Review: Bomb Rush Cyberfunk - Railed it! Pc

Ken je Jet Set Radio nog? Je weet wel, die funky game die in het jaar 2000 op de Sega Dreamcast voor een regelrechte skating en graffiti rage zorgde? Sega zelf lijkt de franchise inmiddels aardig te zijn vergeten, maar bij het oerhollandse Team Reptile kruipt de spuitlak nog aardig door de aderen. Met Bomb Rush Cyberfunk hoopt de Noord-Hollandse studio het genre weer aardig op de rails te krijgen, maar is dat gelukt, of zijn de ontwikkelaars achter deze Jet Set Radio-hommage behoorlijk hun hoofd verloren?

Terug in de ether

Skaten, zij het middels een skateboard of inline skates, ooit was het een rage van heb ik me daar. Iedereen waagde zich op wieltjes waarbij menig skater geobsedeerd raakte door de ABEC-waarde van je wiellagertjes en 'grinden' was nog iets positiefs. Het gaf je een gevoel van vrijheid en het trok al gauw de aandacht het soort vrije vogels waarbij anarchie in het DNA zat. Het werd een een levensstijl op zich, een levensstijl waar Sega en ontwikkelaar Smilebit destijds handig op in sprongen met Jet Set Radio. Maar na het jaar 2002 - waarin men nog moeite deed om een sequel genaamd Jet Set Radio Future op de markt te plempen - trad de radiostilte in, tenzij we de re-release van JSR in 2012 meerekenen.

Eeuwig zonde, aldus de fans van Jet Set Radio. Wanneer het Sonic betreft pompt Sega de een na de andere game eruit, maar een game als Jet Set Radio krijgt geen enkele vorm van liefde meer en de ABEC-5 wieltjes van het genre beginnen inmiddels aardig vast te roesten. En toen was daar Team Reptile uit Hilversum, die zich als een ware radio piraat de ether in lult met Bomb Rush Cyberfunk, een JSR-tribute die misschien wel beter uit de spuitverf komt dan Jet Set Radio ooit deed.

Absurd, Faux sho!

Vooropgesteld, op een logisch plot moet je in het geval van Bomb Rush Cyberfunk niet rekenen. Bomb Rush Cyberfunk draait aanvankelijk om een grootvoetig individu genaamd Faux, die zijn dagen slijt in detentie omdat hij graag dingen doet waar de popo's het niet zo op hebben. Wanneer Faux kans ziet om te ontsnappen - mede dankzij de hulp van een BMX-rijdende knakker genaamd Tryce - weet Faux voor negentig procent te ontkomen. Faux raakt tijdens zijn ontsnappingspoging namelijk zijn hoofd kwijt door een welgemikte vinyl LP, welke door een omineus ogende DJ Cyber is geworpen. Vanaf dat moment moet Faux het met een rood cyberhoofd doen, waardoor Faux niet langer als Faux door het leven gaat, maar als Red.

Red mag dan niet langer Faux zijn, maar zijn skills op goed gelagerde wieltjes is hij nog niet kwijt. Om zijn kunsten goed te benutten sluit Red zich aan bij Tryce, die samen met de inline skatende Bel de Bomb Rush Crew vormt. De BRC heeft een missie: All City status bereiken. Daarvoor moet de crew zich door de vijf districten van New Amsterdam skaten en de heersende skate en dance crews van hun zetels stoten. Nou mag jij drie keer raden wie aan het einde van de rit lijnrecht tegenover Red en zijn posse komt te staan. Ik zal je een hint geven: hij heeft een hoofd over en Red zou deze maar al te graag weer op zijn romp hebben.

Bij wijze van spraycan

Maar goed, voor je zo ver bent is het dus de bedoeling dat je de graffiti-taggende roller champion van New Amsterdam wordt en dat je een reputatie krijgt waar niemand meer omheen kan. Om dat voor elkaar te boksen wil Bomb Rush Cyberfunk dat je twee dingen doet, namelijk rails grinden tot je een ons weegt en alles onder kliederen wat volgens de game kliederbaar is. Zorg dat de hele regio weet dat de Bomb Rush Crew 'here' is geweest en je krijgt gegarandeerd aandacht. Hoe kun je dat beter doen dan met een spuitbus?

Een groot deel van Bomb Rush Cyberfunk draait dan ook om het sparen en aanbrengen van graffiti-art, zij het op blanco muren of over bestaande tags van rivaliserende crews. New Amsterdam barst wat dat betreft uit de voegen van opportuniteit en duidelijke indicaties geven aan waar je jouw collectie aan tags kunt aanbrengen. Met een simpele druk op de knop zet je de wereld om je heen op stylistische wijze stil en kun je middels een 'connect the dots' mini-game een kunstwerk naar keuze aanbrengen. Mensen met een ijzersterk geheugen kunnen waarschijnlijk onthouden welk figuur bij welke tag hoort, maar de vergeetachtigen onder ons kunnen op het in-game klapmobieltje rustig terugkijken welk figuur bij welke graffiti-tag hoort. Wel zo handig.

Met al dat getag verdien je dus Rep, en zodra je Rep hoog genoeg is, krijg je van doen met een rivaliserende crew. Om te laten blijken dat je geen rookie bent, krijg je nogal wat score-based opdrachten op je af geslingerd, waarbij het vaak de kunst is om een bepaalde comboreeks te dupliceren of om een high score te breken. Naar mate de game vordert worden deze opdrachten uiteraard lastiger, maar ook de tussenkomst van de sterke arm der wet kan uiteindelijk voor de nodige uitdaging zorgen. Het tolereren van deze intermezzo's is daarentegen al een uitdaging op zich.

Combat 'skate' niet echt op

De combat die dat met zich meebrengt vormt namelijk wel de achilleshiel van Bomb Rush Cyberfunk. Hoewel het skaten en het spuiten van graffiti de kerntaken binnen de game vormen, is combat een integraal onderdeel van de gameplay welke qua fluïditeit in schril contrast staat met de vloeiende skating gameplay. Bomb Rush Cyberfunk hangt aan elkaar van vloeiende moves en perfecte combo's, waardoor het eeuwig zonde is dat het bestrijden van de politie verstoken blijft van deze modus operandi. Aanvallen, welke dan weer wel zeer thematisch grenzen aan strakke dance moves, voelen behoorlijk impactloos en missen elke vorm van voldoening. Dit had Team Reptile in mijn optiek makkelijk kunnen vermijden door gebruik te maken van visuele effecten, of door simpelweg beter gebruik te maken van geluidseffecten, welke in combat amper hoorbaar zijn.

Ook de intuïtiviteit is gedurende je aanraking met allehande wetsdienaars ver te zoeken. Waar Bomb Rush Cyberfunk heen lijkt te sturen is het verzwakken van de tegenstander middels standaard aanvallen, om deze uiteindelijk definitief uit te schakelen door ze van een flinke lik spuitlak te voorzien. Het kan zijn dat ik de tutorial daaromtrent heb gemist omdat ik keihard zat te grooven op de beat, maar geheel per toeval ontdekte ik hoe dat in zijn werk ging. Wellicht werd in diezelfde tutorial ook uiteengezet hoe gepantserde ME'ers aangepakt dienen te worden, want ook daar lijkt een specifieke aanpak voor te zijn die mij ontgaan is.

GTFO - Get The Funk Out

Gelukkig weet Team Reptile deze discrepantie aardig te verdoezelen door Bomb Rush Cyberfunk bijzonder sfeervol en groovy te maken, waarbij de medewerking van Hideki Naganuma - de man achter Jet Set Radio's muziek - behoorlijk zijn vruchten afwerpt. Bomb Rush Cyberfunk is funky, groovy, poppy en alles daartussenin. New Amsterdam bruist van de gymnastische artistiekelingen die allen een plekje in hun respectievelijke dance scene ambiëren, wat de BRC dan weer uitdraagt door op zwart-wit geblokte dansmatten hun skills te demonstreren, Bomb Rush Cyberfunks manier van een (soms obligatorische) character switch. Maar goed, soms is het gewoon mooi om je crew te zien poppen, locken en breaken, zonder uiteindelijk van personage te wisselen.

Toch kan het voorkomen dat de funky beats van Bomb Rush Cyberfunk je op een gegeven moment gaan tegenstaan. Misschien omdat de overgang van de een naar de andere track - vaak getriggerd door de regiogrenzen - soms zeer abrupt plaatsvinden. Maar een track kan ook behoorlijk zijn groove verliezen wanneer je deze te lang moet aanhoren, hoe funky deze ook is. Team Reptile tracht dat ook tegen te gaan door nieuwe tracks als collectibles in Bomb Rush Cyberfunk te verwerken, al betekent dit wel dat je naast taggen en skaten dus ook moet exploreren. Maar goed, daar staat dan wel weer tegenover dat je niet alleen tracks, maar ook andere skateboards, BMX bikes, skates, graffiti-ontwerpen en alternatieve outfits kunt ontgrendelen. En dat laatste is dan weer handig om je Heat-level wat te laten zakken zodat je die irritante police battles kunt vermijden, want om de een of andere reden herkent de politie je aan je kleding en niet aan je bionische kop.