Review: Echo Generation - Aliens bevechten in '80's stijl Xbox One

Het is inmiddels al een hele tijd geleden, maar we hebben het al eens gehad over de game Echo Generation. In december vorig jaar schreef ik al een preview voor de op Stranger Things gebaseerde turn-based actiegame. De heerlijke stijl uit de jaren '80 is weer helemaal hip zowel in de wereld van films en series, maar zeker ook in de gamewereld. Dat zie je in deze game goed terug. Aan de hand van de demo die ik gespeeld heb, vertelde ik jullie al wat ik verwachtte van deze game. In deze review van Echo Generation vertel ik jullie of die verwachtingen ook uit zijn gekomen.

Wie wil er nu niet met dieren kunnen praten?

Het verhaal van Echo Generation heeft in ieder geval veel weg van Stranger Things. Het speelt zich af in een klein dorpje waar ineens vreemde gebeurtenissen beginnen plaats te vinden, nadat er een meteoor in de buurt is ingeslagen. Dit begint met pratende wasberen, al wordt het niet echt duidelijk of iemand in de game dit echt als een vreemd fenomeen ziet en mondt uiteindelijk uit in buitenaardse robots. Klinkt dat een beetje bizar? Dat is mooi, want dat is waarschijnlijk ook precies de bedoeling. De surrealistische sfeer qua muziek en artstijl door de game heen, sluit hier ook perfect op aan.

De voxel stijl in de game is wel iets waar je van moet houden. Normaal ben ik er persoonlijk niet zo’n fan van, maar bij Echo Generation is het erg toepasselijk en ook het meest passend. Wat ik eigenlijk het allerbeste element van de game vind, is de dialoog, die veel slimme, geestige grappen bevat. Dat is ook de voornaamste reden dat ik alle personages in de game erg leuk vind. Wel allemaal op hun eigen manier, maar dat hoort er natuurlijk ook bij. Het allermooiste is dat je enorm uitgebreide gesprekken kunt voeren met alle dieren die je in de game tegenkomt. Deze gesprekken zijn in het algemeen veel interessanter dan de gesprekken die je hebt met andere mensen. En zeg nu zelf: wie zou er nu niet willen dat ze met dieren konden praten?

Ik word liever niet van hot naar her gestuurd

In het begin van de game is de turn-based combat een beetje saai en langdradig, maar hoe verder je komt, hoe meer interessante mensen en dieren zich bij jouw team voegen. Ook de tegenstanders worden natuurlijk steeds lastiger te verslaan en ook steeds absurder. Het voordeel is in het begin wel dat je makkelijk kennis kunt maken met de gameplay. De eerste vaardigheden die je leert zijn erg standaard. Een ‘punch’ als aanval en een ‘defense’ vaardigheid, waarmee je ervoor kunt zorgen dat je minder schade oploopt. Alle vaardigheden die je hierna leert, komen van stripboeken die je tijdens je avontuur kunt vinden. Je kunt bijvoorbeeld later in de game met hoofdpersonage Dylan je vijanden bewerken met een hockeystick.

Wat ik in de demo iets minder vond en nu nog steeds veel terugkomt, is dat Echo Generation veel missies bevat waarbij je van hot naar her wordt gestuurd om voorwerpen te vinden en weer terug te brengen. Het zijn van die missies die in veel RPG’s voorkomen, maar die niemand eigenlijk echt leuk vindt. Dit is wel echt jammer, want het staat het bizarre verhaal en de leuke dialogen van de game regelmatig in de weg. Misschien is het iets persoonlijks en zal het niet iedereen dwarszitten, maar voor mij was het toch wel echt een minpunt.

Lekker op onderzoek uit

De echte charme van de game zit hem toch wel in het design van de indrukwekkende monsters en de robot aliens die je later in de game steeds meer tegenkomt. Er is duidelijk veel moeite gestoken in het ontwerpen hiervan en die moeite loont zeker. In tegenstelling tot de personages, die niet veel weghebben van normale mensen, zien de monsters en aliens er juist weer redelijk realistisch uit. Daarnaast is de wereld die je in Echo Generation betreedt enorm kleurrijk. Er is van alles te zien en de game moedigt je ook constant aan om zoveel mogelijk op onderzoek uit te gaan.

Ook de achtergrondverhalen die je in de game tegenkomt zijn goed uitgewerkt en ook oprecht interessant. Hier komt opnieuw het verkennende karakter van de game tot zijn uiting. Hoe meer je op onderzoek uitgaat in je omgeving om de missies heen, hoe meer je meekrijgt van het verhaal en de achtergrondverhalen van de verschillende personages. Dat dit een keuze is, is aan de ene kant wel jammer, want ik denk dat de game heel wat minder interessant wordt als je deze dingen allemaal niet meekrijgt, maar aan de andere kant heeft het ook wel iets dat je het op je eigen manier kunt ervaren.