Preview: Uncharted: The Lost Legacy

Geplaatst:
Aangepast: 1 januari 2018 00:00

Afgelopen week kreeg ik de eer om een persevent van Uncharted: The Lost Legacy bij te wonen. Na een presentatie mocht ik mijn gretige vingers om een controller klemmen en me uitleven in de game. Uncharted 4 is één van de weinige games die ik ooit vijf sterren heb gegeven. Gaat Uncharted: The Lost Legacy deze ook krijgen? Wie weet, dichtbij komt de game in ieder geval wel!

Op avontuur!

Een aantal weken geleden heb ik mij gewaagd aan een preview. Veel van de dingen die ik destijds heb gezegd, zijn nog altijd van toepassing. Voor degene die de preview hebben gemist, som ik nog even de keynotes op. In Uncharted: The Lost Legacy kruipen we niet in de huid van Nathan Drake, maar in die van Chloe Frazer. Chloe doet al mee sinds Uncharted 2 en is sindsdien niet weg te denken uit de franchise. Nu is het dus de zware taak aan haar om het draadje op te pakken waar Nathan die heeft laten liggen. Tijdens het avontuur word je bijgestaan door Uncharted 4's baddie, Nadine Ross. De eigenares van Shoreline is het familiebedrijf kwijtgeraakt en haar motivatie is dan ook duidelijk. Koste wat kost het bedrijf terugwinnen!

Chloe heeft andere motivaties. Net zoals Nathan is Chloe gek op geld en oude artefacten. We reizen in The Lost Legacy af naar het westelijke berggebied van India, Ghats. Chloe's vader was gefascineerd door het land en diens cultuur. Zijn zoektocht naar de slagtand van Ganesha is helaas nooit afgemaakt, maar Chloe gaat dit rechtzetten. Gepaard met lockpicks, een klimuitrusting en flink wat wapentuig gaat het duo de confrontatie met de nieuwe vijand, genaamd: Asav, aan. Asav heeft zijn eigen leger van Indiaans kanonnenvoer, maar schieten is niet het enige wat we doen. Naughty Dog heeft namelijk goed gekeken naar de sterke punten van de voorganger en heeft daar flink op voort kunnen borduren.

Groot, heel groot

Tijdens mijn speelsessie werd ik in een groot open level gedropt. Het level doet denken aan het open level uit Uncharted 4, maar dan net wat grootser aangepakt. Samen met Nadine werd ik losgelaten in een ruig terrein. Gelukkig hoefde niet alles gelopen te worden, maar kreeg ik een Jeep als zetje in de rug. Het was apart om te zien dat ik gewoon letterlijk losgelaten werd. Zag ik iets in de verte, dan kon ik daar gewoon heen. Dit keer dient de open wereld niet voor één bepaalde functie, maar waren er meerdere dingen te doen. Ik begon met het beklimmen van een toren. Chloe is net zo lenig als Nathan en ook zij heeft de beschikking over een grapple hook. Geen zorgen wat dat betreft dus. In deze toren kon ik vier deuren openen die interessante locaties markeerden. Ook kreeg ik een kleine overview van de locatie. Handig want er zaten veel meer dingen verborgen dan in eerste instantie zichtbaar was.

De deuren die ik hierboven opende, wezen me allemaal richting tempels waar je, met wat klimwerk en puzzelen, voortgang boekte in het verhaal. Zelf vond ik het leuker om gewoon te rijden om vervolgens te zien waar ik uitkwam. Het is namelijk weer mogelijk om schatten te verzamelen, maar er is zoveel meer. Er zijn nu ook Hoysala Tokens en Photo Ops om te ontdekken. Voornamelijk de laatste is interessant. Chloe heeft namelijk, in tegenstelling tot Nathan Drake, geen beschikking over een notitieboekje. Wie werkt daar nou nog mee? Precies, oude lullen. Daarom doet Chloe alles vanaf haar smartphone en dat zorgt voor interessant kiekjes.

Geniepig

Chloe is, ondanks haar powervrouw persoonlijkheid, af en toe toch wel een beetje in het nadeel. Aangezien ze iets zwakker is dan Nathan, moet ze het voornamelijk hebben van haar hersenen. Dit keer is het sluipmechanisme verbeterd waardoor het taggen van vijanden vooral nuttiger is geworden. Nietsvermoedende slachtoffers worden plots in de bosjes gesmeten of van richels getrokken wat een heerlijk gevoel geeft. Ammunitie lijkt dit keer overigens ook wat meer schaars. Geregeld kwam ik namelijk zonder kogels te zitten. Gelukkig zijn er her en der speciale kratten verstopt. Chloe kan met haar lockpick de kisten openpeuteren om schatten en unieke wapens te ontdekken. Ook kan ze met granaten zwakke muren afbreken. Wat daarachter schuilt is altijd maar de vraag, soms is het een shortcut, soms een schat, en soms helemaal niets.

Op mijn vraag of Nadine Ross ook speelbaar ging zijn, kwam een duidelijk antwoord: Nee. We moeten het dus enkel met Chloe doen, wat absoluut niet erg is. Helaas is Donut Chloe ook geen optie, maar er komen vast andere leuke extra's. Ook was ik erg benieuwd naar het lockpick concept. In eerdere beelden zien we Chloe namelijk een deur openpeuteren die andere wegen opent. Helaas is dat enkel gebonden aan dat ene moment. Het lockpick-mechanisme is dus puur voor de kisten. Uncharted: The Lost Legacy bevat ook een multiplayer. Dit is echter de multiplayer van Uncharted 4. Wanneer The Lost Legacy uitkomt, komt er nog wel een kleine uitbreiding op de multiplayer zodat er ook locaties van The Lost Legacy beschikbaar zijn. Helemaal nieuw is de game dus niet, maar laten we eerlijk zijn. We kopen Uncharted: The Lost Legacy niet voor de multiplayer.

Voorlopig oordeel

Ik had al veel vertrouwen in Uncharted: The Lost Legacy, maar na het spelen van de game is dat vertrouwen alleen maar toegenomen. Chloe staat uitstekend haar mannetje (uhhhm, vrouwtje) en het gevoel van ontdekking is weer sterk aanwezig. De gunplay vind ik nog altijd niet het sterkste punt van de serie, maar het voelt allemaal wel wat fijner aan. Nu heb ik slechts een klein deel van de game kunnen spelen, maar dat voelde erg goed en vooral vrij aan. Nu heb ik begrepen dat dit wel een uniek deel van de game is waar verkenning centraal staat, maar na een klein uurtje spelen, had ik twee derde van dat gebied nog niet kunnen verkennen. Groots is het dus zeker. Het is jammer dat de multiplayer van Uncharted 4 wordt gerecycled, maar echt wakker liggen daarover doe ik niet. Of de game weer vijf sterren gaat pakken, ligt puur aan de rest van het verhaal, maar deze playtrough smaakt absoluut naar meer!

Rudy Wijnberg Head of Media

Als het gaat om passief sporten is Rudy een kei gezien hij regelmatig menig vechtersbaas tegen de vloer nokt en tanden laat rapen. Toch is hij niet vies van andere genres. Onder het motto “je moet toch alles in je leven geprobeerd hebben” experimenteert onze Amsterdammer zo nu en dan eens wat. Niet altijd even succesvol, geduld is namelijk niet echt zijn sterkste punt, net als een gracieuze winnaar zijn gedurende menig fighter…

Lees meer