Review: Bayonetta Origins: Cereza and the Lost Demon - Verandering van spijs Nintendo Switch

Misschien heb je jezelf weleens afgevraagd tijdens het spelen van de Bayonetta-games hoe die ogenschijnlijk zelfverzekerde, sierlijke en meedogenloze Umbra-heks toch zo geworden is. Goede vraag. Schijnbaar kregen ze die vraag vaker bij PlatinumGames, want Bayonetta Origins: Cereza and the Lost Demon gaat precies op dit vraagstuk in. Hoe is Bayonetta nu eigenlijk geworden wie ze is en waarom? Of wij op die vraag een bevredigend antwoord hebben gekregen in de vorm van een nieuwe game heb ik voor je uitgezocht.

Terug naar toen

Voordat jij stond waar je vandaag de dag staat heb je een behoorlijke weg bewandeld. Een weg waarin je jezelf hebt ontwikkeld als mens en als persoon. Dit belangrijke aspect wordt in Bayonetta Origins: Cereza and the Lost Demon enorm belicht voor de Umbra-heks. We hebben in eerdere delen al eens kennis mogen maken met de jonge Bayonetta en haar knuffel, maar hier wordt de fundering voor haar avonturen gelegd. Ooit was Bayonetta namelijk niet zo zelfverzekerd. Integendeel. Het kleine schuchtere meisje waarmee we kennis maken lijkt - afgezien van haar klederdracht - in niets op de Bayonetta die wij kennen. Een unieke invalshoek die veel bijdraagt aan de lore rondom een intrigerend personage. Ook een gewaagde keuze van PlatinumGames. De eerste drie delen van Bayonetta hadden namelijk succes. Een vierde deel zou dus meer voor de hand liggen.

Toch toont PlatinumGames nog even extra ballen van staal door met Bayonetta Origins: Cereza and the Lost Demon voor een compleet andere stijl te kiezen. Het gotische groteske maakt plaats voor een betoverende stijl, dat een beetje sprookjesachtig aanvoelt. Tel daarbij op dat je het verhaal grotendeels doorbladert als een soort prentenboek uit de toekomst en je hebt een nieuwe unieke basis om een verhaal te vertellen binnen het Bayonetta-universum. Als je de directe verwijzingen buiten ogenschouw laat zou je bijna denken dat je met een compleet andere game te maken hebt, maar niets is minder waar. Het is te prijzen dat PlatinumGames zich buiten de gebaande paden heeft durven begeven en het is goed uitgepakt.

Vechten en puzzelen

Niet alleen is er bij de grafische stijl van de game voor een unieke invalshoek gekozen, ook gameplay-technisch hebben we hier te maken met een ander soort game. Waar de drie Bayonetta-games zich vooral richten op hack en slash-werk, richt Bayonetta Origins zich vooral puzzelelementen met wat gevechten tussendoor. De afwisseling tussen de gevechten en het puzzelen is prima in balans. Toch missen de puzzels een stuk uitdaging. Het is allemaal behoorlijk voor de hand liggend. Ditzelfde kan overigens ook gezegd worden van de combat. Het steekt goed in elkaar, maar mist wat diepgang. Er zijn talloze verschillende vijanden te vinden, maar vrijwel allemaal zijn ze op dezelfde manier te verslaan. Hierdoor kunnen gevechten soms een beetje eentonig aan gaan voelen.

Overigens geldt voor de gevechten dat je veelal met twee personages tegelijk speelt. Namelijk met Cereza en met Chesire, haar knuffel die bezet is door een demoon. Waar Cereza voornamelijk fungeert als een support, is het Chesire die zijn brute kracht moet gebruiken om vijanden kapot te maken. Cereza kan met haar hekserij vijanden wel tijdelijk verstrikken waardoor ze op een plek vastzitten, maar eigenlijk kan ze verder niet zoveel. Je beweegt beide personages tegelijkertijd. Met de linkerstick beweeg je Cereza en met de rechterstick Chesire. Met de L-knop laat je Chesire weer terugkeren in zijn knuffelvorm, waardoor zijn magie weer aansterkt. LZ geeft je de mogelijkheid om vijanden tijdelijk vast te zetten. De R en RZ-knoppen vormen je aanvalsmogelijkheden. Je bent hier dus redelijk beperkt in. De variatie hierin komt vooral wat later in de game.

Audiovisueel hoogstandje

Het verhaal van Bayonetta Origins: Cereza and the Lost Demon is er eentje die je graag wil volgen. Dat komt niet in de laatste plaats door de manier waarop deze aan je verteld wordt. Met visueel prachtige beelden leer je Cereza steeds beter kennen en - nog belangrijker - leert ze zichzelf steeds beter kennen. Bladzijde voor bladzijde word je meegezogen in het verhaal van het ontstaan van de Umbra-heks. Dit alles wordt versterkt door de uitstekende voice-acting en muziek. In de game is ze nog onder de hoede van Morgana, een Umbra-heks die haar probeert te leren hoe ze met haar krachten om moet gaan. In haar zoektocht naar haar moeder, gaat ze op een dag - tegen alle adviezen van haar lerares in - een bos in en daar begint het verhaal. Gaandeweg ontmoet je personages en vijanden, verzamelen je allerlei objecten en baan je je steeds verder een weg door het bos.

Een belangrijk element van Bayonetta Origins zijn de Tír na nÓg's. Dit zijn een soort korte dungeons waar je meestal vijanden moet verslaan, maar soms ook puzzels moet oplossen. Door zo'n dungeon te doorspelen speel je een deel van de map vrij waar je vervolgens kunt zien of er verzamelobjecten in de buurt zijn. Het concept is top, maar het is wel een tikkeltje repetitief en mist een klein beetje afwisseling. Daarnaast is het verhaal van Cereza een beetje aan de korte kant. Het is niet dat je de game in vier uurtjes uitspeelt, maar in principe zou het onder de tien minuten toch zeker moeten lukken. Natuurlijk hoeft het daar niet bij te blijven. Je kunt bijvoorbeeld verder zoeken naar allerlei verzamelobjecten, maar er opent zich na het uitspelen ook een ander kort verhaal dat je kunt spelen.