of buitenaardse robots?
Naarmate je verder komt, wordt je team steeds groter. Zo sta je er niet meer alleen voor. Je hebt je vrienden, je zusje of zelfs huisdieren zoals Meowsy, de kat van Dylan, om je bij te staan. Als je een level omhoog gaat, kun je de vaardigheden van jou en je team verbeteren. In het begin zijn de ‘vijanden’ vooral wasberen, maar voor je het weet, ga je de strijd aan met monsters en buitenaardse robots. Het begin is een tikkeltje langdradig, maar zodra je echt in het verhaal terecht komt, wordt Echo Generation een stuk interessanter. Het begint met een meteoriet die neerstort in het rustige dorpje waar Dylan woont.
De besturing van de game is eenvoudig en werkt best soepel. Je personage is nogal traag, maar daar wen je wel aan. De bewegingen van de personages in de game zijn sowieso nogal stroefjes, maar dat komt natuurlijk ook door de voxel-art stijl. Persoonlijk heb ik er niet zoveel mee, maar het past prima bij de game en het thema. Het voelt af en toe net alsof je in een stripboek bent beland. De verhaallijn van de game is gelukkig een stuk minder traag dan andere aspecten van de game. Het blijft wel interessant.
Het is mijn rotte vis!
Het verkennende karakter van Echo Generation bevalt me wel. Je kunt met bijna alle voorwerpen die je tegenkomt iets doen, of je krijgt in ieder geval informatie over Dylan of één van de andere personages. Verder kun je het hele dorp verkennen en zelfs gewoon bij mensen binnen stappen. Niet dat iedereen daar per se blij van wordt, maar het behoort in ieder geval tot de mogelijkheden. En je moet het niet erg vinden om zo nu en dan het gevecht aan te gaan met één of meerdere wasberen die denken dat je hun rotte vis wilt stelen. Elk personage heeft zijn of haar eigen aanvallen en wapens. Hier moet je rekening mee houden wanneer je jouw team samenstelt voor bepaalde missies. Al heb je in het begin weinig keus.
Door te praten met de inwoners van het dorp en zelf op onderzoek uit te gaan, kom je langzamerhand meer te weten over de neergestorte meteoriet. En wat de meteoriet met zich mee heeft gebracht. Zo begint een vermakelijk avontuur met veel afwisseling. Het enige dat weinig afwisseling biedt is de manier van vechten, maar daar moet je gewoon van houden. Echo Generation heeft een surrealistische sfeer, maar dan wel op een positieve manier. Je hebt echt het gevoel dat alles kan en ook gaat gebeuren. Zoals pratende huisdieren. Ben ik even blij dat die van mij dat niet kunnen.
voorlopig oordeel van Eilish
Echo Generation is een vermakelijke RPG met een leuke sfeer en een tijdloos thema. De game begint wat langdradig, met veel op en neer geloop, maar na een tijdje wordt het allemaal een stuk interessanter en spannender. Je krijgt in ieder geval genoeg kans om aan de gameplay en de besturing te wennen. Een tutorial is er niet echt, maar je krijgt wel aanwijzingen over welke knoppen je waarvoor moet gebruiken. Voor de rest valt er ook niet veel uit te leggen, dat scheelt. De turn-based gevechten worden op een gegeven moment wel allemaal een beetje hetzelfde, maar dat komt ook omdat je in de demo niet veel verschillende personages aan je team kunt toevoegen. Hopelijk kan dit in de rest van de game wel, maar daar ga ik wel van uit.
Je zou het haast niet zeggen, maar Eilish heeft een passie voor alles dat de "normale mens" de stuipen op het lijf jaagt. Haar stapel dekentjes is torenhoog en wanneer de zon zijn oogjes sluit, wikkelt ze zich in haar coconnetje om zich onder te dompelen in menig nachtmerrie. Vergis je echter niet, Eilish is altijd vlijmscherp. Ze scheidt het kaf van het koren en weet het laatste nieuws recht voor je raap te brengen.
