ANTONBLAST review - Knotsgekke retro platformer

Toen vorig jaar Pizza Tower uitkwam, werd het internet helemaal leip. Indiegames zorgen er elk jaar opnieuw weer voor dat we enorm goede games voor een zacht prijsje voor onze kiezen krijgen. Dit soort games laten ons ook elke keer weer zien dat het zeker mogelijk is om grote successen te behalen door het ontwikkelen van games vol passie voor de spelers en niet voor het geld. ANTONBLAST is dit jaar een grote kanshebber om zo'n dergelijke indietitel te zijn. Deze platformer kietelt de nostalgie-organen enorm hard en daar zijn velen van ons gevoelig voor. Nostalgie is echter niet genoeg om een goede en geliefde game neer te zetten. Is de game zelf ook heel tof?

Nostalgische chaos

ANTONBLAST gooit je meteen in een wervelwind van chaos en humor met zijn nostalgische 2D-platformer-actie. Je speelt als Dynamite Anton, een luidruchtige, hamerzwaaiende meneer met een huid roder dan die van de duivel zelf. Het verhaal begint absurd: de duivel steelt Anton’s drankvoorraad uit pure jaloezie omdat Anton dus een huid heeft die roder is dan die van hem. Wat volgt is een razernij door stedelijke landschappen, waarbij je vijanden en platformen aan flarden slaat. De game neemt zichzelf vanaf de eerste seconde niet al te serieus en dat is juist de kracht ervan. De energie ligt gelijk torenhoog en de humor ook.

Elk level in ANTONBLAST is een visueel spektakel en een test voor je reflexen. De stedelijke thema’s zijn uniek en brengen telkens nieuwe mechanics en visuele stijlen met zich mee. Hier zie je goed dat de game inspiratie haalt uit games als Wario Land en Shovel Knight. De 2.5D-opzet, waarbij je met speciale platformen naar de achtergrond kunt springen, geeft de gameplay extra diepte, letterlijk, en nodigt je uit om elke hoek van het level te verkennen. Het leveldesign houdt je voortdurend op je tenen en dat is altijd leuk. Ook zijn er door het level heen verschillende collectibles te verzamelen, die je nog meer aanzetten tot verkenning. Daarnaast kun je pokerfiches verzamelen die fungeren als de valuta in deze game. Deze kun je tussen de levels door gebruiken om dingen als skins of een hond die dingen voor je verzamelt te kopen.

Razendsnelle actie

Anton’s moveset is zowel zijn kracht als een uitdaging. Gewapend met zijn hamer kan hij vijanden aanvallen, stuiteren om hoger te springen en als een bowlingbal door nauwe ruimtes rollen. De gameplay voelt geïnspireerd door de snelheid van Sonic, waarbij Anton zich als een maniak door de levels raast. Toch vraagt het onder de knie krijgen van de precieze timing veel oefening. Dit kan de flow van de gameplay soms verstoren. Wanneer het werkt, is het fantastisch, maar een misser kan je momentum volledig stopzetten.

Aan het einde van elk level activeer je de Happy Hour, waarbij je tegen de klok naar de uitgang moet racen. Deze chaotische mix van platformen, aanvallen en Anton’s moves in hoog tempo is erg opwindend, maar legt ook de zwakke plekken van de besturing bloot. Een gemist platform of foutieve input kan frustrerend zijn en je vaart volledig stilleggen. Strakkere controls hadden deze hectische momenten minder frustrerend en juist spannender gemaakt.

Een kleurrijke explosie

Visueel is ANTONBLAST een liefdesbrief aan klassieke platformers en doet denken aan titels als Jazz Jackrabbit en Earthworm Jim. De felle kleuren en eigenzinnige animaties zijn een genot om naar te kijken en passen perfect bij de chaotische energie van de game. De audiovisuele ervaring is daarnaast ook top: de knallende soundtrack houdt je adrenaline op peil en de goed uitgevoerde voice-acting weerspiegelt perfect de absurde humor van cartoons uit de jaren '90.

Hoewel Anton de show steelt, biedt de toevoeging van een tweede speelbaar personage, Annie, wat extra variatie, maar helaas in mijn ogen niet genoeg. Haar moveset is identiek aan die van Anton, wat voelt als een gemiste kans om unieke mechanics of een frisse nieuwe speelstijl te introduceren. Een andere speelstijl voor Annie had de herspeelbaarheid kunnen vergroten, maar nu is ze meer een cosmetisch alternatief. Gelukkig zijn er voor die-hard fans nog wel enkele herspeelbaarheidsopties, zoals een Hard-modus of het proberen te behalen van de Cracked-score, waarbij je alle collectibles in een level moet verzamelen zonder dat je ooit je combo-meter verlaat. Ik kan niet wachten om speedruns van deze game te zien!