Preview: Sonic Forces

Met Sonic Mania hebben we zopas de beste Sonic-game in jaren uitgebracht. Sonic Forces is voor alle duidelijkheid géén Sonic Mania. Het is het eerste wat we horen als we behind closed doors de PlayStation 4-controller in handen nemen voor een uitgebreide hands-on. Alsof ze bij SEGA zelf al donders goed weten dat Sonic Forces niet bijzonder genoeg wordt om die geslaagde comeback van de blauwe egel succesvol voort te zetten.

Sonic Forces probeert andermaal om de snelheid van Sonic op een verdienstelijke manier in een 3D-perspectief te proppen, en die dan te combineren met een moderne make-over van de klassieke 2D-platformgameplay. Doe daar nog een hoop nieuwe ideeën bij, zoals de Hero Stages (specifieke levels waarbij je met een zelfontworpen personage speelt) en de op deze gamescom-editie debuterende Tag Team-modus (3D-levels waarin je je eigen avatar en de moderne Sonic simultaan bestuurt), en je krijgt zowaar een samenraapsel van een kwarteeuw aan Sonic-games. Ik kreeg alleszins voldoende tijd om de vier verschillende spelmodi uitvoerig te checken.

Modern & Classic Sonic

Met een camerastandpunt recht achter de egel op speed speelt 'Modern Sonic' precies zoals ik had verwacht. Je moet proberen om het driedimensionale traject aan een rotvaart af te leggen en nog het liefst zonder momentum te verliezen. Ik gebruikte Sonics iconische 'zoning attack' om hem richting vijanden - karakterloze robotjes - te lanceren en natuurlijk raapte ik ondertussen zoveel mogelijk ringen op. Je knalt zo snel vooruit, en al helemaal als je de Boost Skill activeert, dat je geen tijd hebt om de indrukwekkende graphics te appreciëren. Dat is jammer, want Sonic Forces is sowieso de knapste Sonic-game tot nog toe. De Classic Sonic-stage dat ik mocht spelen was slechts een doorsnee eindbaasgevecht met Dr. Eggman. De camera neemt Sonic in de klassieke stages zijdelings in beeld. Hoewel ik liever een normaal level had gespeeld in dit traditionele 2D-perspectief met de visuele flair van een hedendaagse game, toonde het gevecht met Dr. Eggman wel al aan dat de Sonic-gameplay op deze manier nog steeds het best tot zijn recht komt. Het 3D-level, waarin je constant gepusht wordt om haastig te werk te gaan, toont eigenlijk opnieuw aan dat SEGA nog steeds zoekende is om die typische gameplay in een 3D-vorm te gieten.

Hero Stage

In de wispelturige transitie naar 3D heeft SEGA in het verleden wel vaker allerlei malle ideeën bedacht om de games rondom hun oude mascotte terug relevant te maken. Ook Sonic Forces ontsnapt hier dus niet aan. Zo is er nu de mogelijkheid om zelf je personage te creëren. Je bepaalt onder meer de diersoort, het geslacht en het schoeisel van je eigen held. Daarna rust je hem of haar uit met een gadget, een zogenaamde Wispon, dat zorgt voor specifieke skills en wordt hij/zij standaard uitgerust met een grijphaak. Elke diersoort, er zijn zo'n zeven stuks in totaal, beschikt tevens over een eigen unieke vaardigheid. Zo blijft het konijn langer onkwetsbaar nadat het is geraakt, beschikt de vogel over 'double jumps' om hogerop te geraken, en trekt de wolf automatisch alle ringen naar zich toe die zich in z'n buurt bevinden. De levels in de Hero Stages zijn stuk voor stuk rond dit gegeven ontworpen, zodat je eigenlijk met verschillende zelfgecreëerde helden moet spelen om alles te ontdekken.

Zelf een personage samenstellen behoorde in deze gamescom-demo echter nog niet tot de mogelijkheden. SEGA had voor deze speelsessie al een mannetje klaargezet, al mocht ik nog wel kiezen tussen drie verschillende 'wispons'. Mijn oog viel op de vlammenwerper waarmee ik in één klap een hele rij vijanden in lichterlaaie kon zetten. Het gebruik van dit soort wapens levert gameplaygewijs een compleet ander beestje op. De 'Hero Stages' focussen zich meer op combat dan op platforming en het tempo ligt aanzienlijk lager. Meteen de reden waarom ik ze ook beduidend minder interessant vond als de levels waarin we met Sonic door het level mochten razen.

Tag Team

Je zelfgecreëerde personage loopt in de op gamescom aangekondigde Tag Team-modus zij aan zij met Modern Sonic. De camera neemt hier wederom een 3D-perspectief aan, je bestuurt beide helden simultaan en gebruikt de vaardigheden van beide om het level door te komen. Zo nu en dan slaan ze de handen in elkaar voor een speciale boost waarmee je nog sneller door het level raast als normaal. Tijdens mijn eerste speelsessie - ik heb dit level tweemaal van begin tot eind gespeeld - voelt Tag Team op dit moment jammer genoeg aan als het modusje teveel. Het lijkt zo op het eerste gezicht meer op een geforceerde poging om genoeg variatie te bieden dan op een goed bedachte en uitgewerkte spelmodus. Het speelt simpelweg (nog) niet lekker genoeg.

Voorlopige oordeel

Met Sonic Mania hebben we zopas de beste Sonic-game in lange tijd gehad. En SEGA geef ik voor nu gelijk: dit is inderdaad nog geen Sonic Mania, maar een onsamenhangende mengelmoes van vier verschillende en in kwaliteit sterk uiteenlopende spelmodi. Op zijn best in het 2D-perspectief (ook al speelde ik enkel een baasgevecht), hooguit vermakelijk in drie dimensies, maar de Hero Stages lijken tot nu toe enkel interessant op papier. Het Tag Team-idee had, zeker in deze vorm, van mij persoonlijk zelfs niet eens gehoeven. Het is nog wat vroeg om oordelen te vellen, maar mijn hands-on heeft het verlangen naar de release in ieder geval niet aangewakkerd.