Bravely Default Flying Fairy HD Remaster review - Klassieker krijgt tweede leven

Bravely Default verscheen in 2012 op de Nintendo 3DS en is nu opnieuw uitgebracht als HD Remaster voor de Nintendo Switch 2. De game geldt voor veel liefhebbers als een mijlpaal in het JRPG-genre. Met zijn klassieke turn-based gevechten, uitgebreide Job-systeem en sfeervolle presentatie wist het destijds veel harten te veroveren. De grote vraag: blijft dat gevoel overeind in deze remaster, ruim tien jaar later? En is het een waardige third-party launchtitel voor de Nintendo Switch 2?

Een klassiek verhaal, opnieuw verteld

De wereld van Bravely Default heet Luxendarc, waar vier kristallen zorgen voor evenwicht tussen de elementen. Die balans verdwijnt zodra de kristallen worden opgeslokt door duisternis. Vanuit dat startpunt volg je vier hoofdpersonages, elk met een eigen achtergrond en motivatie. Agnès is een vestal van de Windkristal die haar heilige taak niet langer kan uitvoeren. Tiz is de enige overlevende van een ingestort dorp. Ringabel weet niet wie hij is, maar draagt een mysterieus dagboek. Edea, een soldaat met gewetensproblemen, kiest ervoor om Agnès te beschermen in plaats van haar op te jagen. Samen vormen ze een interessant team met veel diepere lagen dat ook nog geloofwaardig overkomt.

Het plot klinkt misschien traditioneel, maar dankzij goed geschreven dialogen en scherpe thema’s weet het verhaal zich te onderscheiden. Religie, plicht en persoonlijke groei spelen allemaal een rol. Het tempo is traag maar gestaag, met genoeg ruimte om de personages beter te leren kennen. Wat opvalt is hoe goed de heruitgave de originele sfeer weet vast te houden. De handgetekende illustratiestijl met chibi-achtige personages dragen nog steeds sterk bij aan de wereldbouw. De HD-behandeling zorgt ervoor dat Luxendarc er nog steeds uitziet als een sprookjesboek, maar dan scherper en met helderdere kleuren.

Slim vechten en risico's nemen

De gevechten in Bravely Default volgen het klassieke turn-based principe, maar met een twist. Elke beurt kun je kiezen om te Braven of te Defaulten. Brave laat je meerdere acties per beurt uitvoeren, ook al heb je daar nog geen punten (BP) voor. Zo kun je bijvoorbeeld vier keer aanvallen in één beurt, maar sta je de volgende beurten stil als je BP de min in gaat. Default werkt als verdedigen: je bouwt BP op door een beurt niets te doen. Het systeem dwingt je om risico’s af te wegen en biedt ruimte voor creatieve strategieën. Zeker bij eindbazen draait het vaak om het goed timen van je acties.

Dit systeem wordt versterkt door het Job-systeem. Elk personage begint als Freelancer, maar door het verslaan van eindbazen krijg je toegang tot nieuwe Jobs via zogenaamde Asterisks. In totaal zijn er vierentwintig Jobs beschikbaar, van de klassieke White Mage tot de agressieve Valkyrie of het Summoner-beroep dat krachtige monsters oproept. Elke Job komt met eigen vaardigheden en passieve bonussen, en je kunt ook vaardigheden van een andere Job instellen om vaardigheden te mixen. Hierdoor kun je heel gericht een team samenstellen dat past bij jouw speelstijl. Het systeem blijft interessant tot het einde van de game, en het blijft lonen om met combinaties te experimenteren en speciale sidequests te doen om nieuwe Jobs vrij te spelen.

Een remaster die trouw blijft aan het origineel

De overstap van twee schermen op de Nintendo 3DS naar één scherm op de tv of de Nintendo Switch 2 in handheld is soepel verlopen. De interface is volledig opnieuw ontworpen en voelt logisch aan. Je hebt altijd de juiste informatie binnen handbereik zonder dat het druk wordt. Grafisch is er veel winst geboekt. De originele tekenstijl komt in HD nog beter tot zijn recht. De steden, vijanden en personages zijn haarscherp en behouden toch die dromerige sfeer van toen. Alles voelt vertrouwd, maar dan opgeschoond voor een moderne standaard.

De extra’s in de remaster zijn beperkt, maar functioneel. Je kunt nu op elk moment versneld vechten en cutscenes doorspoelen of overslaan, wat vooral bij het grinden welkom is. Ook is de online functionaliteit aangepast, wat handig is voor het delen van friend summons. Nieuw zijn twee minigames: Luxencheer Rhythm Catch en Ringabel’s Panic Cruise, die allebei gebruikmaken van de muisfunctie in de nieuwe Joy-Con 2. Helaas voegen ze wat mij betreft inhoudelijk weinig toe. Het is aardig dat deze nieuwe functies een rol krijgen, maar ze voelen los van de hoofdgame en zijn makkelijk te negeren. Sowieso vind ik de muisfunctionaliteit best een gimmick en had de remaster dus best prima zonder gekund.