Retrospectief: Resident Evil Remake - Nog steeds één van de beste

Het is bijna Halloween en Village oftewel Resident Evil 8 komt volgend jaar uit op de PlayStation 5 en Xbox Series X. Het is dus een uitgelezen tijd om weer eens de remake van de originele survival horror video game, Resident Evil, op te pakken om alvast in de mood te komen. Resident Evil en de volgende twee delen (een aantal jaren later) hebben een remake gekregen en hierdoor kunnen de gamers van nu nog steeds genieten van deze geweldige games. De remake van Resident Evil is oorspronkelijk op de Nintendo GameCube in 2002 uitgekomen, maar is later geremastered voor de huidige generatie consoles (PlayStation 4, Xbox One). De grote aantrekkingskracht van de gameserie bestaat uit de afwisseling tussen het fantasierijke verhaal, het managen van je inventory, het oplossen van de puzzels en de keuze maken tussen het ontwijken van de zombies met risico gegrepen te worden of het doden van de vijanden met het risico dat je te weinig kogels overhoudt. Terug naar 1996 en 2002.

De originele Resident Evil

Het is allemaal begonnen met Resident Evil (Biohazard in Japan). Deze game is in 1996 uitgekomen en sindsdien een begrip voor vele gamers. Persoonlijk had ik niks met zombies, maar dat veranderde na de introductie met het origineel. Toen het origineel net uit was gekomen, heb ik deze game met twee vrienden een heel weekend lang gespeeld, waarbij ieder een half uur speelde of de controller doorgaf na het verliezen van een leven. Sindsdien ben ik fan van Resident Evil en kreeg ik zelfs interesse in zombiefilms en series. In Resident Evil kom je als Chris Redfield of Jill Valentine terecht in een groot herenhuis dat vol zit met zombies, gemuteerde honden, spinnen en andere vergelijkbare monsters. Je bent als lid van S.T.A.R.S., een speciale eenheid van de politie, er op uit gestuurd om vreemde incidenten in Arkley te onderzoeken en om erachter te komen wat er gebeurd is met het BRAVO-team. Nadat je gedropt bent in het bos van Arkley, word je belaagd door zeer agressieve honden waardoor je een veilig onderkomen zoekt in het dichtstbijzijnde herenhuis. In de loop van het verhaal kom je erachter dat een groot farmaceutisch bedrijf, Umbrella, achter de dramatische ontwikkelingen zit door de uitvinding van het T-virus. Zij hebben een verborgen laboratorium onder het herenhuis gevestigd om met het T-virus een supersoldaat, de Tyrant, te creëren. Daar komt nog bij dat één van de S.T.A.R.S-leden een verrader blijkt te zijn die voor Umbrella werkt en je probeert te saboteren. Ook gaf het spelen met Chris of Jill nog kleine verschillen in het verhaal, in uithoudingsvermogen, kracht en in inventory space waardoor het ook leuk was om de game met het andere personage te spelen.

Het verhaal had dus genoeg te bieden en dit werd versterkt door de sterke grafische presentatie toentertijd. Door de vaste achtergronden en vaste camerastanden kon er meer aandacht besteed worden aan de personages en vijanden. De vaste camerastanden brachten soms wat problemen met zich mee, omdat je soms de dingen niet goed zag of het beeld net wisselde op de cruciale momenten. Het origineel ziet er nu zeker gedateerd uit. In de jaren negentig was het een prachtige game, maar tegenwoordig is het erg ‘blokkerig’ en vierkant. Vooral de personages zien er niet geweldig uit. Zelfs Shinji Mikami, de ontwikkelaar van de originele Resident Evil, vond de game er gedateerd uitzien. Dit is ook één van de redenen waarom hij een Remake wilde maken op de GameCube. De besturing was bijzonder en even wennen, want je kon de game alleen spelen met tank controls. Voor de niet ingewijden houdt dit in: als je omhoog drukt ga je naar voren, naar beneden beweeg je achteruit en met links of rechts kun je die kant op draaien. Volgens sommigen is dit opzettelijk gedaan om het horror gevoel te versterken. Misschien is dit waar, maar op den duur werd je hier zo behendig in dat het geen obstakel meer vormde.

Het inventory management was ook bijzonder, omdat je weinig ruimte in je inventory had (zes voor Chris en acht voor Jill). Gelukkig waren er opslagkisten waar je alles in kwijt kon en waren deze met elkaar gelinkt, zodat je toegang tot alle bewaarde items had. Omdat je al twee vakjes kwijt was aan je wapen en ammunitie, moest je vaak heen en weer lopen naar de opslagkist wat op den duur wel eens vervelend kon worden. Ook biedt de game genoeg spannende momenten, actie en interessante personages. De eerste keer dat ik me rot was geschrokken, staat me nog steeds bij. Terwijl je rustig door een gang loopt, springt er een hond door het raam. Als je dit hebt overleeft en hiervan herstelt, ben je ervan overtuigd dat ze je niet nog een keer zo zullen laten schrikken (zeker niet in dezelfde gang) en terwijl je verder loopt, kijk je zeer aandachtig naar het volgende raam. Gelukkig er gebeurde er niks, tenminste dat dacht ik omdat ik er gewoon voorbij leek te kunnen. Op het moment dat ik voorbij het raam was en mij begon te ontspannen, sprong er nog een hond door het raam waardoor ik me kapot schrok, heerlijk. Ondanks de nu verschrikkelijke polygonen, het slechte acteerwerk, de tankbesturing en de vaste cameraposities was het toch een prachtige game om te spelen.

Resident Evil Remake

Capcom heeft Resident Evil in 2002 op de schop gegooid en opnieuw opgebouwd met betere graphics, meer cutscenes, een uitbreiding van het verhaal en je kunt zelfs nieuwe delen van de mansion ontdekken. Ze hebben dus de goede elementen versterkt en de zwakkere punten verbeterd. Capcom claimde dat zeventig procent van het origineel aangepast zou worden voor de remake en ze hebben niet gelogen. Om te beginnen heeft Capcom nieuwe stemacteurs ingehuurd om het herschreven script overtuigender neer te zetten. Dat is grotendeel gelukt al is het soms tenenkrommend slecht, maar dat hoort een beetje bij Resident Evil. Ook is het geluid vele malen verbeterd en dit maakt het allemaal nog realistischer. Zo hoor je de druppels die uit de kraan druppelen, de nagels van de lopende hunters op de grond tikken en laten de omgevingsgeluiden je soms schrikken. De presentatie van de Remake blijft hetzelfde met vaste achtergronden en camerastanden, maar de camerastanden zijn aangepast, zodat je hier geen hinder meer van ondervindt. Dit is grotendeels gelukt, al komt het af en toe nog wel voor dat je tegen het oude probleem aanloopt. In de Remake zijn de achtergronden zeer gedetailleerd. Het herenhuis en de omgeving komen hierdoor echt tot leven met bijvoorbeeld stofdeeltjes die je in het licht ziet, met realistische mist die voor een sombere sfeer zorgt en een geweldig interieur met gedetailleerde meubelstukken.

Grafisch is de game er dus stukken op vooruit gegaan. Ook de personages zijn nu duidelijk herkenbaar zelfs als je hun reflectie ziet. Ze hebben veel details zoals de wapens die ze bij zich hebben en zie je de duidelijke impact van de verwondingen in de manier waarop ze lopen. Ook zien de zombies er geweldig uit als je delen van hen afschiet en verschijnt er bloed op de muur en tapijt. Zeker als je hen met een headshot afmaakt, schieten de resten van zijn hoofd alle kanten op. Dat klinkt wreed, maar het heeft een reden. Een nieuwe en geweldige toevoeging aan de game is dat als je zombies niet verbrandt of onthoofd, ze na een bepaalde tijd weer tot leven komen. Natuurlijk heb je niet genoeg aanstekervloeistof om alle zombies te verbranden dus je gaat deze speciale zombies zeker tegenkomen. Deze crimson-headed zombie is super agressief, spuwt zuur, heeft klauwen om flinke schade aan te richten, is beduidend sneller dan de normale zombies en maakt een angstaanjagend geluid. Hierdoor word je extra voorzichtig als je langs de gevallen zombies sluipt waarvan je niet zeker weet of je hen onthoofd of verbrand hebt. Dus als je alleen een pistool bij je hebt en de schreeuw hoort dan is het misschien verstandig om te gaan rennen naar de dichtstbijzijnde deur.

Hetzelfde, maar dan stukken beter

Gelukkig zijn de defense items toegevoegd om het avontuur iets dragelijker te maken. Beide personages kunnen hier gebruik van maken. Zo hebben ze beiden beschikking tot de defense knives die ze in het hoofd van de zombies kunnen slaan, tenminste alleen als ze gegrepen worden. Het voordeel van deze messen is dat je ze opnieuw kunt gebruiken als je de zombie doodt met een headshot. Jill en Chris hebben ieder ook toegang tot een eigen defense item. Jill gebruikt een taser om de zombie te verdoven waardoor ze kan vluchten. Chris ramt een granaat in de mond van de zombie die je met een kogel kunt laten ontploffen. Deze defense items zijn zeer handig en een goede toevoeging die je leven vaak redt. Natuurlijk kom je er maar een paar tegen en moet je ze dus tactisch inzetten.

Nog steeds moet je om het verhaal te vervolgen en de puzzels op te lossen de juiste items vinden in en rond het herenhuis, maar de locaties van de items zijn aangepast. Ook zijn de schrikmomenten veranderd en probeert Capcom weer een loopje met je te nemen. Hierdoor heb je geen voordeel als je het origineel hebt gespeeld. Dit is zeker zo, omdat er nieuwe locaties zijn toegevoegd waardoor je niet meer je vaste patroon van vroeger kan doorlopen. Deze nieuwe locaties maken het herenhuis nog groter dan het al was en voor de nieuwkomer is er alleen maar meer te ontdekken. Gelukkig helpt de verbeterde map, omdat alle kamers met items in het rood worden aangegeven en groen worden als je alles gevonden hebt. Zo kun je in principe niks missen, wat voorheen wel het geval was en je echt moest zoeken.

Nog meer mogelijkheden

De game heeft aangepaste en nieuwe puzzels waardoor je nog steeds veel moet lopen om de juiste items te verzamelen. Hier word je op den duur heel handig in, omdat je weet wat je wel en niet moet laten liggen. Het item management is ook aangepast waardoor ieder personage een standard item bij zich heeft. Jill heeft een lockpick en Chris heeft een aansteker. De defense items krijgen hun eigen plaats, zodat niet van invloed is op je inventory. Het blijft wel puzzelen om niet de hele tijd heen en weer te blijven lopen, maar ook dit hoort een beetje bij Resident Evil. Dit wordt ze vergeven, omdat de game zo dicht bij het origineel blijft, zeer atmosferisch is en er geweldig eruit ziet waardoor het bijna een genot is om te backtracken. Toegegeven vond ik de mogelijkheid in Resident Evil Zero om items te droppen wel heel prettig.

De tankbesturing is nog steeds aanwezig, maar iets aangepast. De quick-turn is toegevoegd waarbij je in één keer honderdtachtig graden kunt draaien om snel te kunnen vluchten. Ook kun je schieten als je achteruitloopt. In de remasterde versie van de Remake kun je wel moderne controls kiezen, mocht je niet aan de tank controls kunnen wennen. Ook is het verhaal is uitgebreid met het trieste subplot dat over Lisa gaat en uit het origineel is gelaten. Volgens mij wordt ze wel vermeld in het origineel, maar in de Remake kom je meer te weten en zie je het resultaat. Dit was een interessante geschiedenis en introduceerde een nieuwe baas die in het begin best pittig was.

Naast al dit moois biedt de game drie moeilijkheidsgraden, verschillende eindes en als je de game snel genoeg uitspeelt met een goede score, speel je beloningen vrij waaronder verschillende outfits, bonus wapens en speciale modi. Als je zin hebt in een prachtige en interessante horror game dan zou ik Halloween vieren met Resident Evil Remake. En als je echt retro wilt gaan dan kun je de Resident Evil: Directors Cut nog spelen op de PlayStation One Classic.