Terugblik: Peter met Dragon Quest VII

-

POEH EEJ! Om maar eens mooi te beginnen met de welbekende uitspraak van Tommy. Deze dient gelijk als een mooie samenvatting van hoe ik 2016 zie als gamejaar. Het is een jaar geweest waar ik niet hele hoge verwachtingen van had, maar het is echt een feestjaar gebleken voor mij. Er waren slechts drie games die ik daadwerkelijk heb gepre-ordered: Star Fox Zero, Deus Ex Mankind Divided en Dishonored 2. Waren dit de enige goeie games? Neen, verre van.

Peter's Verrassingen

Opvallend veel titels wisten mij te verrassen dit jaar, met name een hoop die ik moest reviewen. Zo had ik nooit gedacht dat ik ontzettend zou genieten van Dragon Quest VII en Dragon Quest Builders. Alleen al dankzij deze titels is het een succesvol gamejaar, plus dat je met de grootte van beide games met gemak alle vrije game-uren kunt vullen. Daar bleef het echter niet bij, want ook Bound was een onverwacht geweldige titel die ik mocht reviewen.

Peter's 'Oh ja die kwamen ook nog uit'-games

Je hebt dan ook nog altijd de goeie games die je mist omdat je het te druk hebt of door al die vele bomen het bos niet meer ziet. Dit overkwam mij onder andere met XCOM 2, Gears of War 4 en Ace Attorney Spirit of Justice. Alle drie geweldige sequels en gevaarlijk verslavend. Er zijn ook nog zat titels waar ik niet eens aan begonnen ben, zoals Uncharted 4. Dan liggen ook nog Final Fantasy XV en The Last Guardian op de loer, waarvan ik steeds weer vergeet dat deze uitkomen. En als ik zo zie hoe goed die games waarschijnlijk gaan zijn Ach jee, zoveel goeds, zo weinig tijd!

Peter's 'maken mijn verwachtingen waar'-games

Ik probeer altijd zo neutraal mogelijk te beginnen aan een game. Maar altijd blijven er games waarbij je hele hoge (of juist lage) verwachtingen hebt. Deus Ex Mankind Divided is het vierde deel in wat wellicht mijn all-time favoriete gamereeks is, en gelukkig viel de game helemaal niet tegen. Bij Dishonored 2 kon ik mijn hoge eisen ook niet wegdenken, en dat bleek ook niet te hoeven. Helaas voldeden Star Fox Zero en Metroid Prime Federation Force ook aan mijn verwachtingen. Star Fox Zero is echt een toffe game, maar heeft ontzettend rare controls en is een verkapte remake, en Metroid Prime Federation Force is precies de schijtkwaliteit waar ik al zo bang voor was.

Peter's teleurstellingen

Een teleurstellende game is wanneer de game niet voldoet aan je verwachting ervan. Dit jaar heb ik weinig teleurstellingen ervaren, behalve dat ik in zijn geheel wel teleurgesteld ben in Nintendo. Ze doen weinig tot niets met de Amiibo, Metroid verklaar ik bij deze dood, en ik snap veel van hun beslissingen niet. Onlangs bleek uit de verkoopcijfers dat Mario Kart 8 een gigantisch succes is, maar waarom brengen ze dan in hemelsnaam niet nog een expansion of negende deel uit? Waarom maak je met Metroid Prime Federation Force een gebroken game die niet in je eentje, noch met zijn tweeën uit te spelen blijkt te zijn, maar pretendeer je van wel? Ik hoop vurig dat Nintendo dingen beter aanpakt volgend jaar, want ik blijf nog altijd dol op diens hardware en IP's.

Peter's oude doos

Ik speel uiteraard niet enkel recente games. Nee, ik speel geregeld juist ook graag de oudere titels. Zo was ik dit jaar weer eens terug gegaan naar mijn Gameboy, NES en SNES om de drie Gargoyle's Quest-delen te spelen met Firebrand. Op de Gameboy Color heb ik eindelijk Zelda Oracle of Seasons uitgespeeld, en ik ben druk bezig om nu eindelijk eens het einde van The Wind Waker te halen. En die titel blijft de perfecte term voor hoe je wakker wordt na een avondje zuipen met als afsluiter een kapsalon. En met die wijsheid, eindig ik mijn terugblik.